Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1907

[p. 294]

Derschen

Vastberaden snakt de derscher,
met de forsche, ruwe hand,
zijnen gladden vlegel van den
zwartbestoven schurewand.

En al zwieren zoeft de knuppel,
dien hij op en neder djokt,
op het graan dat krijzlend uit de
platgeslegen halmen schokt.

En van tijd tot tijd, de derscher
zet 'nen scheef gespannen mond,
en van tusschen 't lippenspleetje
vloeit 'n vooisken, vóor 'nen stond.

't Zweet leekt doomend in de greppen
van zijn lederen gezicht,
en 't valt druppend op het stroo, dat
pijnlijk krimpend, vóor hem ligt.

En hardnekkig voort, de vlegel
slaat op mate, klopt en kapt,
lijk een boerenpeerd, dat hitsig
stampend over steenen stapt.

Eensklaps!... de gespierde vuisten
zwieren met 'nen forschen snak,...
zoo geweldig dat de knuppel
buiten schiet, door 't pannendak.

F. Bertrand, ord. cap.