Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1903

[p. 515]

De bedelaar

Vóór de kerke, met 'n langen
paternoster in z'n hand,
is 'n blinde bedelaar ge-
zeten, op 'n hoopje zand.

Z'n gekrulde grijze lokken
vlotten lijk gezwingeld vlas,
uit z'n mutse neder, op den
krage van z'n winterjas.

Langs hem, ligt 'n waterhond te
Slapen, die van tijd tot tijd
wakker schiet en met z'n witte
tanden, naar de vlooien bijt.

De oogen van den blinde, in hunne
diepe holten, hangen stil
en verdoofd gelijk de glazen
van 'n natbedoomden bril.

Halve dagen blijft hij daar gezeten
lijk 'n wassen beeld
en hij luistert naar den wind, die
met z'n grijze lokken speelt.

En de Winter, die de koude
grimmig uit het Oosten zendt,
rimpelt 't grauwe vel van z'n verdroogden
kop, lijk perkament.

Om. K. De Laey.

(Uit het onder druk liggend bundel Van te lande dat eerlang verschijnt in den Nederlandschen Boekhandel. Antwerpen).