Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)
(2009)–Anoniem Deux-Aes bijbel– Auteursrechtelijk beschermd9. Petrus door een ghesichte vermaent, 34. ende versekert van de roepinghe der Heydenen, 36. verkondicht Christum Cornelio, 44. ende bekeert hem niet den synen. | |
A.1ENde daer was een man te Cesaria ghenaemt Cornelius, Ga naar margenootd een Hooftman ouer hondert, van der bende die genaemt wert de Italiaensche: | |
2Godsalich ende Goduruchtich met gheheel synen huysghesinne, ende vele aelmoessen gheuende den volcke, ende God biddende alle tijdt. | |
3[Dese] sach in een gesichte, openbaerlick ontrent der neghenster vren des daechs, den Engel des Heeren tot hem inkomen, ende tot hem segghen: Corneli. | |
4Ende hy hem aensiende, wert veruaert, ende seyde: Wat ist Heere? Hy seyde tot hem: Dijn gebeden ende aelmoessen zijn voor God in gedachtenisse opghekomen. | |
5Ende nu sendt mannen na Ioppe, Ga naar margenoot+ ende laet roepen eenen Simon, met toename Petrus. | |
6Dese is ter herberghen by eenen Simon lederbereyder, wiens huys is aen der Zee: dese sal dy segghen wat du doen moetest. | |
7Als nu de Enghel die met Cornelio sprack, | |
[Folio 48v]
| |
wech gegaen was, riep hy twee van syne Huysknechten, ende eenen Godsaligen krijchsknecht van de ghene die altijt by hem waren. | |
8Ende als hijt hen al vertelt hadde, sandt hyse na Ioppe. | |
9Ende des anderen daechs als sy reysden, ende by der stadt quamen, Ga naar margenoota klam Petrus opt Ga naar margenootb huys om te bidden, ontrent der sester vren. | |
B.10Ende hy wert hongerich, ende begheerde te eten. Ende dewijle sy hem [wat] bereydden, viel ouer hem een vertreckinghe der sinnen: | |
11Ende sach den Hemel gheopent, Ga naar margenoot+ ende een vat tot hem neder komen, ghelijck een groot lijnen laken aen de vier hoecken ghebonden, ende nederghelaten op der Aerden: | |
12Waerin waren alle vieruoetighe [dieren] der Aerden, ende wilde, ende kruypende dieren, ende gheuoghelte des Hemels. | |
13Ende daer gheschiedde een stemme tot hem: Staet op Petre, slachtet, ende etet. | |
14Maer Petrus seyde: Gheensins Heere, want ick en hebbe noyt yet Ga naar margenootc ghemeyns ofte onreyns gheeten. | |
15Ende de stemme seyde wederom andermael tot hem: Ga naar margenootd Dat God gereynicht heeft, saltu niet ghemeyn Ga naar margenoote maken. | |
16Ende dit gheschiedde dry mael, ende het vat wert weder opghenomen inden Hemel. | |
17Als nu Petrus in hemseluen twijffelde wat dat ghesichte wesen mochte dat hy ghesien hadde, siet, de mannen die van Cornelio ghesonden waren, hadden gheuraecht na het huys Simonis, ende stonden voor de poorte. | |
18Ende [eenen] gheroepen hebbende, vraechden oft Simon met toename Petrus daer ter herberghe ware. | |
19Ende dewijle dat Petrus op dat gesichte dachte, Ga naar margenootf seyde de Gheest tot hem: Siet, dry mannen soecken dy: | |
C.20Ga naar margenootg So staet op, gaet af, ende reyst met hen, niet twijffelende, want ick hebse ghesonden. | |
21Doe ghinck Petrus af tot de mannen die van Cornelio tot hem ghesonden waren, Ga naar margenoot+ ende seyde: Siet, ick ben de ghene dien ghy soeckt: wat is de oorsake daer ghy om ghekomen zijt? | |
22Doe seyden sy: Cornelius een Hooftman ouer hondert, een rechtueerdich ende Godvreesende man, die oock ghetuyghenisse heeft van alle den volcke der Ioden: dese is van God vermaent door den heylighen Enghel, dat hy dy soude ontbieden tot synen huyse, ende dy Ga naar margenooth hooren spreken. | |
23So riep hyse in, ende herberchdese: ende des anderen daechs ghinck Petrus met hen wt, ende sommighe broeders van Ioppe ghingen met hem. | |
24Ende des anderen daechs quamen sy tot Cesariam: ende Cornelius verwachtese, zijn maechschap ende sonderlickste vrienden te samen gheroepen hebbende. Ga naar margenoot+ | |
