Dietsche Warande. Nieuwe reeks 2. Jaargang 9

[p. 351]

Schilder- beeldhouwkunst.
Kunst-tentoonstelling te Brussel.
door A. De Ticheler.

De Société des beaux-arts te Brussel geeft van tijd tot tijd eene verzameling kunstwerken te genieten; l.l. April en Mei had de derde tentoonstelling plaats. Deze had het voorrecht slechts 284 kunstwerken te bevatten. Men kon ze gaan zien zonder koorts of schokken in de spijsverteering te gevoelen. Deze uitzet heeft dus te meer reden van bestaan, omdat de ‘driejaarlijksche’ (een heerlijk woord!) voortaan tot ‘vierjaarlijksche’ zal uitdijen, ten gevolge van de bijtreding der stad Luik.

Eigenaardig is nog aan deze expositie, dat alleen diegenen kunstwerken mochten inzenden, welke lid der genoemde Société of wel door het bestuur tot deelneming uitgenoodigd zijn. En bovendien: ‘Geen kunstenaar uit de provincie Brabant mag uitgenoodigd worden’. Of dit ook voor Noord-Brabant geldt wordt niet gezeid - uit de provinciën Holland waren de voortreffelijke J. Mesdag en H.J. Haverman uitgenoodigd. - Ander hollandsch schilder- of beeldhouwwerk kwam er niet voor.

Dat verreweg de meeste kunstenaars uit Brussel zelf waren, is nog al natuurlijk. Een paar kwamen

[p. 352]

er slechts uit andere belgische provinciën, zooals Claus, de zonneschilder, welke ditmaal zich niet heeft overtroffen (28, 29).

Een zeker getal werken kwam uit Oostenrijk, hetwelk onder den titel Ecole autrichienne in den catalogus was gebracht. Henri von Angeli, die een der vier membres d'honneur is, met Lenbach, Wauters en De Haas, zal in de Oostenrijksche provinciën wel een stootje aan de inzending gegeven hebben. Onder al de portretten (Angeli zondt er drie, anders niet) blinkt een profiel van den heer ‘Dumba’ uit, ofschoon men moet zeggen, dat in dit genre Matejko den vogel heeft afgeschoten: 't is zijn eigen persoon in een armstoel gezeten. Men zou de schilderij bijkans een genrestuk kunnen noemen, op de wijze van de reeds van vroeger bekende beeltenis van prof. Unger, in zijne werkplaats, door J. Temple geschilderd. Het bronzen borstbeeld van V. Tilgner (Führich) kan alsmede onder de beste portretten gerekend worden en Stöhrs halfslijfsch professorale Solitude (?) mag zich ook laten zien.

Ook de Lalaing levert een genrebeeld door het portret van Mevrouw de Burlet (82) nevens haar levensgroot paard aan een tafeltje gezeten.

Overigens bevinden zich hier van belgische en andere kunstenaars eene reeks van levensgroote beeltenissen, geschilderd of gebeeldhouwd, welke, hoe verdienstelijk ook gewerkt, door de vervelende aanmatiging die hun uit houding en oogen straalt, lachlust of medelijden opwekken.

Arnold Böcklin, die te Florence woont, is in 't algemeen achter gebleven bij ander werk wat wij van hem kennen. Stuck's welbekende Kruisiging was weder hier (ondanks het verzoek der commissie

[p. 353]

slechts nieuwe werken in te zenden. Wij waren op nieuw getroffen door de edele waarheid van vele onderdeelen, en door het storende van andere, bijzonder het volk. Sneedt men Christus aan 't kruis genageld (smal en hoog) uit dit beeld, de voorstelling zou er veel bij winnen.

Uit Engeland werd een merkwaardig getal schilderijen gezonden; zoo van Burtne-Jones (Sponsa di Libano), van wijlen Leighton (Perseus en Andromeda), Stott of Oldham (Twee zusters) enz. die eene overtuiging, eene zekerheid van stijl verraden, waarvoor het gevoel bij de meeste kunstenaars van andere landen niet bestaat en wat vooral bij de Franschen schuil gaat achter schittering van kleur en jacht op effect.

Met blijdschap begroetten wij het streven van Fr. Courtens, om door een gepasten titel aan den toeschouwers den weg te wijzen om zijn landschap te verstaan. De koe, welke de echo in 't woud opwekt, is in dit en vele andere opzichten voortreffelijk.

Wij sluiten dit korte overzicht met een gevoel van dankbaarheid wegens de bijzondere tentoonstelling der werken van den begaafden beeldhouwer Jean Carriès († 1894). Zij waren zestig in getal, behalve een paar dozijn kleine voorwerpen. Zijn Frans hals, Jules Breton, zijne Femme hollandaise, zijn ongecatalogiseerde Klooster-moeder (?) enz. zullen ons steeds onvergetelijk blijven.

De catalogus was overigens goed ingericht en zoo verdienen dan de heeren hertog d'Ursel, Paul Lambotte als bestuur, benevens de inrichters: F. de Beeckman, F. Khnopff en Karel van der Stappen, den dank van 't kunstminnend publiek.