Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1902

[p. 167]

Via Triumphalis.

De regenbuie is over en
de zonne is weer aan 't pralen,
daar verre voor mijne oogen in
de lange, lange straat.
De steenen liggen, waternat
in 't zonnelicht te stralen,
en 't is verblindend goud al waar
den voet ik treden laat.

De strate gaat omhoogewaart;
de zonne zit er boven.
Ik klimme langs een gloriebaan
met gulden steen beleid.
Te mijwaart komen uit dien glans
de menschen afgeschoven,
en schijnen zwarte schimmen in
't gestraal dier helderheid.

't Staat al in één geglinster nu;
't is één verblijdend glansen.
Mijne oogen doen er zeere van
maar toch, het is zoo schoon!
O zonne, ga 'k naar u omhoog
tot in die blauwe transen,
en is dat hier de weg, o zon,
naar uwe hooge woon?.....

[p. 168]

 

Wanneer de bui zal over zijn

 

van 't koude levensweder,

 

mijn God, mijn' zonne, laat mij dan

 

verschijnen uwen gloed!

 

Dan zette ik op de stralen van

 

uw licht mijn voeten neder,

 

en stijge alwaar, o eeuw'ge zon

 

ge mij verzaal'gen moet!

 

 

 

3 Juni 1901.

 

Al. Walgrave.