Dietsche Warande. Nieuwe reeks 2. Jaargang 4
(1891)– [tijdschrift] Dietsche Warande–
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd
[pagina 481]
| |
Laureys van Papenbroeck, de vader van Pater Daniël genaamd Papenbrochius.
| |
[pagina 482]
| |
Bisschoppen en Prelaten,
Het goet dat sy besaten
Haest soude doen verlaten
En den Coninc van Spagnien,
Keyser en d'autentyck
Eel huys van Oostenryck
Te niet doen alghelyck
Deur verraders practyck.
Maer Godt den heer vol vromen
Hevet anders doen comen
En hun de macht benomen,
De verraders geplaecht,
Gedoot ende veriaecht.
Soo langh verraderyen
Hun dienden t'allen syen,
Soo sachmen se bedyen.
T'was overal victorie,
Het scheen tot ons groot lyen.
Maer Godt wouw ons castyen.
En nu tot synder glorie
Ist al gecomen uyt
Dat dyen grooten guyt
Die nu sidt by de bruyt,
Graef Heyndrick overluyt
Ons al dit spel berockten
En ons dat papken cockten
Daer Vranckryck hem toelockten,
D'welck hem en syn geslacht
Heeft totten val gebracht.
Wie heeft oyt meer boosheden
Gehoort nu en voorleden
En verraderssche seden
Als desen heeft geplegen?
Synen eet, sonder reden
Die heeft hij overtreden.
Heel landen ende steden
Synen Coninck ontogen,
Victorien belet.
Geheel legers verplet,
Gebrocht in groot percket
Menich edel cadet
En in Duytslant seer vierich
Meynden Friedlant bloetgierich
Den Keyser goedertierich
En synen heelen staet
Te dooden met verraet.
| |
[pagina 483]
| |
Hoort voort, tis weert om singen,
Hoe dat dees onderlingen
Had Godt willen gehingen
Hun boose Conspiraci.
t'Heel landt meynden te dwingen
En om dit te volbringen
Onder de fransche naci,
Om als sy hunnen aert
Soude hebben gebaert
Aen out en ionck geiaert,
Godts tempels niet gespaert,
Gerooft, gebrandt moordadich,
Geschoffiert ongenadich
Vrouwen en maechden stadich,
Mochten dan doen verstaen
Fransman hevet gedaen.
Om ons voorts te bedroeven,
Quamen sy t'samen snoeven
Dees goddeloose boeven
Met hun gewelt voor Thienen.
Dat moest voor eerste proeven
De wreetheyt van dees sloeven.
Sy riepen sonder toeven
Dat de stat hun sou dienen;
En om dat sy getrou
Haren heer blyven wou,
Spaerden sy man oft vrou,
Kerck, huys ofte gebou.
De menschen sy doot sloegen,
Oock kinderkens die droegen
De moeders aen haer lyff;
Wast niet een wreet bedryff?Ga naar voetnoot(1)
Als sy hier boven schreven
Veel quaets hadden bedreven,
Hebben sy haer begeven
Om Loven aen te tasten,
| |
[pagina 484]
| |
En syn derwaerts gedreven
Om daer oock soo te leven.
Maer veel isser gebleven
Van dees eerloose gasten.
Sy meyuden hun claer sat
Te drincken in het nat
Van dat maechdelyc vat,
Maer d'inwoonders dees fielen
Soo vromelyck invielen
Dat sy int lest hun hielen
Met schande lieten sien
En moesten van daer vlien.
Gelooft soo moet Godt wesen
Dat hy ons rechts voor desen
Om hier van te genesen
Uut Spagnien heeft gesonden
Een Prinche weert gepresen,
Een Prinche uutgelesen,
Wiens lof hoe hooch geresen
Niemant en can vermonden:
Dats onsen Cardinael,
Ferdinandus Royael,
Die ons heeft van dees quael,
Met Gods hulp princepael
Verlost, en met betrouwen,
Den vyanden weerhouwen,
Tot dat sy met benouwen
Tot hun eeuwige schant
Moesten ruymen het lant.
prinche.
Ons Prinche heeft gewonnen
Soo veel onder der sonnen,
Dat hem elck moet ionnen
Geluck, lanck, salich leven.
Hy hevet wel begonnen,
Soo wy bemercken connen,
Al wast verraet gesponnen,
Ten was noch niet geweven.
