Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat ix. Capittel.

2. Iesus den gichtigen genesen, 9. ende Mattheum geroepen hebbende, 10. gaet met hem te gaste, 11. waer van de Phariseen murmureren, 14. Ende na dat hy den Discipulen Ioannis ghenoech ghedaen heeft, aengaende het vasten, 20. gheneest hy een vrouwe vanden bloetganck, 23. verweckt een dochter, 27. maect twee blinden siende, 32. verlost den stommen beseten, 36. ende beueelt te bidden voor de vorderinghe des Euangeliums.

A.1

ENde int schipken ghetreden zijnde, ⁺ voer hy ouer, ende quam in zijn stadt. ^a Ende siet, sy brachten tot hem eenen gichtigen [mensche] op een bedde ligghende:

+ Een gichtighe wort genesen.

a Marce 2.a.3 Luce 5.b.18 Ioan. 5.a.5 Act. 9.d.33

2

Ende Iesus haer ghelooue siende, seyde hy tot den gichtighen: Sone hebt goeden moet, dyne sonden zijn dy vergheuen.

3

Ende siet, sommige wt den Schriftgeleerden seyden in haer seluen, ^b Dese lastert.

b Iob 4.a.4 Psalm. 32.a.5 Esai. 43.c.25

4

Iesus bekennende hare ghedachten, seyde: Waerom denckt ghy quaet in uwe herten?

5

Want welck is lichter te segghen: ⁺ Dyne sonden zijn dy vergheuen: oft te seggghen, Staet op ende wandelt?

+ Vergheuinghe der sonden.

6

Ende op dat ghy wetet dat de Sone des menschen macht heeft op der Aerden de sonden te vergheuen, (doe seyde hy tot den ghichtighen) Staet op, neemt dijn bedde op, ende gaet henen in dijn huys.

7

Ende hy stont op, ende ginck na zijn huys.

8

De scharen dat siende, verwonderden hen, ende loefden God die sulcke macht den menschen gegheuen hadde.

9

^c Ende Iesus van daer voorby gaende, ⁺ sach eenen mensche in het tolhuys sitten, ghenaemt Mattheus: ende [Iesus] seyde tot hem: Volcht my na. Ende hy stont op, ende volchde hem na.

c Marce 2.b.14 Luce 5.c.27

+ Mattheus wort geroepen

B.10

Ende het geschiedde doe Iesus int huys [Matthei] ter tafel satt, siet veel tollenaers ende sondaers die daer quamen, saten mede aen met Iesu ende syne Discipulen.

11

Ende de Phariseen [dat] siende, seyden tot syne Discipulen: Waerom eet uwe ^d Meester met de tollenaren ende sondaren?

d Griecx, Leeraer

12

Maer doe Iesus dat hoorde, seyde hy hen, Die ghesont zijn behoeuen gheenen Medecijnmeester, maer die kranck zijn.

13

Gaet dan henen ende leert wat dat is, ^{+ e} Ick wil barmherticheyt, ende niet offerhande: ^f Want ick ben niet gekomen om te roepen de rechtueerdighe, maer die sondaers tot bekeeringhe.

+ Barmherticheydt.

e Matth. 12.a.7 Osee 6.a.6 Mich. 6.a.8

f Marce 2.b.17 Luce 5.d.32 ende 19.b.10 1.Timot. 1.b.15

14

^g Doe quamen de Discipulen Ioannis tot hem, segghende: Waerom vasten wy, ende de Phariseen dickmael, ende dyne Discipulen vasten niet?

g Marce 2.b.18 Luce 5.d.33

15

Iesus seyde hen: ^h Konnen oock de bruylofts kinderen truerich zijn, so langhe de bruydegom by hen is? ⁺ Maer de daghen sullen komen, dat de bruydegom van hen sal gheweert worden, ende dan sullen sy vasten.

h 2.Corint. 11.a.2

+ Vasten.

16

Oock niemant sett eenen lap rau ongheuolt lakens op een oudt cleet, want de lap scheurt van den cleede, ende de scheure wort ergher.

