Dietsche Warande. Nieuwe reeks 2. Jaargang 8

[p. 398]

Bijlagen.

Iam hyems transiit.

Aan D^r Verriest.

Ach, weêrom groent, alhier aldaar,
te gronden uit, het nieuwe jaar,
zoo lang verwacht en uitgesteld
door 's winters onverwacht geweld.

Hoe hard lag en hoe heel versteend
de moederschoot, die 't aas verleent,
daar man en muis op leven zal:
't was maanden ons ontgeven al!

De wee hergroent, 't hergroent al in 't
verschiet: waar hier waar daar begint
de naakte grond bekleed te staan
met hope weêr van gras en graan.

Den tragen os zie 'k werken op
de velden, zijn' gekroonden kop
al schudden, na den tragen trant
zijns arbeids, op het akkerland.

[p. 399]

 

Het schuim bedekt zijn' kromme knie'n,

 

terwijl hij, zonder ommezien,

 

verduldig heen en weder zwoegt,

 

en 's koeiboers loopken lands beploegt.

 

 

 

Het karit en het kurt, nooit moe,

 

vol vogelvee, al 't hof daartoe;

 

en telkens hoore ik, hier of daar

 

den tegenroep van Canteclaar.

 

 

 

't Herleeft entwat onzeglijks bij

 

der menschen taal, hoe schrander zij

 

ook wezen moge: 't leven is,

 

het leven... Gods geheimenis!

 

 

 

Guido Gezelle

 

Kortrijk, 23/3/'95.