Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1904

[p. 359]

Zomer-avond

Aan Mej. M.E. Belpaire

Nu is het zalig avond-uur gekomen...
Het Licht sluipt weg langs blonde bossche-zoomen...
Doorschijnend-lichte schaduw-sluiers zweven
Den tragen vlucht'ling achterna, en weven
De bloemen om, de zachte nacht-gewaden
Heel maagden-teêr met tressig-zijen draden.
De late zonne sterft met stille zuchten,
Die - roozig - beven in de wijde luchten,
En - één voor één -, als afgematte schimmen
Daar verre weg, verdwijnen aan de kimmen.
De maan bedeesd bij 't droevig zonne-dralen
En 't tragisch open-slaan der roode stralen
- Wijl uit haar' oogen blanke tranen likken -
Durft nauw een stond naar 't bloedig Westen blikken.
Zij wacht... gedoken achter blauwe dampen
Waaruit soms - lijk uit brandende avond-lampen
Een bundel bonte draden licht komt zijpen
Tot in het hert der zon-verlaten ijpen...
Nu mijmert varens-moe het donkre water,
In donzen slaap geklotst door 't dag-getater
Der haast'ge rimpels naar de verre haven...
De bange wolken-drommen woelig draven,
En spieg'len vlug hun logge monster-koppen
In de effen water-ruit, waarop licht-droppen
De matte tranen uit de sombre twijgen,
Die - dauw-beladen - zwak ter aarde nijgen.

[p. 360]

 

Een laatste merel-lied komt zeeg'nend zijgen,

 

En wijdt het Zijn in zegevierend Zwijgen...

 

 

 

O vreemd genot der stille navond-stonden!

 

Gij houdt mijn ziel met wondre kracht gebonden,

 

En komt tot hooge geest-verrukking nopen...

 

Hoe zoet.... Nu straalt voor mij een zalig Hopen

 

En boven-aardsche Liefde voel ik branden...

 

Zij voert mijn hert naar onbekende stranden...

 

Hoe zoet.... Mij bringt van ver het koeltje aromen

 

Uit blozend-ooft-beladen gaarde-boomen.

 

O 't zijn lijk zachte-wuivend wierook-walmen,

 

Waarin de vrome melodij der psalmen

 

- Als sterren in den Meie-nacht - bleef hangen...

 

O kon ik alles nu aan 't herte prangen!

 

Nu alles spreekt van rust en reine droomen;

 

Nu dat op mij de zoele nacht komt loomen,

 

Als wou hij mij met volle moeder-kussen

 

In onbewusten slaap heel zoetjes sussen....

 

 

 

Joris Eeckhout.

 

 

 

Gentbrugge, 27-7-04.