Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1909

[p. 122]

In moe getreur...

Troost, oude, goede man, wiens handen donzig zijn,
gelijk van jonge maagd die wonden wil verbinden,
troost, teer-bescheiden vriend, wiens windsels streelend winden
rond iedre schorre smart en vin'ge prikkelpijn,

kom! Breng weer balsem voor dat korzlig leedgeschrijn,
en laat ons in uw kus den kalmen vree hervinden.
Schenk voor de schaam'len, wien geen zusterzielen minden,
den koelen teuge van uw zoeten liefdewijn.

O troost, o Vader van wie schreien, gij, die prevelt
van licht der dagen als reeds de avond somber nevelt,
we wachten 't woord, dat weer den moeden moed herbeurt.

Neur nog eens 't zeurig lied bij trage wagend wiegen,
om met berusting al onze onrust te bedriegen,
wijl walm van dood gebloemt' bedwelmend-zwoelig geurt.

Constant Eeckels.