Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1904

[p. t.o. 100]

Alberdingk Thym

Dietsche Warande draagt rouw: een vriendelijken, werkzamen, en kunstlievenden geleerde die gedurende een lange reeks van jaren het Tijdschrift bestuurde, en daarbij geen opofferingen te zwaar achtte om het op te houden en te doen bloeien, Professor P. Paul M. Alberdingk Thym, heeft het den Heer beliefd op 1ⁿ Februari tot zich te nemen.

Tot den laatsten dag toe om zoo te zeggen heeft zich Prof. Alberdingk met verzwakte krachten weliswaar doch met onverminderde arbeidsdrift, ziekte en smart ten trots, aan de studie blijven toewijden.

Alwie in de laatste verloopen dertig jaar te Leuven studeerde, weet hoe hoog de afgestorvene zijne taak als leeraar opvatte. Alleen zij nochtans, die door Tijd en Vlijt of door het genootschap Constantius Buter, die hij voorzat en leidde, in nadere betrekking met hem traden, hebben het rechte besef ervan hoe zijn voorbeeld opwekkend was, en hoe het hem een genot was met raad en daad zich hulpvaardig te toonen.

Hier enkele korte aanteekeningen in afwachting dat eene volgende aflevering meer brenge,

Te Amsterdam geboren op 21 October 1827, werd Dr. Alberdingk Thym in 1870 aan de Katholieke Hoogeschool verbonden. Met een verhandeling over Cassiodorus en zijn tijd was hij op twintigjarigen leeftijd tot Dokter in wijsbegeerte en letteren gepromoveerd. Eenige jaren doceerde hij te Maastricht de middeleeuwsche geschiedenis. Zijne meeste werken hebben dan ook op dit vak betrekking: zoo in 1867,

[p. t.o. 101]

de H. Willibrordus, apostel der Nederlanden; in 1866, Karel de Groote en zijne eeuw; in 1870, een uitgebreide Schets der algemeene geschiedenis; in 1883, zijn verhandeling over de Gestichten van Liefdadigheid in België, van Karel den Groote tot aan de XVI^e eeuw, bekroond door de Koninklijke Academie van Brussel; en voorts talrijke bijdragen in Dietsche Warande, en in Hollandsche, Duitsche, Engelsche tijdschriften. Aan de Hoogeschool viel hem de eer te beurt de geschiedenis onzer Letterkunde als eigenlijk studievak te mogen invoeren. Verscheidene opstellen, in de Jaarboeken, de Handelingen en de Uitgaven der Koninklijke Vlaamsche Academie verschenen, van welke hij lid en oud-Bestuurder was, behandelen onderwerpen van oudere of nieuwere letterkundige geschiedenis. De Vroolijke historie van Ph. Van Marnix (1876) en de langen tijd veelgebruikte Spiegel van Nederlandsche Letteren (1877) mogen hier niet onvermeld blijven. De meeste bijdragen die, zoo talrijk, in de Jaargangen, van Dietsche Warande verspreid liggen, laten ons kennis maken met de warme geestdrift die hem bezielde voor de kunst, en leeren hem hoogschatten als een verlicht en kamplustig voorstander in het bijzonder van de kunst als uiting van het kristen ideaal.

Een ontroerd aandenken aan den beminden en vereerden leeraar, die werkelijk een vriend, een vaderlijke vriend, wist te zijn voor zijne studenten, en die steeds frisch en jong van harte is gebleven als zijzelve, zal in hunne gemoederen niet zoo licht gedoofd worden. Aan vrouw en kind, de diepbedroefden, betuigen we vol eerbied onze innige deelneming.