Dietsche Warande. Nieuwe reeks 2. Jaargang 1

[p. 778]

Rozeken en Emmeken.
door Fr. de Potter.⁽¹⁾

Klein Rozeken, klein Matjen,

Dat is een aardig paar:

Van d'ochtend tot den avond

De handjes in elkaar.

In vreugden en in droefheid

In spel en slaap vereend,

Schijnt de een den aard van de ander

Te hebben afgeleend,

En zijn zij eens aan 't twisten,

(Wat groote liên wel doen)

Hoe gauw heeft elk 't vergeten

Bij 't geven van een zoen!

Wie toch die kleene vrindekens

Zoo 'n snaaksche toertjes leert?

Bij iedere tehuiskomst

Vind ik 't program vermeerd.

Nu loopt het uit op kluchtjens,

Dan is 't van strenger aard:

Een paar komediantjes,

Het is bewondrens waard!

Hier stelt zich de oudste als moeder,

- Een moeder van drie jaar! -

En 't kleintjen is gewillig

Bij 't ernstige gebaar

Dan heet het: ‘Zoet te wezen!

Of Emma krijgt er van...

Dan brengt haar Klaas geen popjen

En geene suikerman!’

Ik woû dat gij die kleenen

Dan van nabij kont zien:

Deez' rijst wel twee voet hooger,

Geen' zinkt schier op de kniên.

Dan halen zij hun korfken,

En gaan al peinzend weg;

Het meiktuur is geslagen,

Nu dient er overleg!

Al wat zij zien en hooren

Wordt door hen nageäapt:

't Geroffel van den trommel,

En hoe de melkboer gaapt;

Het muschgepiep in 't hofken,

't Geblaf van 't hondgespan,

En 't droevig slepend liedjen

Van d'ouden orgelman.

Voorts gaan zij samen wandelen

Met een papieren shal,

Of zwieren rond de keuken

Als op een boerenbal;

Of spelen maskerade

Met kleêren van papa,

Tot dat hij gram te moede...

Maar zoekt die schelmpjes na.

Doch Rozeken, als juffer,

Houdt nog al van de pret,

En kruipt dan in een hoekjen

Dat dient tot haar salet;

Hoort haar nu parlesanten

Gelijk een advocaat,

En Emmetjen, waarachtig!

Geeft acht op al 't gepraat.

En wilde ik 't maar gedoogen,

(Voor geenen val verveerd)

Dan wierd soms 't speelziek Rozeke

Klein Emmeken zijn peerd...

Zoo snelt de dag daarhenen

Dier levensblijde jeugd, -

O kon zij eeuwig duren,

Die schuldelooze vrengd!

(1) Uit de Gedichten van Frans de Potter, ter perse bij S. Leliaert en A. Siffer en C^ie.

[p. 779]

Hij en Zij.

 

Als hij 't schoone Betje ontmoet,

 

Loopt hij als verloren;

 

Zijn gezicht wordt rood als bloed,

 

Ja zelfs bei zijn ooren;

 

Hij slaat zijn oogen schuw ter zij:

 

Jongens! dat doet hij.

 

 

 

Laat Zij Jan den bakker uit,

 

Gij moest haar zien beven!

 

't Schijnt wel of zij nooit een duit

 

Had voor 't brood gegeven...

 

En zij stamelt... God weet wat!

 

Meisjens, zij doet dat.

 

 

 

Blinkt hem 't huisjen als een star

 

Tegen uit de verte,

 

Meer dan 't wiel van zijne kar

 

Draait hem hoofd en herte.

 

Ja, 't draait alles aan zijn zij:

 

Jongens, zoo is hij.

 

 

 

Elken dag, na halver tien,

 

Staat zij fiks aan 't deurken,

 

Met 'nen langen hals te zien

 

Of hij toeft in 't Steurken...

 

Daar woont Mieke, een valsche prij,

 

Meisjens, zoo meent zij.

 

 

 

Moet hij vroeg een boodschap doen,

 

Baas leeft van zijn renten:

 

Jan en keert niet vóór den noen.

 

Zonder gist of krenten.

 

't Brein wordt hem zoo log als brij:

 

Jongens, zoo is hij.

 

 

 

't Gaat met Betje ai even knap

 

In het keuken-draaien:

 

Zij roert peper in den pap,

 

Mostaard in de vlaaien;

 

Klachten helpen noch vermaan -

 

Meisjens! 't houdt zoo aan.

 

 

 

o Gij allen, die mij hoort,

 

Zit zoo niet te spotten!

 

Zegt mij liever wat er stoort

 

Bij die jonge zotten;

 

Roept er wijze docters bij,

 

Of ze sterven, hij en zij!

De Koninklijke Vlaamsche Academie hield hare maandelijksche zitting den 17ⁿ October. Aan de orde van den dag was een brief van den heer Ruzette, gouverneur van West-Vlaanderen, om een voorstel der Academie te vernemen, over een aantal aan het fransch ontleende titels van ambtenaren, ten einde die zooveel mogelijk door echt nederlandsche te doen vervangen. De leden, de vraag reeds sedert eenigen tijd bestudeerd hebbende, keurden met groote meerderheid de vertalingen goed.

De heeren Gezelle, Hanssen en Willems werden benoemd, om, te zamen met het bureel, in de volgende zitting personen voor te stellen, ter bekleeding der plaatsen, opengevallen door den dood van de heeren Delgeur en Nolet.

Men vernam verder een verslag over de werkzaamheden der Bestendige Commissie, door de heeren Gaillard en Stallaert. Er is besloten tot de uitgave van een gedeelte van een handschrift, aangekocht door de belgische regeering uit de beroemde verzameling van het kasteel Cheltenham, namelijk: Die seven vroeden van Rome (De septem sapientibus), uit de vroegste middeleeuwen.

De heer Paul Alberdingk Thijm gaf verslag van een onlangs verschenen werk des heeren Bäumker in Nederkruchten, in de Rijnprovincie (bij Venlo), bevattende de uitgave van een handschrift der Fideicommisbibliotheek, te Weenen, een groot aantal Nederlandsche liederen van 1350-1550 met de zangwijzen bevattende. Uit deze beschouwing bleek opnieuw dat een aantal nederlandsche liederen in de kerk werden gezongen, dat in de kloosters deze liedeien dikwerf door een klein sermoen werden ingeleid, en meer andere bijzonderheden, van het grootste gewicht voor de zedegeschiedenis.