Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1

[p. 389]

Kroniek van Italië.

De zaak van de Bedevaart van Marseille. - Geuzenfeesten voor Giordano Bruno. - Kroniek van het ‘Anno Sancto’. - De Engelsche Katholieken en het Vatikaan. - Verjaardag van Z.H. den Paus.

In het begin van Februari moest er eene bedevaart uit Marseille te Rome toekomen onder begeleiding van Z.H. den bisschop van Marseille. Aan de grenzen werden de bevaarders genoodzaakt een onderzoek van den geneesheer te onderstaan. De bisschop teekende protest aan tegen die willekeurige handelwijs en staafde zijn verzet door gegronde redens. Hier te Rome heeft die maatregel van wege het Gouvernement, dat nochtans zoovele beloften gedaan had ten voordeele van het Anno Santo, eenen pijnlijken indruk gemaakt. Z.E. de Kard. Staatssekretaris Rampolla heeft, door middel van de gezanten bij den H. Stoel, aan al de landen bij den H. Stoel vertegenwoordigd eenen brief gestuurd, om hen te waarschuwen, en hun aan te raden maatregels te nemen, om de toekomende bedevaarten uit hunne landen te vergemakkelijken, en van alle mogelijke terging van wege het Italiaansch bestuur vrij te waren. Het was eene kalme, beredeneerde verzetteekening, men wees op de onredelijkheid dier beslissing voor de Fransche bedevaart, gezien men haar eerst de toelating erkend had, en men de andere reizigers gerust liet: tot bewijs daarvan, de reis van een vijftigtal dier zelfde bedevaarders die, te Marseille teruggekomen zijnde, als bijzondere reizigers de reis hebben aangegaan. Op de ondervraging in de kamers gedaan wegens die protestatie van K. Rampolla, heeft de minister niets weten te antwoorden: klaar bewijs dat zij goeden indruk te weeg gebracht heeft.

Het Italiaansch Gouvernement heeft wijzer gehandeld in de zaak van het anti-klerikaal congres der studenten en de

[p. 390]

feesten ter eere van Giordano Bruno. Die jonge botterikken hadden deze feesten willen doen doorgaan, als protest tegen de feesten van het jubeljaar. Maar het Bestuur heeft alle openbare betooging verboden. Zij hebben wel wat gerucht gemaakt, eenige redevoeringen uitgesproken, ter eere van hunnen zoogezegden martelaar, kronen willen annbieden, enz. Maar de eenige uitslag die zij bekwamen, is dat er twee, drie van die oproermakers door de politie weggevoerd werden. Met hun zoogezegd congres, hebben zij weinig bijval bekomen, iedereen spot er mêe. Een geschil ontstond in hun midden tusschen de koningsgezinden en de socialisten om de hulde welke men aan Crispi wilde betoonen. Het is immers aan Crispi te danken dat de Martelaar van Nola zijn standbeeld gekregen heeft in 't katholieke Rome, op het Campo dei fiori. 't Is een sprekend bewijs dat Crispi, niettegenstaande al zijne papenvreterij, ook reeds over boord geworpen wordt van de opkomende jeugd. Maar het is niet te verwonderen, als men bedenkt welke antisociale geest vele der leeraars van de Hoogescholen bezielt. De oude liberalen hebben de principen vastgesteld, de opkomende jeugd trekt er de gevolgen uit, tot groot beklag der voorloopers.

Talrijk waren de bedevaarten en godvruchtige oefeningen voor het Heilig Jaar, gedurende de Februarimaand. La Federazione Piana, die rond zich de katholieke bonden en kringen van Rome sluit, heeft van Z.H. den Paus verkregen dat het getal bezoeken der Basilieken op vijf gebracht wordt, voor al dezen, die ze gezamenlijk en in korps onder hare leiding zouden volbrengen. De warme oproep van den katholieken kring werd wel beantwoord, en Zondag 11 Februari had het eerste bezoek plaats. Het was eene schitterende betooging van geloof en godsvrucht van wege de Romeinen. Rond de 10,000 man namen deel aan de plechtigheid; allen kwamen in stoet door de Porta Santa, verdeeld in verschillige groepen, eenieder voorafgegaan van een eenvoudig zwart kruis. Geestelijk en wereldlijk, mannen en vrouwen, rijken en armen waren daar verbroederd. E.P. Zocchi deed hun eerst eene korte aanspraak, en zij kwamen de Basiliek binnen, psalmen en andere kerkgebeden zingende. Het was eene indrukwekkende plechtigheid, die ons met 't gedacht tot vroegere eeuwen vervoerde; menig vreemdeling, niet gewoon aan dergelijke

[p. 391]

betoogingen der zuidersche volken, scheen er oprecht door bewogen.

