Dietsche Warande. Nieuwe reeks 2. Jaargang 6

[p. 70]

Juliaan De Vriendts jongste werken.

ONLANGS de kunstwerkplaats van bovengenoemden meester bezoekende had de ondergeteekende het voorrecht onder andere twee nieuwe schilderijen te bewonderen waarvan wij hier eene schets geven. De eene, voor- het gerechtshof van Antwerpen bestemd stelt de volgende historische gebeurtenissen voor. Een edelman heeft opstand gemaakt, omdat hij weigerde zijne krijgsplichten te vervullen als burger van Antwerpen. Ten dien gevolge heeft hij zijn lijf verbeurd. Zijne moeder en vrouw, gevolgd van familieleden, vallen aartshertog Mathias te voet, maar deze doet een afwijzend gebaar, zeggende dat hij, landvoogd der Nederlanden, niets vermag omdat hij de privilegiën der goede stad Antwerpen moet eerbiedigen. Door de openstaande deur ziet men het opgetimmeid schavot.

Wij zagen daarbij een aantal studie-hoofden van mannen en vrouwen, die voor Juliaan De Vriendts tafereelen gediend hebben. 't Is ongelooflijk hoe menschelijk waar en tevens vol uitdrukking, vol ziel en verheven leven de uitvoering ervan is. Onder de studien troffen ons nog ook eenige echte meesterstukken in Grisaille en gewaste verf.

Doch allermeest werden wij geboeid door het tafereel voorstellende de Moeder Gods en St. Jan.

O.L. Vrouw woont na den dood van haren goddelijken Zoon bij St-Jan, den geliefden apostel. 't Is avond, een van die avonden, die men alleen in het H. Land aantreft. De moeder van den Zaligmaker zit te mijmeren op eene steenen bank, en gekeerd naar den tempel. Haar blik weidt over de plaatsen, waar het goddelijk treurspel is uitgevoerd geweest. Niettegenstaande den zweem van droefheid, die op het wezen der moeder Gods gespreid ligt, drukt het vrede en kalmte uit. Op eenigen afstand van haar zit St-Jan op den steenen vloer en schrijft op papyrusrollen, waarvan er nevens hem liggen. De evangelist, een prachtige Arabier, is gansch verslonden in zijn werk. Die treffende groep wordt omlijst door de blauwe bergen van Judaea en een wonderschoone lucht, die men na den ondergang der zon in Palestina kan bewonderen.

Als men dit prachtig doek aanschouwt gevoelt men dat slechts een

[p. 71]

geloovige christen kunstenaar dit onderwerp heeft kunnen malen. Juliaan De Vriendt is ten andere vol geestdrift voor de schoonheden van het H. Land. ‘Daar is de hemel wijder en dieper; daar nemen de sterren levendige gedaanten aan. Men gevoelt dat dit land voorbestemd was de wiege van den Heiland te worden, want schooner plaats in de wereld bestaat er niet,’ zoo sprak de dichterlijke kunstenaar.

Men weet niet wat men in de werken van De Vriendt meest moet bewonderen, ofwel de sierlijkheid en onberispelijke uitvoering van zijne tafereelen, ofwel de groote geleerdheid, die uit zijne doeken straalt. 't Is niet te verwonderen dat de jongere schilders het geschiedkundig vak verlaten, het vereischt te veel jaren studie.

Du C.