Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xx. Capittel.

2. Christus verworpt syner vyanden vrage met een ander vraghe, 9. bewijst haer verderffenisse, 20. de macht der Princen, 27. de verrijsenisse, 41. zijn Godlicke macht, 45. daer na straft hy de eergiericheyt der Schriftgheleerden.

A.1

ENde ^a het gheschiedde op een van die daghen als hy inden Tempel het volck leerde ende euangelizeerde, dat hem de Priesters ende Schriftgeleerde met de Ouderlingen aen quamen,

a Matthei 21.c.23 Marci 11.c.27 Exodi 2.b.14 Actuum 4.a.7 ende 7.c.27

2

Ende spraken tot hem segghende: ⁺ Segt ons ^b wt wat macht du dese dinghen doest? of wie hy zy die dy dese macht ghegheuen heeft?

+ De Phariseen vraghen Christum van syne macht.

b Griecx, in

3

Ende hy antwoordde, ende seyde tot hen: Ick sal v oock een ^c dinck vraghen: ende segghet my.

c Griecx, woort

4

De Doop Ioannis, ⁺ was hy wt den Hemel, of wt de menschen?

+ De Doop Ioannis.

5

Ende sy dachten by henseluen, seggende: Segghen wy wt den Hemel, so sal hy seggen: Waerom hebt ghy hem dan niet ghelooft?

6

Ende segghen wy, wt den menschen, so sal ons alle het volck steenighen. Want sy houden voor wast dat Ioannes een Propheet is.

7

So antwoordden sy dat sy niet wisten van waer [hy was.]

8

Doe seyde Iesus tot hen: So en segghe ick v oock niet ^d door wat macht ick dese dinghen doe.

d Griecx, in

9

^e Ende hy begonst te seggen tot den volcke dese ghelijckenisse: ⁺ Een mensche plantede eenen wijngaert, ende verhuerde hem den lantlieden, ende was buyten lants langhe tijt.

e Matthei 21.d.33 Marci 12.a.1. Psalm. 80.a.9 Esaie 5.a.1 Ieremie 2.c.21 ende 12.b.10

+ Van den wijngaert den Lantlieden ouergegheuen.

B.10

Ende ter bequamer tijt sandt hy eenen Dienstknecht tot den lantlieden, op dat sy hem van de vrucht des wijngaerts gauen: Ende de lantlieden sloeghen hem, ende sonden hem ledigh wt.

11

Ende daerenbouen sandt hy noch eenen anderen Dienstknecht: ende desen sloegen sy oock, ende handelden hem schandelick, ende sonden hem ledich wt.

12

Ende daerenbouen sandt hy noch den derden: ⁺ Ende sy wondden desen oock, ende wierpen hem wt.

+ Christus de sone ende erfghename wort gedoodt.

13

Ende de heere des Wijngaerts seyde: Wat sal ick doen? Ick sal mynen lieuen sone senden: misschien als sy hem sien, sullen sy hem ontsien.

14

Maer als die lantlieden hem saghen, bedachten sy by henseluen, ende seyden: ^f Dese is de erfghename, ^g koemt laet ons hem dooden, op dat de erue onse worde.

f Psalm. 2.a.8 Hebr. 1.a.2

g Psalm. 2.a.2 Matthei 26.a.3 ende 27.a.1. Ioannis 11.f.53 Gene. 37.b.18.

15

Ende sy hebben hem wt den wijngaert geworpen, ⁺ ende ghedoot. Wat sal dan de heere des wijngaerts hen doen?

+ Christus is de steen die vanden Ioden verworpen is.

16

Hy sal komen ende verderuen die selue lantlieden, ende sal den wijngaert anderen geuen. Als sy dat hoorden, seyden sy: Dat zy verre.

17

Ende hy sachse aen, ende seyde: Wat ist dan dat daer gheschreuen is: ^h De steen dien de timmerlieden verworpen hebben, dese is het Hooft des hoecks gheworden?

h Psalm.118.c.22 Esaie 8.b.14. Matthei 21.e.42 Marci 12.b.10. Actuum 4.b.11 Roman. 9.d.33 1.Petri 2.a.7

18

ⁱ So wie op desen steen valt, die sal ghebroken worden, ^k ende op wien hy valt, dien sal hy brijselen.

i Esaie 8.b.15 Zach. 12.a.3.

k Danielis 2.d.34

19

Ende de Ouerpriesters ende Schriftgeleerde sochten te dier seluer vren de handen aen hem te slaen, (maer sy vreesden het volck,) want sy wisten dat hy dese ghelijckenisse op haer gheseydt hadde.

C.20

^l Ende sy namen achte op hem, ende sonden ^* laghelegghers die henseluen veynsen souden rechtueerdich te zijn, op dat sy hem in de woorden vingen, ende ouerleuerden der Ouericheyt, ende macht des Stadthouders.

l Matthei 22.b.16 Marci 12.b.13

* Beklickers, loerers.