Godt hem de gracie gaff
Dat hy den draet sneet aff
En veel vyanden straff
Geleet heeft in het graff.
| |
[pagina 485]
| |
Dus syt hem elck gedachtich.
Tot danckseggingh eendrachtich.
Bidt dat hem Godt almachtich
Geeff den Hemel minoot
Hier naermaels naer syn doot.
Finis.
Hout Recht Deur.
| |
(15o Dood van Margriet, Laureys' zuster, en van Maria, 1637.)De doot, de felle doot is in ons huys gecomen
En heeft voor aldereerst myn suster wegh genomen,
Margriet van Papenbroeck, in den ouderdom teêr
Van vyvenvyftich iaer, luttel min oft meer,
Den lesten iulius, in d'iaer dertich en seven,
Twee uren inder nacht heeft s'haren geest gegeven;
Sy hadde Godt gedint, in suyverheyt eerbaer
Gedragen t'swert habyt van hare twintich iaer.
Nu heeft sy haren loon van Godt den heer ontfangen,
Daer sy soo meenich mael had' naer gehat verlangen.
Haer lichaem dat hier was veel sieck en ongesont,
Nimmermeer wel te pas, soo men daechlycx bevont,
Is volgens haer begeer en naer allen haer lyden,
In de Prekeren kerck begraven sonder myden.
Seven weken hier naer dat dis was gepasseert,
Quam de doot wederom en heeft ons geturbeert
Met t'sterven van ons kint, ons dochter liefgetallich,
Dry iaer en een half out, maer sieck en ongevallich.
Twas altyt ongesont, ten conste gaen noch staen.
Maer Godt den heer die heeft syn beliefte gedaen.
Haer lichaemken dat is by dander twee begraven;
Haer sielken met geluck gebruyct d'opperste gaven.
September seventhien was haren sterfdach naect,
Corts na de middernacht, heeft sy d'nootken gecraect.
De moeder Godts idoon, Maria hooch verheven,
Die moeder is en maecht, en altijt maget gebleven,
Was hier haer Patrones, en nu is sy by haer,
Daer min als eenen dach sal wesen duysent iaer.
| |
(16o Geboorte van Laureys, 1638.)Dit kint heeft plaets gemaect, een ander wou daer wezen,
Soot wel gebleken heeft, want niet lange naer desen
Oft myn huysvrou en wert weder gewaer dat sy
Bevrucht met kinde was, dwelck oock vervolgden bly.
| |
[pagina 486]
| |
En in d'iaer dertich acht, in augustus vyff dagen,
Op eenen donderdach, soo was het kint voldraghen.
Ten een uer naer den noen, int breken van de maen
Die in gemini stont, saght eerst de werelt aen.
T'was eenen sone schoon en wert, naer smoeders wille,
Laurentius genaemt, sonder eenigh geschillen.
In ons lief Vrouwe kerck ontfingh het desen naem
En t'heyligh doopsel goet, ter salicheyt bequaem.
Myn heer den Advocaet Joachimus, beseven,
Van Postel, onsen neeff, heeft als peter geheven,
En d'eerbaere iouffrouw loanna Dingens. nicht,
Was pete ende hield de hant me aen het licht.
| |
(17o Geboorte van Ioachim-Norbert, 1639.)Het iaer daer naer, op den glorioosen feest dach
Die de heylige kerck doen vierd soo sy plach,
Dat was de Hemelvaert Maria hooch gepresen.
De Moeder Godts en maecht die ons al can genesen,
D'alderweerdichste vrouw die d'englen eer aen doen,
Op desen dach segh ick, tseven uren voor noen,
Is deur de graci Gods en synen goeden segen,
Myn huysvrouw wederom tot synder eer gelegen
Van eenen sone schoon als den voorgaende; maer
Den ouderdom en had thien dagen en een taer,
Op eenen maendach iust, in dierste van der weken,
Twee dagen weynich meer, gelyck het heeft gebleken,
Naer dat het vollemaen int teecken pisces was.
T'wert swoensdachs ierst gedoopt, ten quam niet eer te pas,
In ons Lieff Vrouwen kerck, gelyck als lander seven,
Van den selfsten pastoor diet oock heeft op geschreven;
Ioachimus Norbert, soo werdet kint genaempt
Naer peet en peters sin gelyck als dat betaempt,
D'welck waren dese twee, te weten onsen broeder
Ioachim sir Iacops, die daerom by de moeder
Met groote naersticheyt van Brussel is gecomen.
