Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xx. Capittel.

1. Getuygenisse der opstandinge Christi, 22. de macht der Apostelen, 26. de ongeloouicheyt ende belijdinghe Thome, 31. waerom dat Euangelium gheschreuen is.

A.1

ENde ^a op den eersten [dach] ^b der Sabbathen, ginck Maria Magdalene, vroech alst noch duyster was, na het graf: ende sach den steen vanden graue wech ghenomen.

a Matthei 28.a.1 Marci 16.a.1 Luce 24.a.1

b Of, der weke

2

So liep sy, ende quam tot Simon Petrus, ende tot den anderen Discipel, ^c die Iesus lief hadde, ende seyde tot hen: Sy hebben den Heere wt den graue wech ghenomen, ende wy en weten niet waer sy hem gheleyt hebben.

c Ioan. 13.c.23 ende 21.a.7.c.20

3

^d Doe gingen Petrus ende de ander Discipel, ⁺ ende quamen tot den graue.

d Luce 24.b.12

+ Petrus ende Ioannes loopen na het graf.

4

Ende sy liepen beyde te ghelijcke, maer de ander Discipel liep voor henen snelder dan Petrus, ende quam eerst tot den graue.

5

Ende doe hy neder buckte, sach hy de doecken ligghen, nochtans en ginck hy daer niet in.

6

So quam Simon Petrus hem volghende, ende ginck ten graue in, ende sach de doecken die daer laghen.

7

Ende den sweetdoeck die op zijn hooft gheweest hadde, [en sach hy] niet by de lijnen doecken liggen, maer verscheyden in een plaetse gherolt.

8

Doe ginck oock de ander Discipel in, die eerst tot den graue komen was, ende sacht, ende gheloofdet.

9

Want sy en wisten noch de Schrift niet, ^{+ e} dat hy vanden dooden moeste opstaen.

+ De Apostelen weten van der opstandinghe niet.

e Psalm. 16.b.10 Actuum 2.d.31 ende 13.d.35

B.10

Doe gingen de Discipulen wederom na huys.

11

^f Ende Maria stont buyten aen het graf weenende: als sy nu weende, buychde sy haer in het graf:

f Luce 24.a.3

12

Ende sach twee Enghelen in witten [kleederen] sitten, eenen ten hoofde, ende eenen ten voeten, daer het lichaem Iesu gheleghen hadde.

13

Ende die seyden tot haer: Vrouwe, wat weenstu? Sy seyde tot hen: Om dat sy mynen Heere wech ghenomen hebben, ende ick en weet niet waer sy hem gheleyt hebben.

14

Ende als sy dit seyde, keerde sy haer omme, ende sach Iesum staen: ende sy en wiste niet dat het Iesus was.

15

Iesus seyde tot hear: Vrouwe, wat weenstu? Wien soeckstu? Sy meynde dat het de Houenier was, ende seyde tot hem: Heer, hebstu hem [wech] ghedraghen, so segt my waer du hem gheleyt hebst, ende ick sal hem halen.

16

Iesus seyde tot haer: Maria. Sy keerde haer omme, ende seyde tot hem: Rabboni, dat is te segghen, Meester.

17

Iesus seyde tot haer: ⁺ En raect my niet, want ick en ben noch niet opgheuaren tot mynen Vader: maer gaet henen tot ^g myne broederen, ende segt hen: ^h Ick vare op tot mynen Vader, ende uwen Vader, ende mynen God ende uwen God.

+ Iesus spreeckt Magdalenam aen.

g Actuum 1.b.14.

h Ioannis 16.c.28

18

ⁱ Maria Magdalene ginck, ende bootschapte den Discipulen, dat sy den Heere ghesien hadde, ende dat hy haer dit gheseyt hadde.

i Matth. 28.a.8 Marci 16.a.8 Luce 24.a.8.

19

^k Als het dan auont was te dien seluen dage, ⁺ den eersten der ^l Sabbathen, ende de deuren ghesloten waren, daer de Discipulen vergadert waren wt vreese der Ioden, quam Iesus, ende stont int midden, ende seyde tot hen: Vrede zy v.

k Marci 16.b.14 Luce 24.d.35 1.Corint. 15.a.5

+ Hy wordt ghesien van de Apostelen.

l dat is, der weke,

C.20

Ende als hy dit gheseyt hadde, thoonde hy hen syne handen, ende zijn zijde, ^m so verblijdden hen de Discipulen dat sy den Heere saghen.

m Ioan. 16.c.22

21

So seyde hy hen wederom: Vrede zy v, ⁿ ghelijck my de Vader ghesonden heeft, also sende ick v.

n Esaie 61.a.1 Luce 4.b.18 Ioannis 17.b.18

22

Ende als hy dit gheseyt hadde, ⁺ blies hy op hen, ende seyde tot hen: Ontfangt den heyligen Gheest.

+ Den Apostelen wordt de heylige Gheest gegeuen, ende de sleutelen.

23

^o Wien ghy de sonden vergheeft, dien wordense vergheuen: ende wien ghyse houdt, dien zijnse ghehouden:

o Matth. 16.b.19. ende 18.b.18

24

Ende Thomas een van de twaelue genaemt Didymus, ⁺ en was met hen niet als Iesus ghekomen was.

+ Thomas.

25

So seyden dan de andere Discipulen tot hem: Wy hebben den Heere ghesien. Ende hy seyde tot hen: Ten zy dat ick in syne handen de plaetse der naghelen sie, ende mynen vingher steke in de plaetse der naghelen, ende steke myne hant in zijn zijde, so sal ick het niet gheloouen.

26

Ende acht daghen daer na, waren syne Discipulen wederom binnen, ende Thomas met hen: [ende] Iesus quam als de deuren ghesloten waren, ende stont int midden, ende seyde: Vrede zy v.

27

Daer na seyde hy tot Thomam: ⁺ Brengt dynen vingher hier, ende siet myne handen, ende brengt dyne hant, ende ^p steecktse in myne zijde: ende en weest niet ongheloouich, maer geloouich.

+ Thomas berispt van Christo.

p Ioannis 1.a.1

28

Ende Thomas antwoordde, ende seyde tot hem: Mijn Heere ende mijn God.

29

Iesus seyde tot hem: Want du my ghesien hebst Thoma, so hebstu ghelooft, ^{q r} Salich zijn die, die niet ghesien en hebben, ende ghelooft hebben.

q 1.Petri 1.a.8

r Of, gheluckich

D.30

^s Iesus dede oock veel ander teeckenen voor syne Discipulen, die in desen boeck niet gheschreuen en zijn.

s Ioannis 21.c.25

31

Maer dese zijn gheschreuen, op dat ghy gheloouet, ⁺ dat Iesus is ^t Christus de Sone Gods: ende op dat ghy gheloouende het eewige leuen hebbet in synen name.

+ Iesus is Christus.

t Dat is, de Ghesalfde