Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1908

[p. 311]

Tryptiek

Vóor menige eeuwen is uit deze drie
Oud-Hellas' glorie eeuwiglik geboren:
kracht en gedachte en heilge harmonie,
gedragen in het lied der Choëphoren!

Drie-Eénheid, die den kleinen overmoed,
den donkren geest en de barbaarschheid roeide
en sterven moest, geofferd in haar bloed,
éér Hellas' schoonheid opkiemde en ontbloeide.

_* * _*

Hij was het wandelende Noodgericht,
dat over de aarde ging - en zag en tuchtte,
wijl stil en zwijgend in het gouden licht
de goden zaten en zijn schaduw duchtten...

- ‘Het kleed van Dejanire!’ - En toen 't gevloeid
lag om zijn borst en nooitgeschonden leden,
en 't goede bloed in de aadren had verschroeid,
hij klom den Oeta op met vaste treden, -

En delgde 't pijnwoud, delgde zijne smart
en stapelde op en sloeg door vriendenhanden
het gouden vuur en zong! terwijl zijn hart
zich-zelf tot glorie, Zeus tot schande brandde!...

_* * _*

Een zoon van Titans - en een Titan zelf! -
Maar hij zat peinzend, wijl de roeklooze oudren
't Empurion en 't eeuwig Zeus-gewelf
inbeukten met hun voorhoofd en hun schoudren.

[p. 312]

 

Hij zag de menschen, hoe zij dag en uur

 

in kommer sleten op een lijdensaarde...

 

Hij peinsde - en stal het vuur en gaf hun 't vuur,

 

der dingen ziel, de heilge, goudgehairde!

 

 

 

Hij brak niet, toen hij op de wereld hong,

 

geboeid en bloedende uit de versche wonde...

 

Hij tegen Zeus! - tot hij verloren zonk,

 

met al de glorie van zijn Liefde-zonde!

_* * _*

Geboren uit Apollo, driemaal schoon!
Met zijnen cister zwierf hij heinde en verre
en leerde zingende, den aarde-zoon
neerknielen voor 't mysterie van de sterren.

De menschenharten snoerde hij te zaam,
maar zwijmend onder weedom, ging hij henen,
sloot zijne ziel, om Eurydice's naam, -
en ging en zweeg - en bleef in stilte weenen. -

De weergalm van zijn lied moest liefde zijn!...
De Bacchanalen dansten en bezoêlden
Apollo's oog en 's Vaders zonneschijn
met Orpheus' bloed, dat over de aarde spoelde.

E. Fleerackers, S.J.