Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xxij. Capittel.

De Sotten en laten hen niet onderwijsen noch straffen, weest uwen naesten ende vriendt ghetrouwe.

A.1

EEn luey mensche is gelijck als een steen, ⁺ die in den dreck leyt:

+ Een vuyl ofte luey mensche.

2

wie hem opheft, die moet de handen weder wisschen.

3

Een ongheschickt sone, ⁺ is synen vader een oneere.

+ Ongheschickte kinderen.

4

Een vernuftighe dochter, krijcht wel eenen man, maer een ongheschickte dochter, laetmen sitten, ende sy bekommert haren vader.

5

Ende die daer wildt is, die is beyde den vader ende den manne een oneere, ende wordt van alle beyden ghehaetet.

6

Een reden dit tot ontijdt gheschiet, ⁺ rijmt euen als een snarenspel, als een treurich is: ^a straffe ende leere, salmen ter rechter tijt gebruycken.

+ Een Sot laet hem niet onderwijsen.

a 2.Timo. 4.a.2.

7

Wie eenen Sotten leert, die lapt eenen gebroken pot tesamen:

8

Ende doet euen, ghelijck alsmen eenen, wt eenen diepen slape wecket.

9

Wie met eenen Sotten spreeckt, die spreeckt met eenen slapenden: als het wt is, so seydt hy: Wat isset?

B.10

^b Ouer eenen dooden pleechmen leedt te draghen, ⁺ want hy en heeft het licht niet meer: maer ouer eenen Sotten soudemen leedt draghen, dat hy gheen verstandt en heeft.

b Syrach. 38.b.16

+ Dooden beweenen.

11

Men sal niet te seer leedt draghen ouer den dooden, want hy is tot ruste ghekomen.

12

Maer des Sotten leuen, is ergher dan de doodt.

13

^c Seuen daghen draechtmen leedt ouer eenen dooden, maer ouer eenen Sotten ende Godloosen, alle haer leefdaghe.

c Gene. 50.b.10.

14

^d Spreeckt niet vele met eenen Sotten, ende en gaet niet vele omme met eenen onuerstandighen.

d Prouer. 23.a.9.

15

^e Houdt dy van hem, op dat du niet in eenen ^f noodt, ghebracht, ende van synen ^g dreck, besmet en wordest.

e Syrach. 12.b.12

f Goede ghesellen ende vrienden brengen menighen in angst ende noot.

g vuylnisse,

16

Wijckt slechs van hem, so blijfstu met vreden, ende koemt niet in angst ende noodt door syne sotheydt.

17

Wat is swarer dan loodt, ende hoe wilmen eenen Sotten anders heeten, dan loot?

18

^h Het is lichter, zandt, sout, ende ijser dragen, dan eenen onuerstandighen mensche.

h Prouer. 17.b.12 ende 27.a.3.

19

Ghelijck als ⁱ een huys, dat vast in eenander verbonden is, niet en valt van den stormwindt:

i Matth. 7.c.24.

C.20

Also oock een herte, dat syner saecke ghewisse is, ^k dat en vreest hem voor gheenen verschricken.

k Psalm. 27.a.2. ende 112.a.7. Syrach. 34.b.16.

21

Ghelijck als de schoone ^l plaesteringhe, aen een slichte wandt, teghen den reghen,

l plaestermortel, Ofte, kalck,

22

ende een tuyn op eenen hooghen berge, tegen den wint, niet en kan bestaen:

23

Also staet het bloode herte des Sotten, in zijn voornemen, teghen gheen verschricken.

24

Wanneermen de ooge druct, so gaen daer tranen wt, ^m ende wanneermen eenen het herte treft, so laet hy hem mercken.

m 1.Cor. 14.c.25. Heb. 4.b.12.

25

Wie onder de vogelen worpt, die schuchtertse wech: ⁺ ende wie synen vriendt schendet, die verbreeckt de vrientschap

+ Schendt de vrienden niet.

26

Wanneer du alreede een sweert treckst tegen dynen vriendt, so en maeckstu het so quaet niet, als met lasteren: want ghy kondt wel weder vrienden worden.

27

Wanneer du hem niet en vermijdest, ende spreeckst met hem: ⁺ want men kan alle dinck versoenen, wtghenomen de versmaetheydt, verachtinghe, ⁿ openbaringhe der heymelicheydt ende boose heymelicke laghen: sulcke stucken veriaghen den vriendt.

+ Lasteren die onuersoentlic zijn. Syrach. 19.b.10. ende 27.b.17.

n Prouer. 20.b.10

28

Blijft dynen vriende ghetrouwe, ⁺ in syner armoede: op dat du dy met hem verblijden mogest, wanneert hem wel gaet.

+ Weest dynen vriende ghetrouwe.

29

Houdt dy vast by hem, wanneert hem qualick gaet, op dat du zijns ghelucks oock ghenieten moghest.

D.30

De roock ende damp gaet voor, wanneer een vyer branden wil: also koemt het van lasteren, ten bloedtuerghieten.

31

Schaemt dy niet, dynen vrient te beschutten, ende vermijdt hem niet.

32

Ouerkoemt dy wat quaedts van hem, so sal hem wie het hoort, voor hem hoeden.

33

^{* o} O dat ick konde een slot voor mynen mont hanghen, ⁺ ende eenen vasten seghel op mijnen mondt drucken: op dat ick daer door niet te valle quame, ende mijn tonghe my niet en verdorue.

* Ca. xxiij. Lut.

o Psalm. 141.a.3.

+ Teghen de valsche tonghen.