Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1907

[p. 185]

Maannacht

't Is nacht... en heldre maneschijn

alwaar mijn voeten treden,

al glans dat op mijn aangezicht

komt badend neergegleden;

ik ben gemanteld in het licht,

dat plooit rondom mijn lenden,

en ga met stiller tred, bevreesd

die broze pracht te schenden.

't Zijn breede stroomen lavend licht

die al de breede toppen

der blanke abeelen voor me in 't bosch

in vloeiend zilver doppen,

en heel de verre diepte van

den wijd-omwelfden hemel

en heel het hel geluchte lacht

vol spelend lichtgewemel.

Ik zie of 't volle middag waar'

de witte wolkgewaden

in eene zee van klarend licht

hun teere blankheid baden;

en midden straalt, als een vorstin,

in Oosterlustwaranden,

het maanbeeld uit een vonkelgrot

van heldre wolkenwanden.

't Is al één licht, éen stralend licht

dat in zijn weidsche vouwen

breed uitplooit over 't verre veld,

zoover mijne oogen schouwen;

ik zie, of waar 't een droomvizioen,

de wouden en de weiden

de manelichte oneindigheid

der heemlen openspreiden.

Aug. Van Cauwelaert.