Uit verschillige streken van Italië zijn de bedevaarders talrijk opgekomen. Eerst was het de beurt der Lombarden en Piemonteezen die hier ter zelver tijde aankwamen, begeleid door hunne opperherders, Kardinaal Ferrari, aartsbisschop van Milanen en Kardinaal Richelmy, aartsbisschop van Turijn. Zij waren te zamen 4000, deden de bezoeken der basilieken in groep, en werden door Z.H. den Paus ontvangen den 15 en 19 Februari laatstleden. Met de bedevaart der Lombarden, was Z.H. de bisschop van Come, begeleid door een groot getal studenten uit zijn semenarie, aangekomen: Z.H. de Paus heeft er over zijne tevredenheid aan den bisschop uitgedrukt. Don Lorenzo Perosi was er ook tegenwoordig, en na het zingen der Litaniën, hebben de seminaristen van Milanen, van Come en van het Lombaardsch collegie van Rome onder zijne leiding het ‘Oremus pro Pontifice’ van 4 stemmen uitgevoerd, door Perosi voor deze plechtigheid opgesteld. Z.H. de Paus heeft er een afschrift van gevraagd. Denzelfden dag, 16 Februari, werden er insgelijks 400 pelgrims uit het bisdom van Mans (Frankrijk) en eene congregatie ‘le Figlie di Maria’ uit Turijn in verhoor ontvangen.

Den 22 Februari werd eene derde bedevaart van Gilmont, te zamen met deze van de Abbruzen, van Sicilië en van de Roomsche Provincie, door Z.H. ontvangen. De ontvangst had plaats in de basiliek van S. Pieters, om zooveel mogelijk de talrijke vreemdelingen, die te Rome waren, aan het verhoor te laten deelnemen.

Op 1 Maart is er eene bedevaart van Trente toegekomen, zij is verdeeld in twee afdeelingen: de duitschsprekenden en italiaanschsprekenden; eenigen onder hen dragen de eigenaardige kleedij van den Tyroler. Maandag 5 Maart zullen zij door Z.H. den Paus ontvangen worden.

Veel wordt er hier geschreven en gesproken over den oorlog van Transvaal, bijzonder van wege de Engelsche kolonie te Rome. Men beweert dat de verwijdering van het vaderland, de vaderlandsliefde versterkt; maar zij gaat soms te ver; alzoo is het dat de Engelsche katholieken van Rome zich oprecht belachelijk gemaakt hebben in hunne handelwijze

[p. 392]

jegens den ‘Osservatore Romano’ en de ‘Voce della Verita’, twee koelbloedige en gematigde katholieke dagbladen. Deze werden in publieke protesten beschuldigd van vijandschap tegen de Engelsche natie, eenvoudig omdat zij niet vele bewondering gevoelden voor de Engelschmans, in den tegenwoordigen oorlog, en eerder de voorkeur gaven aan de Boeren. Van Rome is die zotte naarnemendheid overgegaan tot Engeland; en de katholieken van die streek zijn nog kleingeestiger geweest: zij hebben geschreven naar Z.E. den Kard.-Staatssekretaris Rampolla, onrechtstreeks hunne vrees te kennen gevende dat het Vatikan ook die strekkingen der Roomsche bladen aankleefde. Het antwoord van Z.E. was klaar en beslissend; 't schijnt echter dat het niet bevredigend was voor de Engelsche natie: vandaar de aardige verklaring van Lord Herries in de katholieke vergadering, voorgezeten door den Hertog van Norfolk. Maar Z.H. de Paus Leo XIII, heeft er onrechtstreeks willen op antwoorden in zijne redevoering van 3 Maart laatstleden. Ik wil hier die zinsnede aanhalen, want zij is een bewijs van de gematigde, vaderlijke, en wijze gedragslijn van Z.H. in deze zaak.

