Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1907

[p. 393]

Allerzielendag

De lucht hangt laag, zoo laag op 't doodsche landschap;
de mist vaagt d'huizen weg, en 'k zie den schacht der boomen,
nog amper, rijzen als een reke reuzenzuilen
die somber op een eindeloos kerkhof droomen.

Mistwolkjes drijven toe, fantastisch, gazen weefsels;
doorheen de boomen huilen aaklig-bange stemmen
een rouwzang; zielen zijn 't die om erbarmen biddend
bij vroegen avond treurig requiemmen.

Zijpzapplend valt uit dikke nevels kille natheid
als bloedige tranen, die uit bange boezems breken
in stille snikken; huivrend voel ik langzaam, langzaam
het wee der zielen in mijn ziele leken.

'k Hoor in de verte 't bronzen weenen van de klokken
die zuchtend zwaar den nood der arme zielen klagen;
traag wandlend over 't barre land, als bedelbroeders,
van wie nog bidden kan een bed vragen.

F. Dewitte.