25Ende als het gheschiedde dat Petrus in quam, ghinck hem Cornelius te ghemoet, ende vallende tot den voeten, aenbadt hem. | |
26Maer Petrus rechtede hem op, segghende: Ga naar margenooti Staet op, ick ben oock selue een mensche. | |
27Ende hy is ingegaen sprekende met hem, ende heefter vele gheuonden die te samen ghekomen waren. | |
28Ga naar margenootk Ende heeft tot hen gheseydt: Ghy weet dat het ongheoorloeft is eenen Iootschen manne hem te voeghen, Ga naar margenoot+ oft te gaen tot eenen vreemden: maer Ga naar margenootl God heeft my ghethoont dat ick gheenen mensche ghemeyn oft onreyn noemen soude. | |
29Daerom ben ick sonder Ga naar margenootm weygheren ghekomen als ick ontboden was. Ick vrage dan waerom ghy my ontboden hebt? | |
D.30Doe seyde Cornelius: Ouer vier daghen vastede ick tot deser vren, ende ter neghenster vren badt ick in mynen huyse: | |
31Ende siet, daer stont een man voor my in blinckende kleederen, ende seyde: Corneli, dijn ghebedt is verhoort, ende dyne aelmoessen zijn voor God in ghedachtenisse. | |
32So sendt nu na Ioppe, ende ontbiedt Simonem, die toeghenaemt wort Petrus: dese is ter herberghen inden huyse Simonis des Lederbereyders aen der Zee, de welcke hier ghekomen zijnde, sal met dy spreken. | |
33So sandt ick terstont tot dy, ende du hebst wel ghedaen dat du hier ghekomen bist. So zijn wy dan alle hier voor God, om te hooren al wat dy van Gode beuolen is. | |
34Ende Petrus dede synen mont open, ende seyde: Nu verneme ick inder waerheydt, dat God gheen Ga naar margenootn wtnemer der persoonen en is. | |
35Ga naar margenooto Maer in allen volcke, wie hem vreest, ende gherechticheyt werckt, die is hem aenghenaem. | |
36Ga naar margenootp Het welcke hy heeft te kennen ghegheuen den kinderen Israels Ga naar margenootq verkondigende vrede door Iesum Christum, die Heere ouer al is. | |
37Ghy weet Ga naar margenootr de sake die geschiet is door geheel Iudeam, Ga naar margenoots beghinnende van Galilea, na den Doop die Ioannis predickte: | |
38Ga naar margenoott Hoe dat God Iesum van Nazareth heeft gesalft met den heylighen Gheest, ende met kracht: welck omghewandelt heeft, weldoende ende gesontmakende alle die vanden Duyuel ouerweldicht waren: want God was met hem. | |
39Ende wy zijn ghetuyghen van alle dat hy gedaen heeft in der Ioden lant, ende te Ierusalem, welcken sy ghedoot hebben, ende aen een hout ghehanghen. | |
41Niet allen den volcke, maer ons die wy tevoren van Gode tot ghetuyghen verkoren waren, ende hebben met hem gheeten ende ghedroncken, na dat hy vanden dooden opghestaen is. | |
42Ga naar margenootx Ende heeft ons gheboden den volcke te prediken ende te betuyghen, dat hy is de ghene die van Gode ghestelt is, Ga naar margenooty een Richter der leuendighen ende dooden. | |
43Ga naar margenootz Desen gheuen alle de Propheten ghetuyghenisse, Ga naar margenoota dat so wie in hem gheloouen sal, vergheuinghe der sonden door synen name ontfanghen sal. | |
44Als Petrus noch dese woorden sprack, so viel de heylighe Gheest op alle die het woordt hoorden. | |
45Ende de gheloouighe wt de Ga naar margenootb besnijdenisse, die met Petro ghekomen waren, verschrickten, dat de gaue des heylighen Gheests oock op de Heydenen wtghestort wert. | |
46Ga naar margenootc Want sy hoordense met tonghen spreken, ende God Ga naar margenootd groot maken. Doe antwoordde Petrus: | |
47Ga naar margenoote Kan oock yemant het water weeren, dat dese niet ghedoopt en worden, de welcke den heylighen Gheest ontfanghen hebben ghelijck wy? | |
48Ende hy beual datmense doopen soude in den name des Heeren. Doe baden sy hem dat hy sommighe daghen [by hen bleue.] |
|