Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xxij. Capittel.

1. Door de ghelijckenisse van de bruyloft, 7. thoont Iesus de verworpinghe der ongeloouigher Ioden, 15. beuesticht de Ouericheyt, 23. bewijst de opstandinghe tegen de Sadduceen, 15. leert welck de somma der Wet zy, 42. ende bewijst by der Schrift dat hy de Messias is.

A.1

ENde Iesus antwoorddende heeft wederom ghesproken tot hen door ghelijckenissen, ende gheseyt:

2

Het Koninckrijcke der Hemelen is ghelijck een Koninck, ⁺ die synen sone een bruyloft bereyt hadde.

+ Ghelijckenisse der bruyloft.

3

Ende sandt syne Dienstknechten wt om de ghenoodde ter bruyloft te roepen, ende sy en wilden niet komen.

4

Wederom sandt hy andere Dienstknechten, seggende: Segt den genoodden: Siet, ick hebbe

[fol. 10v]

mijn maeltijt bereyt, mijn ossen ende ghemeste beesten zijn gheslacht, ende het is al bereyt, koemt ter bruyloft.

5

Ende sy hebbent veracht, ende zijn henen gegaen, de een tot synen acker, de ander tot zijn koopmanschap.

6

Ende de ander namen de Dienstknechten geuangen, deden haer smaetheyt aen, ende doddense.

7

Als de Koninc dat hoorde, wert hy seer toornich, ende sandt syne heyrscharen, ende verdorf de dootslaghers, ende verbrandde haer stadt.

8

Doe seyde hy tot zijn Dienstknechten: De bruyloft is bereyt, ende de ghenoodde en warens niet weerdich.

9

Daerom gaet in de wtganghen der weghen, ⁺ ende roept ter bruyloft alle die ghy vint.

+ Roepinghe der Heydenen.

B.10

Ende de Dienstknechten gingen wt in de weghen, ende vergaderden alle de ghene die sy vonden, quade ende goede, so dat de bruyloft veruult wert met ^* aensittende gasten.

* Griecx, aenligghende

11

Ende als de Koninck was inghegaen om de aensittende gasten te aenschouwen, sach hy daer eenen mensche die met gheen bruyloft kleedt bekleedt en was.

12

Ende hy seyde tot hem: Vrient, hoe bistu hier in ghekomen sonder bruylofts kleedt? ende hy sweech stille.

13

Doe seyde de Koninck tot synen Dienaren: Bindet hem handen ende voeten, ende neemt hem, ende worpt hem wt in de wterste duysternisse, ^a Daer sal wesen weeninghe ende knersselinghe der tanden.

a Matth. 8.b.12 ende 13.e.42 ende 24.f.51 ende 25.d.30 Luce 13.c.28

14

^b Want vele zijnder geroepen, maer weynich wtuerkoren.

b Matth. 20.b.16

15

^c Doe gingen de Phariseen ende hielden raet, hoe sy hem vanghen mochten in syne woorden.

c Marci 12.b.13 Luce 20.c.20

16

Ende sonden wt tot hem hare Discipulen met de Herodianen segghende: ⁺ Meester, wy weten dat du warachtich bist, ende leerest den wech Gods inder waerheyt, ende vreesest niemant, want du siest den persoon der menschen niet aen.

+ Sy versoecken Christum van des Keysers tribuyt.

17

Daerom segt ons, wat dunct dy, is het geoorloeft den Keyser ^* schattinghe te gheuen of niet?

* Ofte, tzijns

18

Iesus bekennende hare boosheyt, seyde:

19

Ghy geueynsde, wat versoect ghy my? toont my de ^† schatting munte: ende sy brachten hem eenen penninck voor.

† Ofte, tzijns munte.

C.20

Ende hy seyde tot hen: Wiens is dit beelt ende opschrift.

21

Sy seggen tot hem: Des Keysers. Doe seyde hy tot hen: ^d So gheeft den Keyser dat des Keysers is, ende Gode dat Gods is.

d Matth. 17.c.25 Rom. 13.a.7

22

Als sy dit hoorden, verwonderden sy hen: ende hem verlatende, zijn sy wech ghegaen.