Voor pete hebben wy gebeden en genomen
Ons nicht, d'eerbaer iouffrouw Anna Segers, met raet,
Weduwe wylen s'heer Langenberch, Advocaet.
| |
(18o Geboorte van Maria-Cornelia, 1640.)Den Heer die neemt en geeft, gelyck daer staet geschreven;
Hy neemt ons een kint aff, hy heeft ons een gegeven,
Soo ghy in het vervolg van desen hooren sult,
Want Ignati voornoemt die heeft betaelt de schult
| |
[pagina 487]
| |
Die elck een schuldich is: de doot heeft hem verslagen
Als hy was dry iaer out, thien maenden, achthien dagen.
O sielken, veel gelucx van u, geluckigh kint
Dat hem soo onvoorsients in d'eeuwich leven vint.
D'lichaem by dander dry is inde selve haven
En onder eenen serck te prekeren begraven.
Ontrent een halff iaer daer na, heeft wederom
Godt een ander verleent dat ons was willecom,
En willecom te meer omdat het int ontfangen
Een ionge dochter was, naer allen ons verlangen,
Vrydach, October vyff, ten ses uren voor noen;
De maen in gemini, int brekende seysoen,
Doen is dees moeder van d'negenste kint gelegen,
Dat sanderdaechs daer na syn doopsel heeft gecregen
In ons lieff Vrouwen kerck, en wert aldus genaemt
Mari Cornelia, met eeren soot betaemt;
Peter Franchoys Guyot, een der gesworen clercken,
Ook Coopman Iuwelier in alle syne wercken,
De pete was Iouffrouw Cornelia Goddyn
Wedue Ian Leemans, oock coopman plach te syn;
Geen maesschap, maer alleen uut vrintschap sy sulcx deden,
Als goed' kennis, daer toe versocht ende gebeden,
Als men sesthienhondert en veertich schryven sach.
Godt geeft' waer vrintschap is, daer vrintschap blyven mach
| |
(18o Geboorte van Zeger, 1642.)Vyff maenden en een iaer, thien dagen min oft elffve
Dat dit geleden was, soo was het weeral tselffve,
En int breken des maens die naer shemels bestier
In Capricorni stont, naer het leste quartier,
Op eenen maendach siet, en heylichdach ter eeren
Van Sinte Mathias, een Apostel ons heeren,
Ontrent een halffve uer, rechts voer de middernacht,
Myn huysvrouwe gelach van hare thienste dracht,
Het welck een sone was, die dystdachs heeft vercregen
Syn heylich kerstendom, daert al aen is gelegen,
En wert Zeger genaemt, want soo was s'peters naem,
Heer Zegerus, ons neeff een Priester Godts bequaem,
Weerdich canoninck me, en oock Licentiaet
Die pete was, dat was een Wedue van staet,
Christina Marissael, ons moyken goet van leven
Dees hebben t'samen t'kindt over de vont geheven
In ons lieffvrouwen kerck, soo men daer vinden sal,
In d'iaer zesthienhondert viertich twee in getal.
| |
[pagina 488]
| |
(19o Geboorte van Francisca-Theresia; dood van Zeger, 1643).Int iaer dryenveertich, twintich October iust,
Opt punt van middernacht, als elck is in syn rust,
In Capricornus de mane stont verheven
In haren wasdom van ses dagen ofte seven,
Myn huysvrou moeder wert van haer ellefste kint.
T'was vierde dochterken, en soo men noch bevint,
Van Godt den heer begaeft met verstant ende reden,
Sonder eenich gebreck aen lichaem ofte leden,
Dan t'had by na in flout des levens knoop ontknoopt
Soo dat het metter haest de vroevrou heeft gedoopt.
Want soo ons docht, het stierff, maer Godt liet het verkeeren,
Soo dat het daechs daerna, in den tempel des heeren,
Syn vollen kerstendom verkreech, soodat betaemt,
Van den onderpastoor, myn heer Schoren genaemt,
Die in heer Sweerssens plaats bedienden doen d'offitie.
Heer Ian Baptist Segers, ons neve, van conditie,
Een schepen deser stat, advocaet en rechtsgeleerdt,
Rentmeester en schouteth van Puers heeft ons vereerd,
Dat hy de peter was en hieft over de vunt,
Met syne suster die ons d'eer oock heeft gegunt
In haerder moeders plaets, overmits haer absentie,
Franchoyse van Postel, en t'kint met die intentie
Franchoys Theresia hiet; dies wy tot danckbaerheyt
Wenschen hun eeuwelyck te sien Godts Maiesteyt.
