Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)
(2009)–Anoniem Deux-Aes bijbel– Auteursrechtelijk beschermd1. Door de gelijckenisse des verloren schaeps, 8. ende des pennincks, 11. ende des verloren soons, noodt Christus tot beteringhe. | |
A.1ENde Ga naar margenoota tot hem quamen alle Tollenaers ende Sondaers, Ga naar margenoot+ op dat sy hem hoorden. | |
2Ende de Phariseen ende de Schriftgheleerde, murmureerden, seggende: Dese ontfangt de Sondaers ende eet met hen. | |
3Ende hy sprack tot hen dese ghelijckenisse, segghende: | |
4Ga naar margenootb Wat mensche isser onder v die hondert schapen heeft, Ga naar margenoot+ ende een van dien verliest, laet hy niet de neghen ende tnegentich in de woestijne, ende gaet na dat verloren tot dat hijt vint? | |
5Ende als hijt gheuonden heeft, verblijdende hem, leyt hijt op syne schouderen. | |
6Ende te huys komende, Ga naar margenoot+ roept hy te samen syne vrienden ende ghebueren, segghende tot hen: Verblijt v met my, want ick hebbe mijn schaep gheuonden Ga naar margenoot* dat verloren was. | |
7Ick segghe v, dat daer also blijschap sal wesen in den Hemel ouer eenen Sondaer die hem bekeert, meer dan ouer Ga naar margenootc neghen ende tneghentich Rechtueerdighe, die gheen bekeeringhe en behoeuen. | |
8Of wat vrouwe isser, hebbende thien pennin- | |
[Folio 30r]
| |
gen, indien sy eenen penninck verliest, ontsteect sy niet een keersse, ende keert het huys, ende soeckt neerstelick tot dat sy hem vindt: | |
9Ende als sy hem gheuonden heeft, roept sy te samen haer vriendinnen ende ghebuerinnen, segghende: Verblijdt v met my, want ick hebbe den penninck geuonden dien ick verloren hadde. | |
B.10Also, segghe ick v, sal daer blijschap wesen voor de Engelen Gods ouer eenen Sondaer die hem bekeert. | |
12Ende de ionckste van hen seyde tot synen vader: Vader, gheeft my het deel des goets dat my toekoemt. Ende hy deylde hen het goet. | |
13Ende niet veel daghen daer na, Ga naar margenoot+ alst de ionckste sone al versamelt hadde, reysde hy wech in verren lande: ende daer heeft hy zijn goet doorghebracht met eenen ouerdadighen leuen. | |
14Ende als hijt al verteert hadde, so is daer geworden Ga naar margenootd een groote diere tijt in dien lande, ende hy begonst ghebreck te lijden. | |
15Ende is ghegaen, ende heeft hem gheuoecht by eenen Borger des seluen lants: Ende die heeft hem ghesonden in syne Ackers, om de swijnen te weyden. | |
16Ende hy begeerde synen buyck te vullen met den draf dat de swijnen aten: ende niemant gaft hem. | |
17Ende tot hem seluen ghekomen zijnde, Ga naar margenoot+ seyde hy: Hoe veel huerlinghen mijns vaders oueruloeyen van brooden, ende ick Ga naar margenoote† vergae van hongher. | |
18Ick sal opstaen ende tot mynen vader gaen, ende hem segghen: Vader ick hebbe gesondicht in den Hemel ende voor dy: | |
19Ende ben niet meer weerdich dijn sone ghenaemt te worden: maeckt my als een van dyne huerlinghen. | |
C.20Ende hy stondt op ende ghinck na synen vader. Ga naar margenoot+ Ga naar margenootf Ende als hy noch verre van daer was, sach hem zijn vader, ende wert beroert met barmherticheyt, ende [tot hem] loopende, viel hem aen den hals, ende kuste hem. | |
21Ende de sone seyde tot hem: Vader ick hebbe ghesondicht teghen den Hemel ende voor dy, ende ben niet meer weerdich dijn sone genaemt te worden. | |
22Ende de vader seyde tot syne Dienstknechten: Brengt hier dat beste Ga naar margenootg kleet, ende doet het hem aen, ende geeft hem eenen rinck aen syne hant, ende schoenen aen syne voeten: | |
23Ende brengt hier dat ghemeste kalf, ende slachtet, ende laet ons eten ende vrolick zijn. | |
24Want dese mijn sone was doodt, ende is weder leuendich gheworden: hy was verloren ende hy is gheuonden. Ende sy begonsten vrolick te zijn. | |
25Ende zijn oudtste sone was in den acker, Ga naar margenoot+ ende als hy quam ende den huyse ghenaeckte, hoorde hy het ghesanck ende het ghedans: | |
26Ende riep eenen van den knechten, ende vraechde hem wat dat ware. | |
27De welcke seyde tot hem: Dijn broeder is gekomen: ende dijn vader heeft dat ghemeste kalf gheslacht, om dat hy hem ghesont weder ontfanghen heeft. | |
28Ende hy wert toornich, ende wilde niet in gaen. Doe ghinck zijn vader wt ende badt hem. | |
29Ende hy antwoordde ende seyde tot synen vader: Siet Ga naar margenooth ick hebbe dy so veel Iaren ghedient, ende hebbe noyt dijn ghebot ouerghetreden: ende du hebst my noyt eenen Bock ghegheuen, dat ick met myne vrienden vrolick ware. | |
D.30Maer als dese dijn sone gekomen is, die Ga naar margenoot† dijn goet met Hoeren doorgebracht heeft, so hebstu hem dat ghemeste kalf gheslacht. | |
31Ende hy seyde tot hem: Kint, du bist altijt met my, ende al wat myne is, is dyne: | |
32Men behoorde vrolick ende blijde te zijn, om dat dese dijn broeder doot was, ende is weder leuendich gheworden: hy was verloren, ende is gheuonden. |
|