23

^e Te dien seluen daghe, ⁺ quamen tot hem de Sadduceen, die segghen datter gheen opstandinge [der dooden] is, ende vraechden hem,

e Marci 12.b.18 Luce 20.c.27 Act. 23.a.8

+ Van de verrijsenisse.

24

Seggende: Meester, ^f Moses heeft gheseyt: Indien yemant sterft geen kinderen hebbende, so sal zijn broeder zijn wijf trouwen, ende synen broeder zaet verwecken.

f Deut. 25.a.5

25

Nu waren by ons seuen broeders, ende de eerste [een wijf] ghetrout hebbende, sterf, ende gheen zaet hebbende, liet zijn wijf synen broeder.

26

Desghelijcx oock de tweedde, ende de derde, tot den seuensten toe.

27

Ten laetsten van al, is oock de vrouwe ghestoruen.

28

In de opstandinge dan, wiens wijf sal sy wesen van dese seuen? want sy hebbense alle gehadt.

29

Iesus antwoordde, ⁺ ende seyde: Ghy dwaelt, niet wetende de Schrift, noch de macht Gods.

+ Oorsaecke der dwalinghen.

D.30

Want in de opstandinge en trouwen sy niet, noch en worden oock niet te houwelicke ghegeuen: maer sy zijn ^g ghelijck Enghelen Gods inden Hemel.

g 1.Ioan. 3.a.3

31

Ende van de opstandinghe der dooden, En hebt ghy niet ghelesen dat van God tot v ghesproken is, die daer seyt:

32

^h Ick ben de God Abrahams, ⁺ ende de God Isaacx, ende de God Iacobs, God en is gheen God der dooden, maer der leuendighen.

h Exod. 3.a.6 Act. 7.d.32 Heb. 11.b.16

+ God is der leuendighen.

33

Ende als de scharen dit hoorden, verwonderden sy hen van syner leere.

34

ⁱ Ende de Phariseen gehoort hebbende dat hy den Sadduceen den mont gestopt hadde, zijn sy te samen vergadert.

i Marci 12.c.28

35

^k Ende een Schriftgeleerde wt hen, vraechde, hem beproeuende ende segghende: ⁺

k Luce 10.c.25

+ Het allermeeste ghebot.

36

Meester, welc is het groot gebot in de Wet?

37

Iesus antwoorddende, seyde tot hem: ^{+ l} Du salt lief hebben den Heere dynen God, wt alle dyner herten, ende wt alle dyner sielen, ende wt alle dynen verstande.

+ De liefde Gods.

l Deut. 6.a.5 ende 10.b.12 ende 30.a.6

38

Dat is het eerste ende het groot ghebot.

39

Ende het tweedde desen gelijck, is: ^{+ m} Du salt lief hebben dynen naesten ghelijck dy seluen.

+ De liefde zijns naesten.

m Leuit. 19.b.18 Marci 12.d.31. Roman. 13.a.9 Galat. 5.b.14 Ephe. 5.a.2 1.Thess. 4.a.9 Iacob. 2.a.8

E.40

In dese twee gheboden hangt de gantsche Wet, ende de Propheten.

41

ⁿ Als nu de Phariseen vergadert waren, vraechde hen Iesus,

n Marci 12.d.35 Luce 20.e.41

42

Ende seyde: Wat dunct v van Christo? Wiens sone is hy? Sy segghen hem: Dauids

43

Hy seyde tot hen: Hoe noemt hem dan Dauid door den Gheest Heere, segghende:

44

^o De Heere heeft gheseyt tot mynen Heere: Sit te myner rechter hant, tot dat ick dyne vyanden sette tot een voetbanck dyner voeten.

o Psalm. 110.a.1 Act. 2.d.34 1 Corinth. 15.c.25 Hebr. 1.b.13 ende 10.b.13

45

In dien hem Dauid Heere noemt, hoe is hy dan zijn sone?

46

Ende niemant en konde hem een woort antwoorden: ende niemant en dorste hem van dien daghe meer vraghen.