Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1906

[p. 387]

Herfst-gedicht

Gelijk een meisje in rossen najaars-tuin
Schril-ruischend door de bruine blaren loopt,
En, zich soms bukkend, tot een schaamle schoof
De rare groene blaren samen-knoopt.

Zoo waren wij ter lange levens-laan
Waar vele boomen reeds ontbladerd staan
Van al d'Erinneringen, die gestrooid
Langs weeke wegen, kallem sterven gaan...

En klagend glijdt ons pijnlijk-strakke blik
Een laatste reis ten gronde - laatste zoen
Vóor 't droevig-dralend afscheids-uur - en tuurt...
Helaas, hoe weinig blaren bleven groen!...

Karel de Strever.