Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1902

[p. 166]

To m^r Swinburne⁽¹⁾.

Ge zit genoeglijk bij uw ‘burning fire’
en heft met lichten duim de schale thé,
ge rookt er rustig een habana meê,
al droomen van een wereldwijd ‘empire’.

Uw droomen baren de edelste gedachten,
die varen nu naar 't ver ‘South Afrika’,
waar, zonder mededoogen noch gena,
uw ‘royal rifles’ jonge volkeren slachten.

't Behoort U dan de wereld te beroeren,
gij hebt de gave Gods, ge zijt Poëet,
en 'k luistre naar uw woord omtrent die Boeren:

‘Bodelt man ende paard, slaat Jongen en de Moeren!
Laat ze al de messen meugen, lief of leed!’

't Is weerd, o dichter, dat ge Swinburn' heet.

Heirman.

(1) Swine-Burner. Engelsch dichter, die 't volgende beminnelijk ‘Sonnet’, ter gelegenheid van den Zuid-Afrik. oorlog, aan zijn land opdroeg:
Northumberland, zoo edel en zoo droevig nu, ween en verblijd U, o moeder! ............ En stoor U niet om de woorden van leugendichters, die U komen spreken van den heiligen plicht van 't medelijden jegens de zogen en de jongen van verraderlijke vijanden, die wij niet gespaard en hebben, geen één! maar die wij hebben doen bloeden en van honger vergaan!...
En even als Milton en Wordsworth eens hun Engeland bevonden en begroetten, besprongen zoo het was van alle kanten, door nijdige lafaards en schelmen, zoo ook rijst Engeland nu, groot, en laat intusschen de leugens van lompe en geknechte Germanen voorbijgaan en vallen, evenals een vuile brokke die valt en vergaat in de wielende wateren!...