Dietsche Warande. Nieuwe reeks 2. Jaargang 6

Winterlied,
door Honoré Haghebaert.

'T terdt een blauwvoet langs de bane,
't zingt een blauwvoet, blond en blauw
't kraait ten hove een vlaamsche hane,
‘Kukuhuku!..’ 't Is zou koû!

[p. 640]

 

Rustig spreidt die lustwarande,

 

grauw de duistre winterlucht,

 

sneeuw draait wentlend langs den lande en

 

't beekje dat verzuchtend vlucht.

 

 

 

Helder klinkt ter stedetoren

 

linke, rinke, 't beiaardlied.

 

Wel! hoe blijzaam is 't om hooren,

 

't deuntje van 't oud Kerelsdiet.

 

 

 

't Belt een klokje ter kapelle,

 

't roept om bede en orgelzang;

 

in mijn ziele klinkt een belle

 

voor mijn God in lof en dank.

 

 

 

't Dreunen tamboers in de verten

 

rom rom, over 't blanke veld,

 

't is van Klauwaerts leeuwenherten

 

dat die trommelslag vertelt!

 

 

 

Neerstig spit ten vagen lande

 

de edel landman, frisch, gezond,

 

en zijn spade gletst door d'handen

 

in den veien vlaamschen grond.

 

 

 

't Zijn daar meiden, schoone blonde,

 

mild van lijve en licht van terd,

 

't lonkt een lachjen op heur monden,

 

't monkelt in dat vrouwlik hert.

 

 

 

Kijkt! Die woonste naast de beke,

 

waar de sneeuw rond katje speelt,

 

is het rooversnest der streke,

 

dat bij God en goêmensch steelt.

 

 

 

In 't geboomte van die lane

 

waar de zwarte kraaie kwekt,

 

loopt een lintje witte pane

 

langs de takjes overdekt.

 

 

 

Ieder kooltje van die reie

 

in een kapelintje zit,

 

op de weide ontvouwt een spreie,

 

't stremt een laagsken op den pit.

[p. 641]

 

Winter, winter, koude winter!

 

schud maar zilvren, pluimkes neêr!

 

't doet zoo deugd, o schoone winter!

 

't hemelsch manna van den Heer!

vaag land = ledig land; - veie grond = groeizame grond; - terden = treden; - naast = bij, près; - bij ‘God en goêmensch’ is eene westvlaamsche spreuk die beteekent ‘bij iedereen’; - pane = velours; - kapelintje = capeline; - pit = put.