Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1901

[p. 389]

Blijde indachtigheid van 't vijftigste verjaren harer eerste nutting (1 April 1851 - 1 April 1901)

voor Mejuffrouw Cordelia van de Wiele

de dienstveerdige Schrijfster van Zaliger Meester Gezelle, en die veler Vlamingen dank verdiende, gevierd in O.L. Vrouwe kerk, binnen Kortrijk.

Ach! was de Zanger nog bij ons die, opgevaren
tot aller schoonheid Bron en Voorbeeld, nu zijn' snaren
doet ronken in de rei van 's Hemels harpenaren;

Ach! was Gezelle nog bij ons, hoe zou, op heden
hij dichten en een' kroon van gouden verzen smeden
tot roem van dezen dag vol heim- en heerlijkheden!

Hij stond U toch zoo na, dat ik geen' woorden vinde
om uit te spreken hoe hij uwe ziel beminde;
och ja! - met al de liefde eens vaders t' zijnen kinde!

Hij heeft, een vierdeleeuws, uw' stappen willen richten
te Godewaard; uwe oog op al de vergezichten
doen weiden, die eens hert verblijden en verlichten;

U al dien langen tijd den goeden weg gewezen,
met menig voedzaam woord uw' zielenood gespezen,
uw' hertekwalen al gemeesterd en genezen.

[p. 390]

 

En dan... hoe menigmaal en heeft hij niet ontstoken

 

uw hertsverlangen naar den God, in schijn gedoken

 

van brood, en u van Hem en nóg van Hem gesproken;

 

 

 

Uw' ziele voorbereid om heiliglijk te teeren

 

op 't Eigen kostbaar Bloed en Lichaam onzes Heeren,

 

zoo vele jaren lang, zoo vele blijde keeren...

 

 

 

Hij heeft ook... ja, il wil het zeggen en verkonden,

 

in U een edel, groot en dankbaar hert gevonden

 

dat hem begreep en hielp en diende t' allen stonden.

 

 

 

En gij, gij hebt... ei, ja - men mag het nu wel weten -

 

ootmoedig, jaar op jaar, een' stille taak gekweten

 

bij dezen grooten Man - die God niet zal vergeten.

 

 

 

Gij waart wel, eerst en meest van alle Vlaamsche vrouwen

 

degene, die den Man, om wien we blijven rouwen

 

begreep... en ja, dit moet ons Vlaanderen onthouen!...

 

 

 

Hoe zwaar en weegt de vracht papiers, hoe menigvuldig

 

en zijn de blâren niet, die gij voor hem verduldig

 

beschreeft, versneedt, verzondt of schiktet zoo zorgvuldig,

 

 

 

om 't grootsch maar lastig werk des Meesters te verlichten,

 

om al zijn' vrienden en zijn... plagers te berichten

 

in zijne steê, en hem te laten dichten, dichten...

 

 

 

En ach! nu is hij dood en gij en zult niet smaken

 

het koninklijk gezang dat hij vandaag zou maken

 

op uwen jubilé van eerste Godgenaken!...

 

 

 

Bedriegende al te wreed uw vurig zielverlangen,

 

zoo komt mijn kranke lied de nachtegalezangen

 

U toegezeid, eilaas! erbarmelijk vervangen;

[p. 391]

 

U wenschen, slecht en recht, dat ge, op den dag van heden,

 

nog dieper voelen moogt de zoete heimlijkheden

 

der Goddelijke Spijze, als vijftig jaar geleden,

 

 

 

toen gij, voor de eerste maal, het hertje vol verlangen,

 

het hoofdje lief getooid, de zachte kinderwangen

 

ontstoken met den gloed der Godsmin, in de rangen

 

 

 

der blijde bruidjes tradt en, tot den disch des Heeren

 

genood, U aanzat, rein en klein, in bruiloftskleeren

 

zoo blank... en ach! met zulk een bevende begeeren!...

 

 

 

Ontvangt het toch in jonst, gelijk het wordt gegeven,

 

en... moogt gij, vrij en blij, nog vele jaren leven

 

om aan uw bruiloftskleed, het eeuwige, te weven.

 

 

 

August Cuppens.

 

 

 

Loxbergen, 25 Maart 1901.