Dietsche Warande. Nieuwe reeks 2. Jaargang 8

[p. 62]

Tot eene wolk!

Vanwaar toch, uit de zee gestegen,

Gestegen uit het zilte meer,

Besproeit ge de aard met zoeten regen,

Lacht ge aan de kim ons gloeiend tegen

Of zijgt ge, blanke sneeuwvlok, neer?

Omdat ge boven de aard gedreven,

Aleer ge in parels waart gestold,

Uw gazen sluiers lang liet zweven

In 't ruim der heemlen, hoog verheven,

Waar al uw bitterheid versmolt.

Zoo gaan de rampen van dit leven,

Als wolken uit de onpeilbre pijn,

Met louter bitterheid doorweven,

Zoolang ze in lager kringen zweven

En enkel dampenwasem zijn.

Doch zijn ze, o Hoop, eens opgestegen,

Gestegen in uw hooge sfeer,

Dan lachen zij ons troostvol tegen

En zijgen neer in zoeten regen,

In hemelzoete tranen neer.

O. Loosen, S.J.

Turnhout.