Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat viij. Capittel.

2. Christus na dat hy den melaetschen ghereynicht hadde, 5. gheneest den knecht des hooftmans ouer hondert, 14. de schoonmoeder Petri, 16. ende vele andere, 19. verworpende eenen Schriftgheleerden, 21. roept hy eenen anderen Discipel, 23. daer na int schipken ontweckt zijnde, 26. ghebiet hy de Zee ende den wint, 28. ende de Duyuelen wtdrijuende, veroorloeft hen in de swijnen te varen.

A.1

DOe hy nu vanden berch af quam, volchden hem veel scharen na.

2

^a Ende siet, daer quam een melaetsch [mensche] ende ^b† aenbadt hem, seggende: Heere, so du wilt, kanstu my reynighen. ⁺

a Marce 1.e.40 Luce 5.b.12

b† anders, neychde hem toe.

+ De malaetsche wort ghesont.

3

Ende Iesus stekende de hant wt, taste hem aen, ende seyde: Ick wil, wort gereynicht. Ende terstont wert hem de melaetscheyt ghereynicht.

4

Ende Iesus seyde tot hem: Siet dat du dit niemandt en segghest: maer gaet henen ende verthoont dy den Priester, ende offert dijn gaue ^c die Moses geboden heeft, hen tot een getuygenisse.

c Leuit. 13.a.3 ende 14.a.4

5

^d Doe nu Iesus te Caperkaum inghegaen was, tradt tot hem een Hooftman ouer hondert, hem biddende,

d Luce 7.a.1

6

Ende segghende: Heere, mijn knecht leyt te huys gichtsieck, ende seer ghequelt.

7

Ende Iesus seyde tot hem: Ick sal komen ende hem ghesont maken.

8

Ende de Hooftman antwoordde, segghende: ⁺ Heere, ick en ben niet weerdich dat du ^e in mijn huys komest, ^f maer segt alleenlick ^* het woort, ende mijn knecht sal ghesont worden.

+ Des Hooftmans gelooue.

e Oft, onder mijn dack ingaest

f Psalm. 107.c.20

* and. een woort,

9

Want ick ben een mensche onder de Ouericheyt [geset] ende hebbe onder my krijchsknechten: ende ick segge tot desen: Gaet henen: ende hy gaet: ende tot den anderen, Koemt, ende hy koemt: ende tot mynen dienstknecht, Doet dat, ende hy doet het.

B.10

Doe Iesus [dit] hoorde, was hy verwondert, ende sprack tot de ghene die hem na volchden: Voorwaer segghe ick v, Ick en hebbe so groot gheen ghelooue in Israel gheuonden.

11

^g Ende ick segghe v, datter vele sullen van Oosten ende Westen komen, ende met Abraham, Isaac ende Iacob in het Koninckrijcke der Hemelen aen sitten:

g Luce 13.c.27 Esai. 41.c.25

12

^h Ende de kinderen des Koninckrijcx sullen

h Matth. 21.e.43 4.Esd. 1.c.24

[fol. 4v]

wtgheworpen worden in de wterste duysternisse ⁱ daer weeninghe wesen sal, ende knersselinghe der tanden.

i Matth. 13.e.42 ende 22.b.13 ende 24.f.51 ende 25.d.30 Luce 13.c.28

13

Ende Iesus seyde tot den hooftman: Gaet henen, ende ghelijck du ghelooft hebst, also gheschiede dy. Ende zijn knecht is ghesont geworden te dier seluer vre.

14

^k Ende Iesus gekomen zijnde in het huys Petri, ⁺ sach zijns wijfs moeder ligghen met de kortse.

k Marce 1.c.29 Luce 4.d.38

+ Petri wijfs moeder met der cortse.

15

Ende hy roerde haer hant aen, ende de kortse verlietse: ende sy stont op, ende diende hen.

16

^l Ende alst nu laet geworden was, brachten sy hem vele ^* besetene toe: ende hy dreef de [onreyne] gheesten wt met den woorde, ende alle de krancken maecte hy ghesont.

l Marce 1.d.32 Luce 4.e.40

* Griecx, beduyuelde

17

Op dat veruult soude worden dat gheseyt is door den Propheet Esaiam, seggende: ^m Hy heeft onse swackheden ghenomen, ende onse sieckten ghedraghen.

m Esai. 53.a.4 1.Petr. 2.c.24

18

Ende Iesus siende veel scharen omme hem, beual op dander zijde te varen.

19

ⁿ Ende daer quam een Schriftgheleerde tot hem, ende seyde: Meester, ick sal dy volgen waer du henen gaest.

n Luce 9.f.57

C.20

Ende Iesus seyde tot hem: ⁺ De vossen hebben holen, ende de voghelen des luchts nesten: maer de Sone des menschen en heeft niet waer hy het hooft nederlegghe.

+ Christi armoede.

21

Ende een ander wt syne Discipulen seyde tot hem: Heere, laet my eerst toe dat ick gae, ende mynen vader begraue.

22

Ende Iesus seyde tot hem: ⁺ Volcht my na, ^o ende laet de doode hare dooden begrauen.

+ Beroepinghe.

o Leuit. 21.b.11

23

^p Ende als hy int schipken getreden was, zijn hem syne discipulen nagheuolcht.

p Marce 4.d.35 Luce 8.c.22

24

Ende siet daer wert een groote beroerte in de zee, ⁺ so dat het schipken vanden baren bedeckt wert: ende hy sliep.

+ Beroerte inder Zee.

25

Ende de Discipulen gingen tot hem, ende wecten hem op, segghende: Heere, behoedt ons: wy vergaen.

26

Ende hy seyde tot hen: ⁺ Wat zijt ghy beureest ghy kleyngheloouige? ^q Doe stont hy op, ende bestrafte de winden, ende de zee: ende daer wert groote ^r stilte.

+ Ghelooue.

q Iob 26.a.8 Psalm. 107.c.25 Esai. 51.c.20

r Ofte, gerusticheydt.

27

Ende de menschen verwonderden hen, segghende: Welck een is dese: dat hem oock de winden ende de zee ghehoorsaem zijn?

28

^s Ende als hy was gekomen aen dander zijde in der Gergesenen lant, ⁺ so ontmoetteden hem twee besetene komende wt de grauen, ende waren seer wreedt, so dat niemant door dien seluen wech en conde gaen.

s Marce 5.a.1 Luce 8.c.26

+ De besetene worden genesen

29

Ende siet, sy riepen segghende: Iesu du Sone Gods, wat hebstu met ons te doen? bistu hier ghekomen ons te quellen eer het tijdt is?

D.30

Ende verre van daer was een kudde veler swijnen weydende.

31

Ende de Duyuels baden hem, seggende: Indien du ons wtworpest, so laet ons henen gaen in de cudde der swijnen.

32

Ende hy seyde: ⁺ Gaet henen. Ende wtuarende gingen sy henen in de kudde der swijnen: Ende siet, de gantsche kudde der swijnen, stortede met eenen storm van bouen af in de zee, ende storuen int water.

+ De duyuels varen inde swijnen

33

Ende de Herders vloden: ende doe sy in de stadt ghekomen waren, bootschapten sy alle dese dinghen, ende het ghene dat den besetenen geschiet was.

34

Ende siet, de gantsche stadt ghinck wt Iesu te ghemoete: ende als sy hem ghesien hadden, ^t baden sy hem, dat hy wech ginghe wt hare palen.

t Act. 16.d.39