Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

VAN DEN DRAke te Babel.

22

ALDAER vvas oock een groote ^a Drake, dien die te Babel aenbaden.

a Rom. 1.c.23.

23

Ende de Koninck sprack tot Daniel: Hoe? wiltu dan van desen oock segghen, dat hy niets anders, dan een metalen Afgod zy? siet, hy leeft doch: want hy eett ende drinckt, ende kanst niet seggen, dat het gheen leuendich God en zy: daerom, so bidt hem aen.

24

Maer Daniel antwoordde: ^b Ick wil den Heere mynen God aenbidden: ^c want deselue is de leuendighe God.

b Deute. 6.b.13.

c Ierem. 10.b.10.

25

Maer du heere Koninck, veroorloeft het my, so wil ick desen Drake ombrenghen, sonder eenich sweerdt ofte stock, ende de Koninck sprack: Ia, het zy dy veroorloeft.

26

Doe nam Daniel peck, vett ende hayr, ende soodt dat te samen, ende maecte daer koecxkens van, ende wierpse den Drake in den hals, ende de Drake berstede daer van midden ontwee, ende Daniel sprack: Siet, dat zijn uwe Goden.

27

Doe nu die te Babel sulcx hoorden, verdroot het hen seer, ende maeckten eenen oploop, tegen den Koninck, ende spraken: Onse Koninck is een Iode geworden: want ^d hy heeft Bel verstoort, ende den Drake gedoodt, ende de Priesters omghebracht.

d Bel. c.21.

28

Ende sy traden voor den Koninck, ende spraken: ^e Gheeft ons Daniel hier, so niet, so willen wy dy ende dijn gantsche huys ombrenghen.

e 2.Sam. 11.b.12.

29

Doe nu de Koninck sach, dat sy met ghewelt op hem dronghen, moeste hy hen Daniel ouergheuen.

D.30

^f Ende sy wierpen hem tot den Leeuwen in den kuyle, ⁺ daer lach hy ses daghen lanck inne.

f Danie. 6.b.16.

+ Daniel wort in der Leeuwen kuyle gheworpen.

31

Ende daer waren seuen Leeuwen in den kuyle, dien gaf men daechlicx twee menschen, ende twee schapen: maer dese daghen lanck en gafmen hen niets, op datse Daniel eten souden.

32

Ende daer was een Propheet Habacuc, in Iudea, die hadde eenen brij gesoden, ende broot ingesneden, ende een diepe schotel, ende ginck daer mede op het veldt, op dat hy het den maeyers brochte.

33

Ende de Engel des Heeren sprack tot Habacuc: ⁺

+ Habacuc brengt Daniel spijse.

[fol. 51v]

Du moest dat eten, dat du draghest, den Daniel brenghen te Babel, in der Leeuwen kuyle.

34

Ende Habacuc antwoordde: Heere, ick en hebbe de stadt Babel noyt ghesien, ende en weet niet, waer de kuyle is.

35

^g Doe vatede hem de Enghel by den hoofde, ende voerde hem gelijck als eenen stercken windt, te Babel aen den kuyle.

g Hesek. 8.a.3.

36

Ende Habacuc riep ende sprack: ^h Daniel, Daniel: neemt henen het eten, dat dy God ghesonden heeft.

h 1.Reg. 17.a.4.

37

Ende Daniel sprack: Heere God, ⁱ du denckest doch noch aen my, ende en verlaetst die niet, die dy aenroepen, ende dy lief hebben.

i Psalm. 37.c.25. Syrac. 2.b.12.

38

Ende hy stondt op, ende att: maer de Engel Gods brachte Habacuc terstont weder aen zijn plaetse.

39

^k Ende de Koninc quam ten seuenden dage, leet te draghen ouer Daniel, ende doe hy aen de kuyle quam, ende daer henen in sach, siet, doe satt Daniel midden onder den Leeuwen.

k Danie. 6.b.19.

E.40

Ende de Koninck riep luyde ende sprack: O Heere, du God Danielis, du bist een groot God, ^l ende daer en is sus gheen ander God, dan du alleen.

l Deute. 32.f.59.

41

^m Ende hy liet hem wt der kuyle nemen: ⁿ maer de andere, die hem wouden ter doodt ghebracht hebben, die liet hy in de kuyle werpen, ende sy werden also haest voor synen ooghen, van den Leeuwen verslonden.

m Ierem. 38.b.10.

n Esther. 7.b.10. Danie. 6.c.24.