17

ⁱ Men doet oock den nieuwen wijn in gheen oude ledersacken: anders so bersten de ledersacken, ende de wijn wort wt ghestort, ende de ledersacken verderuen: Maer men doet den nieuwen wijn in nieuwe ledersacken, ende sy beyde worden te samen behouden.

i Act. 2.a.4 Sapient. 1.a.4

18

^k Ende doe hy dese dinghen met hen sprack: siet, een Ouerste quam ende ^l viel voor hem neder, segghende: Mijn dochter is nu gestoruen, maer koemt ende legt dyne hant op haer, ende sy sal leuen. ⁺

k Marce 5.c.22 Luce 8.e.41

l Ofte, aenbadt hem,

+ Des Ouersten dochter wordt verweckt.

19

Ende Iesus opstaende volchde hem na, ende syne Discipulen.

[fol. 5r]

C.20

^m Ende siet, een vrouwe die twaelf Iaer den ⁿ bloetganck gehadt hadde, tradt van achter tot hem, ende roerde den zoom zijns kleedts aen.

m Marce 5.c.25 Luce 8.c.22

n Leuit. 15.c.25

21

Want sy seyde in haer seluen: ⁺ Indien ick alleenlic zijn kleedt aenroere, ick sal gesont worden.

+ De vrouwe wordt van den bloetganck genesen.

22

Ende Iesus hem omkeerende ende haer siende, seyde: Dochter, hebt goeden moet, dijn gelooue heeft dy behouden. Ende die vrouwe wert ghesont te dier seluer vre.

23

^o Ende als Iesus in des Ouersten huys ghekomen was, ende de pijpers ende woelende scharen ghesien hadde, seyde hy tot hen:

o Marce 5.d.38 Luce 8.f.51

24

Wijckt van hier: want dat dochterken en is niet doot, ⁺ maer het ^p slaept. Ende sy belachten hem.

+ Slapen.

p Ioan. 12.b.11

25

Als nu dat volck wtghedreuen was, ginck hy in, ende greep haer hant: ende het dochterken stont op.

26

Ende dit gheruchte ginck in dat geheele lant.

27

Ende doe Iesus van daer voorby ginck, volchden hem twee blinde, roepende ende seggende: O du sone Dauids ontferme dy onser.

28

Ende doe hy in huys gekomen was, ⁺ gingen de blinde tot hem: Ende Iesus seyde hen: Ghelooft ghy dat ick machtich ben dat te doen? Sy seyden tot hem: Ia Heere.

+ Twee blinde worden ghenesen.

29

Doe raeckte hy haer ooghen, segghende: V gheschiede na uwen ghelooue.

D.30

Ende hare ooghen zijn gheopent: ^q ende Iesus verboot hen, segghende: Siet toe dat het niemant en wete.

q Matth. 12.b.16 Luce 5.b.14

31

Maer sy wtghegaen zijnde, ^r maeckten hem luydtbaer in dat gheheele lant.

r Marce 7.d.36

32

^s Ende doe sy wech gingen, ⁺ siet, so brachtmen tot hem eenen mensche die stom ende beseten was.

s Matth. 12.c.21 Luce 11.b.14

+ De stomme ende beseten wordt ghenesen.

33

Ende doe de Duyuel wtghedreuen was, sprack de stomme: ende de scharen verwonderden hen, segghende: Noyt en is sulcx ghesien in Israel.

34

Maer de Phariseen seyden: ^t Hy drijft de Duyuelen wt door den Ouersten der Duyuelen.

t Matth. 12.b.14 Marce 3.c.22 Luce 11.b.15

35

^u Ende Iesus ginck om in alle steden ende vlecken, leerende in haer vergaderinghen, ende predikende het Euangelium des Konincrijcx, ende ghenesende alle siecten ende qualen onder den volcke.

u Marce 6.a.6 Luce 13.c.22

36

^x Ende siende de scharen, wert hy met barmherticheyt beroert ouer hen, om dat sy vermoeyt ende verstroyt waren, ^y ghelijck schapen die gheenen Herder en hebben.

x Marce 6.d.34

y Iere. 23.a.1 Ezech. 34.a.2

37

Doe seyde hy tot syne Discipulen: ^z De oogst is groot, maer de arbeyders zijn weynich.

z Luce 10.a.2 Ioan. 4.d.35

38

^a Daerom bidt den Heere des oogsts, dat hy arbeyders in synen oogst wt seynde.

a 2.Thes. 3.a.1