Zeger, ons kint vooinoemt, synde in Godts behagen,
Dry jaer, vier maenden out en eenen twintich dagen,
Is na veel ongevals van den heere gehaelt,
En heeft de scult des doots aen synen Godt betaelt.
In d'iaer veertich en vyf, vyfthien July, daer neven,
Is dit stelken gereyst van hier na d'eeuwich leven.
D'lichaemken wert geleet by de voorgaende vier,
In de prekeren kerck, op de selve manier.
K'hope dit sielken sal ons van den heer verwerven
Dat wy hier namals oock den hemel sullen erven.
| |
(20o Intrede van Daniel in het Gezelschap Jezus, 1646).In het laer veertich ses, October vier,
Daniel het outste kint heeft den heer goedertier
Geroepen uut de see des werelts woeste baren,
Om in een vaste haeff te syn van syn dinaren.
Naer dat hy te Duay twee laren had gewoont,
Philosophi had ghehoort, grooten lever getoont,
| |
[pagina 489]
| |
En naersticheyt int leeren en studeren,
Ten lesten oock daer by heeft moghen defenderen.
Is met een goed propoost en rypsinnich beraet
Naer Doornyck ghegaen in het novitiaet
Van Sint Ignatius, en heeft hem daer begeven
Om in de Societeyt te sterven en te leven,
Van syn Ionckheyt, want hy en was, na myn onthout,
Maer seven maenden meer als achthien iaren out.
Is ten eynde van d'iaer te Mechelen ghecomen,
Heeft daer d'noviciaet voldaen en sonder schromen,
Op Sint Crispinusdach en Sinte Crispiaen,
Als oprecht Iesuiet syn belofte gedaen.
Lof, eer en danck sy Godt dat hy den eerst gheboren
Van onse kinders heeft tot synen dienst vercoren!
| |
(21o Jan-Antoon wordt ook Jezuiet, 1648).Als dit was gepasseert dry weken min twee iaer,
Joan Anthonius volghden syn broeder naer
En wilden oock met hem de Societeyt vermeeren,
Naer dat hy had volbracht syn studie metter eere,
De Philosophi oock cloecklyck gedeffendeert,
Daer in met deerste plaets te Duay ghefloreert;
En syn Noviciaet te Mechelen volbracht
In d'iaer van Iubile. September twintich acht,
Soo heeft hy blydelyck aen Godt, in myn Presentie,
Syn belofte gedaen, met eene volle intentie
Van noot te scheyden uut d'heylige Societeyt.
En sanderdaechs heeft hy hem op den wech bereyt,
Is naer Ipren gegaen om al laer te doceren.
Godt geeff dat hy altyt wel mach persevereren.
| |
(22e Laureys volgt zijne broeders na, 1655.)Als eenen schipper siet dat Oceanus baren
Hem overvallen fel, sal om die te ontvaren,
Syn schip, t' sy cleyn oft groot, stieren naer 't vaste lant.
Soo heeft Laurenti ook, met Godts hulp en vorstant,
Syn selven vast gestelt om niet te moghen dwalen,
In eene seker plaets tusschen des regels palen;
Dat was de Societeyt, daer hy met cloeck bedryff,
Te Mechelen om gingh, als men schreeff vyftich vyff,
Achtien September iust, is hy aldaer ontfanghen.
En twee Iaren daer naer, heeft hy met groot verlanghen
Syn belofte ghedaen, en doen met goede leden
Quam sanderdaechs met ons naer Antwerpen gereden
| |
[pagina 490]
| |
Daer hy twee jaren lanck syn devoir heeft ghedaen
In de philosophie, om die wel te verstaen.
In d'lest van t'weede laer heeft hy naer ordeneren
Van syne Overste oock moeten defenderen,
Den vierden Iulius is het selve geschiet.