21

Ende sy vraechden hem, seggende: Meester, wy weten dat du oprechtelick sprekest, ende leerest, ende den ^m persoon niet aen en siest, maer leerest den wech Gods inder waerheyt.

m Griecx, nemest den persoon niet

22

Is het ons geoorloeft den Keyser schattinge te gheuen, ⁺ of niet?

+ Den Keyser schattinghe te gheuen.

23

Als hy hare listicheydt bekende, seyde hy tot hen: Wat versoeckt ghy my?

24

Thoont my eenen penninck: Wiens beelt ende Opschrift heeft hy? Sy antwoordden ende seyden: Des Keysers.

25

Ende hy seyde tot hen: ⁿ Gheeft dan den Keyser wat des Keysers is, ende Gode wat Gods is.

n Matth. 17.c.25 Roman. 13.a.7

26

Ende sy konden zijn woort niet straffen voor den volcke: ende verwondert zijnde van zijn antwoorde, sweghen stille.

27

^o Ende tot hem quamen sommighe Sadduceen, ⁺ (de welcke versaken datter een opstandinge is) ende vraechden hem, segghende:

o Matthei 22.c.23 Marci 12.b.18 Actuum 13.a.8

+ Van de opstandinghe der dooden.

28

^p Meester, Moses heeft ons geschreuen: So yemants broeder een wijf hebbende, ende sonder kindt sterft: dat zijn broeder het wijf nemen sal, ende synen broeder zaet verwecken.

p Deut. 25.a.5

29

Daer zijn nu seuen broeders gheweest, ende de eerste nam een wijf, ende sterf sonder kint.

D.30

Ende de tweedde nam dat wijf, ende hy sterf oock sonder kint.

31

Ende de derde namse: ende desgelijcken oock sy alle seuen, ende hebben gheen kinderen achter ghelaten, ende zijn ghestoruen.

32

Ende ten alderlaetsten sterf oock het wijf.

33

Nu in der opstandinghe dan, wiens van desen sal sy wesen? want sy alle seuen hebbense te wijue ghehadt.

34

Ende Iesus antwoordde ende seyde tot hen: De ^q kinderen deser wereldt trouwen, ende gheuen wt te houwelicke:

q Griecx, sonen deser eewen.

35

Maer die weerdich sullen gheacht wesen, die eeuwe ende opstandinghe wt de dooden te verweruen, die sullen noch trouwen, noch te houwelicke gheuen,

36

Want sy konnen niet meer steruen: want sy zijn den ^r Engelen ghelijck: ende zijn kinderen Gods, dewijle sy kinderen der opstandinghe zijn.

r 1.Ioannis 3.a.2

37

Ende dat de doode opstaen, ⁺ heeft oock Moses bethoont by den doornen bosch, ^s als hy den Heere noemt den God Abrahams, ende den God Isaacs, ende den God Iacobs.

+ God is der leuendigen God, ende alle Heyligen leuen Gode.

s Exodi 3.a.6 Actuum 7.d.32 Hebr. 11.b.16.

38

Ende God is niet [een God] der dooden, maer der leuenden, want sy leuen hem alle.

39

Ende sommige der Schriftgeleerden antwoordden, ende seyden: Meester du hebst wel geseyt.

E.40

Ende sy dorsten hem niet meer yet vraghen.

41

^t Ende hy seyde tot hen: Hoe seytmen dat ^u Christus zy een sone Dauids?

t Matthei 22.e.42 Marci 12.d.35

u Dat is, de Gesalfde.

42

Ende Dauid selue in de Psalmboeck seyt: ^x De Heere heeft geseyt tot mynen Heere, sit te mijnder rechter hant:

x Psalm. 110.a.1. Actuum 2.d.34 1.Corinth.15.c.25. Hebr. 1.b.13 ende 10.b.13

43

Tot dat ick dyne vyanden legge tot een voetbanck dyner voeten.

44

So noemt hem dan Dauid Heere, ende hoe is hy dan zijn sone?

45

Ende daer alle het volck toehoorde, seyde hy tot syne Discipulen:

[fol. 32v]

46

^y Wacht v voor de Schriftgheleerden die willen wandelen in lange kleederen, ende hebben seer geerne die ^z begroetinghen op de marcten, ende het voorghestoelte in de vergaderingen, ende het voor aensitten in de maeltijden.

y Matth. 23.a.5 Marci 12.d.39 Luce 11.e.43

z Griecx, beminnen de groetingen

47

^a De welcke verslinden der Weduwen huysen, ende veynsen langhe ghebeden, Dese sullen meerder verdoemenisse ontfanghen.

a Matth. 23.b.14 Marci 12.e.40 2.Timoth. 3.a.6 Tit. 1.b.11