Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1903

[p. 514]

Koude

Langs de witgevrozen strate,
grijpt de wind het mager zand
en hij jaagt het, brieschend, in 'n
wervel, over 't bloote land.

Lijk 'n dikke wijte, in 't Noorden,
hangt de hemel donkergrijs
en er leken, langs de daken,
lange kegels af van ijs.

In de koperroode zonne,
zit 'n piepend musschenpaar,
tegeneengekrompen op de
takken van 'n perelaar.

't Westen wemelt lijk 'n bronne,
die vergulde stralen spruit
en de scherpe mane steekt heur
zilverwitte horens uit.

't Duimstert voort. De koude bijt en
dichte langs 'n meerschegrond,
door het groen geschemer, vliegt 'n
koppel watersneppen rond.

Niets verstoort het eewigstille
van den uitgedoofden dag,
buiten hier en daar, in 't strooi 'n
half versmachte vlegelslag.