Ick sacht en 't duerden lang, maer ten verdroot my niet,
Want t' is een groote saeck diet al te boven gaet
Syn kinderen te sien in een soe goeden staet.
| |
(23e Priesterwijding en eerste Mis van Daniel, 1658.)Wat overgroot geluck heeft ons den heer der heeren
Noch in ons outste kint gedaen tot synder eeren,
Als men hem stichtelijk, vrymoedich, onbelaen,
Een Priester Godts gewyt, aen den altaer sach staen,
En dat wy onsen Godt van hem hebben ontvangen,
Tgene ons is gebeurt naer allen ons verlanghen,
Op Paesdach vyftich acht, want hy te voren hadt
Syn Ierste mis gedaen te Loven in de stadt
Op de passie sondach, int collegie gepresen
Laet ons bidden dat mach tot Godts glori wesen.
| |
(24e Hulde van Laureys aen den nieuwen priester.)
| |
[pagina 491]
| |
Die den Mensch er u ghegheven
Heeft het wesen en hedt leven,
Die hedt al door syn ghebiedt
Heeft ghetrocken uut der niedt,
Godt die een is en Dryvuldich,
Wie een Ieder Eer is schuldich,
Sal daer wesen in Persoon,
Sal daer comen uudt syn Throon.
Daeldt dan neder Setaphinnen,
Daeldt dan neder Cherubinnen,
Staet o Engelen aen die sy,
Staet den nieuwen priester by.
En in sonder die ghegheven
Zydt bewaerder van myn leven,
Syt aldaer op dien dach
Want ick daer niet comen mach
| |
(25e Eerste Mis van Jan-Antoon, 1659.)Insgelycx heeft oock, met een goede manier,
Ontrent een Iaer daer naer, in het selve quartier
Ian Anthoni ghedaen syn ierste mis cloeckmoedich,
En coits daer naer quam hy hier tot Antwerpen spoedich,
Dede daer oock de mis en gaff ons met syn handt
Te nutten t'hoogste goet, den alderbesten pandt
Die Godt en Mensche is, van Maria gheboren,
Hem die uut liefde puer ons daer toe heeft vercoren,
Om dat hy souw met ons, en wy blyven met hem
Hier boven in syn Ryck t'hemels Ierusalem.
Hiermede eindigt het afschrift van Laureys' dichten. Hij heeft er eenige gerijmde brieven bijgevoegd, door zijn zoon Laureys aan zijne ouders toegezonden, zoo ook de hulde aan zijn broeder Daniel, ter gelegenheid van zijne eerste Mis, in 1658; wij deelen er eenige brokken van mede. | |
Nota.Dierste Iaer dat Laurens te Cortrijck heeft gewoont.
Heeft hij in t' geen hier volgt geest en iever getoont.
Dan ick hebt t' sijnder eer, t' docht mij bequaem te wesen,
Gheschreven in dit boeck soo dat elck een mach lesen.
| |
[pagina 492]
| |
Het volgende stuk is een nieuwjaars-brief in vlaamsche rijmen door Laurens aan zijn ‘Beminde Vader-ende-Moeder gezonden’ vol van liefdebetoog en stichtende gedachten. Van dezen aard is ook het volgende uit Cortrijk, ter gelegenheid van 't nieuw jaar, gezonden. Daarop volgt een derde stuk, langer dan de twee eerste, waarin Laurens den zin uitbreidt der woorden: Non omnes capiunt verbum istud’ welke hij aldus overzet: Dit woort en can
Van ieder man
Niet syn verstaen
En naer ghedaen.
Alles zinnespeelt op het verachten der wereld en het geluk des kloosterlevens. Dit stuk dagteekent van ‘Doen Laurens te Cortrijc, d'iaer gerepeteert heeft.’ Het eindigt aldus: Gheluck aan u met heuschen mondt,
Gheluck wenscht uut des harten grondt
De Nederlantsche Zangh Goddin;
Sy wil al steeckt er niet veel in,
U geven immers dat sy heeft;
Soo is sy weerdigh dat sy leeft.’
