Dietsche Warande. Nieuwe reeks 2. Jaargang 5 (1892)

Dietsche Warande. Nieuwe reeks 2. Jaargang 5

(1892)– [tijdschrift] Dietsche Warande– rechtenstatus

Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende



[pagina 345]
Gesprek van eene geestelike Suster van xiij jaren met eene andere die alder was, uit de vijftiende eeuw, medegedeeld door J.-F. Kieckens, S.J. Heer Wilhem Bäumker deelde in het eerste Warande-nummer van verleden jaar, een ‘Gesprek’ mede ‘van eenen leeraar met zijnen scholier’, getrokken uit een handschrift der XV^e eeuw, van de boekerij van Weenen. Zoo het schijnt, is dit hs. zonder twijfel, uit Nederlandsch Limburg afkomstig. Nu, in een hs., ook van de XV^e eeuw, en op het schutsblad van hetwelk men leest: ‘Dit bock hoert zoe den Susteren van Sct. Geert boithū jntgemeyn’Ga naar voetnoot(1), treft men een dergelijk stukje aan; en wat meer is, staat er de naam van hem bij die het opstelde. Wie kent Broeder Jan Brugman niet? Hoe welsprekend hij was, blijkt nog heden uit het oud spreekwoord: ‘Al cond ghy praten als Brugman’. Om te doen blijken dat deze twee stukjes, zoo
[pagina 346]
niet uit de zelfde pen, echter uit de zelfde school voortkomen, heeft men slechts de volgende in 't cursief gedrukte zinsneden te vergelijken. Broeder Brugman, rond het einde der XIV^e eeuw te Kempen, in het bisdom van Keulen, geboren, verbleef lange jaren te Nijmegen, waar hij in 1473 gestorven is. ‘Tweyer geistlicher susteren spraeck ofte kallynge to samen. Die ionxte was van xiij jaren ende die ander was alder. Dijt heft broder Johan Brugman van der observancien der mynre broeder to Nymagen gepredyckt. Ende hij prectikten ouch dat hij daer ouer ende an was ende hoerden oere beyder sprack, wat sij van gode ende van eynen geistlichen leuen bekanden. Die alste sprack eirst to der ionxte alsus: Got geue dir gueden morgen. Die ionxte antwoerden: Got sij gelaeft (sic), it en gynge mir nye qualych. Die alste sprack: Wie mach dat sijn? Die ionxte antwoerden: Al dat mir got ye gegaf van lyden, dat heb ich gern geleden in mynre ouerster reden. Die alste sprack: Wen komsttu? Die ionxte antwoerden: Jch come van gode. Die alste sprack: Waer heues du got vonden? Die ionxte antwoerden: Daer ich al creaturen gelaten heb, daer heb ich got vonden. Die alste sprack: Waer heues du got gelaten? Die ionxte antwoerden: Jn allen reynen herten, Die alste sprack: Wat mynschen bistu? Die ionxte antwoerden: Jch bijn eyn konynck. Die alste sprack: Bijs du eyn konynck, waer is dyn ryck?
[pagina 347]
Die ionxte antwoerden: Myn ryck is in mynen herten. Als ich to sluit dic dueren myner v synne en ich den heren mit ernsticheit suecke, dan vynde ich oem in mynen herten, die daer is eyn ewich leuen. Die alste sprack: Mych dunckt dat du to mael vermetelichen kalles, waer heuestu geleirt soe grote heilicheit? Die ionxte antwoerden: Myn styl sytten ende myn hoege begert heft mych in den hemel getoegen. Die alste sprack: Wylck is die meyste vrede den eyn mensche hebben mach? Die ionxte antwoerden: Eyn suuer reyn qunsiencie en die wael bereit. Die alste sprack: Wen comt eyn suuer qunsiencie wael bereit? Die ionxte antwoerden: Wt groeter hueden der sunden. Die alste sprack: Wen komt die grote huede der sunden? Die ionxte antwoerden: Wt heiligen anxt of vreisen got. Die alste sprack: Wen comt die heilige anxt? Die ionxte antwoerden: Wt gotlicher mynnen die men wt gode krygen mach, want der Apostel secht: ‘Die mynne gotz is gestort in onsen herten.’ Lyden sonder verdriet, Sterven sonder doet, Beden sonder mont, Hoert die sele in oeren rechten oerspronck.’	voetnoot(1) Waarschijnlijk het S^te Gertruide klooster van 's Hertogenbosch. Wat boithum is, weten wij niet.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs

Jan Frans Kiekens