Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xxxiiij. Capittel.

Der godloosen hope is ijdel, maer de godsalighe worden behouden, want sy hopen op God. God wordt niet met offeren versoent, maer met onschuldicheyt des leuens.

A.1

ONwijse lieden bedrieghen henseluen, ⁺ met dwase hope, ende sotten verlaten hen op droomen.

+ Droomen zijn bedrieghelick.

2

Wie op droomen achtet, die grijpt na de schaduwe, ende wil den windt vanghen.

3

Droomen en zijn niet anders, dan beelden sonder wesen.

4

^a Wat onreyn is, hoe kan dat reyn zijn? ende wat valsch is, hoe kan dat waer zijn?

a De droomen zijn valsch ende onreyn: wat souden sy dan heylighen of goet maken?

5

^b Eyghen prophecie, ende duydinghe ende droomen, zijn niets, ende maken eenen doch sware ghedachten.

b Ierem. 23.c.25.

6

^c Ende so sy niet en komen door ingeuinge des Allerhoochsten, so houdt daer niets van.

c Danie. 7.a.1. 4.Esd. 11.a.1.

7

Want droomen bedrieghen vele lieden, ende die zijn bedroghen, die daer op bouwen.

8

Men behoeft gheene ^d leugenen daertoe, dat men het ghebot houde, ende men heeft genoech aen Gods woordt, wanneermen het recht leeren wil.

d Du en doruest de droomen niet vragen, wat goet zy te doen: du hebst Gods woort.

9

Een wel gheoeffent man verstaet vele, ende een wel veruaren man, kan van wijsheyt spreken.

B.10

Maer wie niet geoeffent is, die verstaet weynich,

11

ende de dwalende gheesten richten vele quaets aen:

12

Doe ick noch in dwalinghe was, konde ick oock vele leeringhe, ende was so geleert, dat ick het niet al segghen en konde.

13

Ende ben dickwils in vare des doodts daer ouer ghekomen, tot dat ick daer van verlost geworden ben.

14

Nu sie ick, dat de Goduruchtige den rechten Gheest hebben: ⁺

+ Wie God vreest, die wort verlost wt aller noot.

15

want haer hope staet op dien, die helpen kan.

16

^e Wie den Heere vreest, die en derf hem nerghens voor verschricken noch ontsetten: ^f want hy is zijn toeuersicht.

e Psalm. 3.a.7. ende 27.a.3. ende 112.a.7. ende 118.b.10.

f Psalm. 18.b.19. ende 91.a.9. Prouer. 3.c.25.

17

^g Wel dien, die den Heere vreest:

g Psalm. 112.a.2.

18

Waer op verlaet hy hem? wie is zijn stuensel?

19

^h De ooghen des Heeren sien op die, die hem lief hebben: hy is een gheweldich Beschutter, een groote Sterckte, een voordeck teghen de hitte, een hutte teghen den heeten middach, een behoeder teghen het struyckelen, een hulpe tegen den val:

h Psalm. 34.b.16. ende 91.a.1. Syrach. 15.c.24. 2.Pet. 3.b.12.

C.20

Die het herte verblijdt, ende het aenghesichte vrolick maeckt, ende gheeft ghesontheyt, het leuen ende den seghen.

21

^{* i} Wie van onrechtueerdigen goede offert, diens offer is een spot:

* Cap. xxxv. Luth.

i Prouer. 21.c.27.

22

ende sodanigen spot der Godloosen, behaecht Gode gheheel niets.

23

^k De gauen der Godloosen, ⁺ behagen den Allerhoochsten gheheel niets, ende de sonden en worden met vele offeren niet versoent.

k Esai. 1.b.13. Prouer. 15.a.8. ende 21.c.27.

+ Onrechtueerdich goedt.

24

Wie van des armen goet offert, die doet effen, als die den sone voor des vaders oogen slachtet.

25

De arme heeft niets, ⁺ dan een weynich broots: wie hem dat afrooft, die is een moorder.

+ God en wordt met offeren niet versoent, maer met eenen onschuldigen leuen. Prouer. 15.a.8.

26

Wie eenen syne neeringhe neemt, die doodt synen naesten.

27

^l Wie den Arbeyder synen loon niet en geeft, die is een bloethondt.

l Deute. 24.b.14. Syrach. 7.c.22. Tob. 4.b.11.

28

Wanneer een ^m bouwet, ende datselue wederomme afbreect, wat heeft hy daer meer van, dan arbeyt?

m Sy willen offeren ende vroom zijn, ende en laten doch niet af van den sonden. Dat heet te ghelijcke bouwen ende breken, te ghelijcke bidden ende vloecken.

29

Wanneer een bidt, ende wederom vloeckt, hoe sal de Heere dien verhooren?

D.30

ⁿ Wie hem wasschet, wanneer hy eenen dooden aengheroert heeft, ende roert hem weder aen, wat helpet dien zijn wasschen?

n Nume. 19.b.11.

31

^o Also is de mensche, die voor syne sonden vastet, ende sondiget altijts weder: wie sal diens ghebedt verhooren, ende wat helpet hem zijn vasten?

o 2.Pet. 2.c.22.