Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1

[p. 274]

‘'T Sneeuwt buiten!’

De witte biekens die vliegen

in dichte vlucht

door de lucht.

Hun fladdrend wieken en wiegen

en wekt gerucht

noch gezucht.

Ei mensch! Waar vinden ze honingbuit?
Op 't blomken zeker der vensterruit!

Of zijt gij, blomkens die daar zweeft,

't gewolk van den kant

dien de hand

eens engels, door wonder getoover,

in een land

den mensch onbekand,⁽¹⁾

vol sprinklend glas en zilvren loover,
uit ijs, tot ruitgordijntjes weeft?

O! kleine bietjes, zoo lustig,

ik weet niet waar

uit uw kaar⁽²⁾

ontsnapt, hoe dwarrelt ge onrustig

dooreen, als waar'

er gevaar!

Wat vlucht ge den dwarrelwind zoo snel?
Hij speelde met u toch zoo graag zijn spel!

(1) Limburgsch = onbekend.

(2) Limburgsch = biekorf.

[p. 275]

 

Gij blijft in barren wintertijd

 

zoo welgezind,

 

en bemint,

 

gij kleine bietjes des Heeren,

 

den noorderwind

 

als een vrind.

 

Ach! Mocht ik uit uw stoeien leeren

 

van vroolijk te zijn spijts druk en strijd.

J. Lenaerts.