‘Het kome U overigens niet vreemd vóór, dat wij U bij deze gelegenheid verzoeken, uwe gebeden met de onze te voegen voor een doel, dat gansch beantwoordt aan die evangelische liefde, welke noch afstanden noch onderscheid van ras of stam kent. Smeeken wij gezamenlijk de ontferming af van den Heer, opdat hij een einde stelle aan den bloedigen strijd die reeds sinds maanden op Afrikaanschen bodem gestreden wordt. 't Zijn toch allen zijne zonen en onze broeders, zij die ginds des oorlogs angsten en gevaren doorstaan, en al te groot reeds is van weerskanten het getal slachtoffers. Gelieve de Heer een' vaderlijken blik op hen te werpen, hunne vijandschap uit te dooven, hunne gemoederen tot bedaardheid en overeenstemming te neigen, opdat zij zoo haast mogelijk weerkomen tot eene rechtzinnige, duurzame vriendschap, bezegeld en geheiligd door de wederzijdsche omhelzing van vrede en rechtvaardigheid’.

Sedert verscheidene dagen komen er uit alle landen gelukwenschen toe aan Z.H. Leo XIII, ter gelegenheid van den 90^en verjaardag van zijnen geboortedag, en den 22^sten van zijne kroning.

[p. 393]

Een oprecht hertroerend huldebewijs is dit van de 90-jarigen, ouderlingen uit alle landen, die aan den grijsaard van 't Vatikaan hunnen eerbied en liefde te kennen geven: onder deze menigvuldige brieven en handteekens las ik er een in 't Vlaamsch opgesteld, komende uit de provincie Brabant; het album met de handteekens moet aan Z.H. aangeboden worden.

Vrijdag 2 Maart ontving de Paus het Collegie der Kardinalen en Prelaten; en Z.E. de Kard. Oreglia di S. Stefano, deken van het H. Collegie, bood de gelukwenschen aan; Mgr Misciatelli, kamerheer van Z.H., las het antwoord van den H. Vader. Z.H. sprekende van zijnen hoogen ouderdom, zegde dat hij zich ten volle overgaf in de handen van de goddelijke Voorzienigheid, maar zijne laatste krachten zou besteden voor het welzijn der H. Kerk. Hij gaf zijne tevredenheid te kennen over de aangroeiende godsvrucht der Romeinen en vreemdelingen ter gelegenheid van het Heilig Jaar. Daarin vertoont zich Rome als het echte en kristene Rome. Eindelijk deed hij eenen oproep tot den vrede, tot het einde van den bloedigen oorloog van Afrika.

Zaterdag 3 Maart was er ‘Cappella papale’ in de Sixtiensche kapel ter gelegenheid van den verjaardag der kroning. Vele vreemdelingen waren in de ceremonie tegenwoordig. Z.H. woonde het H. misoffer bij, dat opgedragen werd door Z.E. Kard. Mazella. Het muziek van Palestrina wierd met veel smaak uitgevoerd onder leiding van Maestro Perosi. Op den doorgang van den H. Vader, vóór en na de ceremonie, was er veel geestdrift onder de aanwezigen.

Zondag 4 Maart waren er verschillige feestelijkheden in de stad; mis en communie voor al de leden van den Circolo di S. Pietro, die zeer talrijk zijn, feestmaal in eene der zalen van den Belvedere van 't Vatikaan, voor 900 armen, en 's achternoens plechtig Te Deum in S. Pieters. Niet min dan 30.000 man waren in de Basiliek tegenwoordig. Z.E. de Kard. Rampolla zong het Te Deum, en was voorafgegaan van eenen stoet van 300 man, allen leden van de katholieke kringen, die fakkels droegen. De crypte en het pauselijk altaar waar het H. Sacrament uitgesteld was, schenen in eene zee van licht herschapen. Al de geloovigen beantwoorden het Te Deum met zienlijke godvruchtigheid en herhaalden de bede tot behoeding van Z.H. ‘Dominus conservet Eum et vivificet Eum!’

Paolo Gentili.

Rome, 4 Maart 1900.