Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1904

[p. 238]

Zonneliedjes

I

Het spattert en het sprankelt

Van trillend zonnelicht,

't Is vreugd alóm, niets mangelt

Bij 't blijde zongezicht.

Boomen en bloemen beuren

Zich òp hóóg in de zon,

Zacht-zoete luchten geuren

Óp tot der lichten bron.

Het dartelt in de blaren,

Gewaasd van donzig groen,

Gepluimde harpenaren

Tjingelen nacht en noen.

Naar licht en liefde streven

Èn menschen èn natuur,

Door beide bloeit het leven

Al is het kort van duur.

O zonne blijf, blijf lichten,

Veel licht, veel liefde strooi:

O zonne blijf, blijf lichten,

Zóó is het leven mooi.

[p. 239]

II

Een fiere goudgelokte knaap

Met klaterenden lach stapt binnen,

En komt mij wekken uit den slaap,

En roept voor 'k kan bezinnen:

Goên morgen.

En alles lacht en klatert 't uit

In klare, lichte tintellachjes,

Er hangt melodievol geluid

Waar 'k hoor... en 'k antwoord zachtjes:

Goên morgen.

Wel wonder-mooi moet zijn het rijk,

Vanwaar gij zooveel schats komt dragen,

Geen koning is er u gelijk,

Geen roept er alle dagen:

Goên morgen.

Utrecht.

J.A. van Lieshout.

o.s.a.