Nog eenige bijzonderheden over de familie van Papenbroek zijn ons door de Archieven van Antwerpen bekend gemaakt. Wij zien dat den 20n Meert 1632, ‘Laureys, clerck oude cleercoopers ambacht’ eene rent af legt ‘op huys en erve daerneven in de Oude Lombaerdstrate, tusschen Carels Gabry advokaat huys was ende....’; en dat den 21n Meert 1644, ‘de kerk van Heerle (Veerle?), bisdom van Antwerpen, ontleent aan Laureys van Papenbroeck en Maria Marichael 600 gls, 't 37 ½ gls rent.’ Eenige dagen te voren, den 8n Meert | |
[pagina 493]
| |
1644, ‘Laureys van Papenbroeck koopman en Marie Marichael verkoopen aen Jacq. Greyns eene rent van 62 ½ gls’ die Jan Geerst hun op 3 Juni laatst overdroeg. Sedert zijn huwelijk, in 1627, had Laureys deel gemaakt van de sodaliteit van de Boodschap Wij hebben onder onze oogen den ‘Cataloge der Offcialen Ende de Eerweerdighe Paters Directors deser Sodaliteit, onder den Tijtel van de Boodschap (1585-1759), een waar meesterstuk van penteekening, heden bestaande in de boekerij der Jesuieten te Leuven. In 1650, 1656, 1657, staat Laureys als Consultor of raadslid aangeteekend. In 1633 en 1634 was hij geheimschrijver; in 1645, 1658 en 1659 werd hij tot Assistent of hulphoofdman gekozen, en eindelijk in 1660, den 9n Mei, vereert men hem met het ambt van Praepositus of hoofdman van dit genootschap. Den 21n Mei 1661 werd hij door Gaspar Goris vervangen en wederom tot raadslid benoemd. De oude klerk had van zijn ambt afgezien in 1660. De laatste brief van Laurens, dien zijn vader, toen 75 jaren oud, in zijn boek uitschreef, is nog een nieuwejaarsbrief uit Roermonde, den 29n van Wintermaand 1660 gezonden: hij is deels in proza, deels in verzen opgesteld en begint aldus: ‘Beminde vader ende Moeder Den Vrede des Heeren. Een out voerman hoort noch geren in syn oude daghen het slaen vande zweep, en verheucht hem als syn kinderen ende neven de cletsoor laten hooren, die hij selven niet meer voeren en can. Soo oock een out liefhebber der sang goddinnen verblyt sich, als hy iet leest oft hoort hetgene de const aengaet van hem eertyts ghepleecht. Dus heb ick uit een loopende penne dese | |
[pagina 494]
| |
volgende dichtens tusschen meerder becommernissen laten uutvloeden.’ Hier volgt een klein gedicht op den zoeten Naam Jezus. Laureys van Papenbroeck stierf den 21n Augusti 1661, in de afwezigheid van Daniel, zijn zoon, die naar Italië gereisd was met Pater Henschenius, om daar stukken voor de Acta Sanctorum, waarmede hij zich bezig hield, op te zoeken. Zijne vrouw overleefde hem nog 12 jaren, zoo men heden nog zien kan in St Carolus kerk, op eenen zerksteen, in den vijfden boog, onder het altaar van St-Franciscus-Xaverius gelegen: LAVR̄. VĀ PAPĒBROECK Ziehier eenige bijzonderheden over den lijkdienst van Laureys van Papenbroeck, volgens het Rekeningboek (Archief van O.-L. Vrouwkerk): ‘4 Aug 1661. Laurentius Papenbroeck. 61 gls. 1 s. is betaelt. Een groot kercklyk comt van de Ouw Lombaerdstraet ende is geconvoyeert te Jesuiten, met dry missen ende heeft gesongen menheer den plebaen Van den Bossche en gelesen de heer ambachtsplebaen Leemput; de wasmaekers die waeren capiteyn Geerts, ende Martens, het graf met sarck, den offer in de schotel 7 gl. ende is gegeven aen Menheer Hembeeck.’ Den 12n december 1661, zegde de weduwe van Papenbroeck vaarwel aan Joachim-Norbert haren laatsten en jongsten zoon, die zich op dien dag naar Mechelen begaf om het Gezelschap Jezus', gelijk zijne drie broeders, | |
[pagina 495]
| |
in te treden. Daniel van Papenbroeck overleefde zijne drie broeders en stierf den 28n Juni 1714. Jan-Antoon was in den Heer ontslapen te Ypren den 11n November 1667, alwaar zijn broeder Laurens ook stierf, den 7n November 1676. Joachim-Norbert verliet deze wereld den 2n Augusti 1694. Hunne twee zusters Maria-Cornelia en Francisca-Theresia namen beide het zwart kleed aan der Geestelijke Dochters, onder de leiding van Pater Daniel. Maria-Cornelia alleen overleefde haren broeder Daniel. De Bollandist Conrad Janning, in de levensschets van zijn geleerden medewerker, spreekt haren lof uit in deze enkele en volzinnige woorden: ‘Quam Deus diu servet, velim, in solatium egenorum!’ Ik wensch dat God haar lang beware tot troost der armen!’
Leuven, 19 April 1889.  |
|