Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1902

[p. 580]

Een spinnewebbe.

Daar heeft een spin haar wonder net
gespannen dáár en vastgezet
aan takken en aan blaren
der hazelnotelaren.
Daar hangt het in den morgenstond
en spreidt zijn fijn geweefsel rond,
zoo fijn als ooit er zij bestond
of ooit er haarkens waren.

Ik nievers zulk een webbe en zag,
noch wete ik wáár ze 't halen mag,
die spinne, om 't dáár te maken!
Hoe kont ge eraan geraken,
o spinne? Ik nauw den band maar vind
die 't weefwerk aan de boomen bindt;
Hoe is 't dat gij daaraan begint,
die stelling hebt noch staken?

En toch, daar hangt het, vast maar vrij
te wiegen in de winden mij:
gepast en uitgemeten,
vol perelkens gesmeten
van regendrupkens, blinkend fijn,
die van den nacht gevallen zijn,
en pinklende in den zonneschijn
daar nu zijn vastgezeten.

[p. 581]

 

Vrouw spinne, zeg, waar zit ge daar

 

verborgen in den boom entwaar?

 

Zijt gij het waterleken,

 

of mijn geweld ontweken?

 

Kom uit, dat ik u zie 'nen keer;

 

kom uit, 't en regent nu niet meer,

 

en ik bewondre al veel te zeer

 

uw' webbe om haar te breken!

 

 

 

Al. Walgrave.