Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat iij. Capittel.

1. Iesus Christus de Sone Gods is hoogher dan Moses, 6. ende men moet hem hooren sonder teghenspreken.

A.1

HIerom heylighe broeders, die ghy der Hemelscher roepinghe mede deelachtich zijt, aenmerckt den Apostel ende ^a Hoogepriester onser belijdinge Christum Iesum,

a Hebre. 4.b.14 ende 6.c.20 ende 8.a.1 ende 9.b.11

2

Die ghetrouwe is den ghenen die hem ^b ghestelt heeft, ghelijck oock ^† Moses, in geheel synen huyse [ghetrouwe was.]

b Of, gemaect etc.

† Numeri 12.a.7

3

Want dese is [so veel] meerder eerlickheydt weerdich gheacht dan Moses, als de ghene die het huys ghemaeckt heeft, meerder eere heeft dan het huys.

4

Want een yeghelick huys wort van yemande ghemaeckt: Ende God [ist] ^c die dit alle ghemaeckt heeft.

c Genes. 1.a.1

5

Ende Moses [was] getrouwe in geheel synen huyse als een Dienaer ^d tot getuygenisse deer dinghen die namaels souden gheseyt worden.

d Deut. 18.b.15.18

6

Maer Christus als de Sone ouer zijn huys, ^e wiens huys wy zijn, ^f so verre wy het vertrouwen ende die ^g hope daer wy van roemen, totten eynde vaste behouden.

e Corinth. 3.b.16 ende 6.b.19 2.Corint. 6.b.16 1.Petri 2.a.5

f Roman. 5.a.2

g Griecx, den roem der hope,

7

Daerom ghelijck de Heylighe Gheest seydt: ^h Heden ist dat ghy zijn stemme hoort,

h Psalm. 95.a.7 Hebr. 4.a.7

8

So verhardt uwe herten niet, ⁱ ghelijck [het gheschiedde] in de verbitteringhe ten daghe der versoeckinghe in der woestijne:

i Exodi 17.a.2

9

Daer my uwe vaders versochten, sy proefden my, ende sagen myne wercken veertich iaren.

B.10

Daerom hadde ick de walge van dat geslachte, ende seyde: Sy dwalen eeuwelick met den herte: ende sy hebben myne weghen niet bekent.

11

^k So dat ick swoer in mijnen toorn: ^l Sy sullen in myne ruste niet komen.

k Deuter. 1.d.34 Numeri 14.c.23

l Griecx, ist dat sy in mijn ruste komen.

12

Siet broeders, dat niet te eenighen tijde in yemande van v zy een boos ongheloouich herte, om van den leuenden Godt af te treden:

13

Maer vermaent v seluen alle daghe, so langhe alst heden ghenaemt wordt: op dat niemant onder v verhardt en worde door de ^m verleydinghe der sonde:

m Of, verleydende sonde.

14

Want wy zijn Christi deelachtich geworden, so verre wy het ⁿ beginsel des vertrouwens tot den eynde sterck houden.

n Ofte, het eerste steunsel

15

Dewijle gheseyt wort: ^o Ist dat ghy heden syne stemme hoort, verhardt uwe herten niet, gelijck in de verbitteringhe.

o Hebre. 3.a.7

16

Want sommighe als sy hem ghehoort hadden, verbitterden [den Heere:] maer niet alle die door Mosen wt Egypten quamen.

17

Maer van welcke hadde hy de walghe veertich iaren? Was het niet van de ghene die gesondicht hadden? ^p der welcker leden in de woestijne gheuallen zijn?

p Num. 14.d.37 Psalm. 106.c.26 Sapient. 1.b.11 1.Corint. 10.b.10 Iude a.5

18

^q Ende den welcken swoer hy, dat sy in zijn ruste niet komen souden? anders dan den genen die onghehoorsaem gheweest hadden?

q Deuter. 1.d.34

19

Ende wy sien, dat sy niet en hebben konnen ingaen, om des ongheloofs wille.