Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xviij. Capittel.

Hoe God der Egyptisscher eerstgeboorne doodt, ende zijn volck met vreuchde dat Paeschlam aten: maer onder de Egyptische was groot klaghen. In de woestijne sondicht het volck, dwelck God oock straft. Moses stelt hem tot eenen Middelaer ende stillet den toorne Gods.

A.1

DOch dyne Heyligen, hadden een groot licht, ^a ende de vyanden hoorden hare stemmen wel, maer sy en saghen haer gestalte niet: ende loefdent, dat sy der ghelijcken niet en leden.

a Exod. 10.c.32.

2

Ende danckeden, dat hen die, die van hen te voren ^b beleediget waren, aen hen niet en wreecten, ende wenschten, dat sy Ia verre van hen bleuen.

b verdruckt

3

^c Daerenteghen gauestu desen eene vyerighe calomne, die hen den onbekenden wech wijsede, ende en lietestse de Sonne niet verseerighen, op der heerlicker reyse.

c Exod. 13.c.21. ende 14.c.24. Psalm. 38.b.14. ende 105. d.39. 1.Corint. 10.a.1.

4

Want ghene warent oock weerdt, dat sy des lichts berooft, ende in der duysternisse, als in den Kercker, gheuanghen laghen, die dyne kinderen gheuancklick hielden, door welcker, het onuergancklicke licht des Wets, der werelt soude ghegheuen worden.

5

^d Ende als sy ghedachten der Heylighen kinderen te dooden, ( ^e een nu derseluen, dat wech gheworpen was, werdt hen ter straffe behouden) namestu ^f hen kinderen met hoopen wech, ⁺ ende verdoruestse op eenmael, inden machtigen water.

d Exod. 1.b.16. ende 2.a.3.b.14. Act. 7.b.19.

e Dat is, Moses.

f Exod. 14.

+ Alle eerstgheboren kinderen in Egypten, doodet God.

6

Voorwaer deselue nacht, was onsen vaderen te voren kondt gheworden: op dat sy ghewisse waren, ende hen der toesegghinghe verheuchden, daer sy aen gheloofden.

7

^g Ende dijn volck wachtede also op den Heyl der rechtueerdighen, ende op het verderf der vyanden.

g Exod. 14.c.27.

8

Want euen doe du de wederpartijders plaechdest, maecktestu ons, die du tot dy riepest, heerlick.

9

^h Ende als dy de heylighe kinderen der vromen, offerden int verborghen, ende handelden de Godlicke Wet eendrachtelicken: doe namen sy het aen als de Heylighen, beyde goedt ende quaedt met malcanderen te lijden, ende de vaderen songhen den Lofsangk voor.

h Exod. 12. Het Paeschlam offerden sy onder hen alleene, sonder de Egyptenaers.

B.10

Daerentegen nu klanck der vyanden gantsch onghelijck gheschrey, ende klaechlick weenen, hoordemen hier ende daer, ouer de kinderen.

11

ⁱ Want daer ghinck ghelijcke wrake, beyde ouer den heere ende den knecht, ende de Koninck moeste euen dat selue, dat de ghemeyne man, lijden.

i Exod. 11.a.5. ende 22.c.29. Psalm. 78.f.51. ende 105.d.36. ende 135.a.8. ende 136.b.10.

12

Ende sy hadden alle met eenander ontallicke dooden, eenderley doodts gestoruen, dat der leuendighen, niet ghenoech en waren, haer te begrauen: want in eener vre was henenwech, wat hare edelste gheboorte was.

13

Ende doe sy te voren niets geloouen en wouden, door de Touenaers verhindert, moesten sy, ^k doe de eerste gheboorten alle verworghet waden, bekennen, dat dit volck, Gods kinderen waren.

k Exod. 12.c.29.

14

Want doe alle dinck stille was ende rustede, ende euen recht middernacht was,

15

Voer dijn Almachtighe Woordt, af van den Hemel, wt Konincklicken Throone, als een heftich Krijchsman, midden in dat landt, dat verdoruen worden soude,

16

Namelicken, het scherpe sweerdt, dat een ernstlick ghebot brachte, stondt ende maeckte het allenthaluen vol dooden: ende hoewel het op Aerden stondt, roerde het doch tot in den Hemel.

17

Doe verschricktese gantsch in korten, het ghesichte grouwelicker droomen, ende onuersiendes quamen vreesen ouer haer.

18

Ende de eene lach hier, de ander daer, half doodt, datmen wel aen hen sien konde, wt wat oorsaken sy also storuen.

19

Want de droomen, diese verschricket hadden, wesent wt: op dat sy niet en verdoruen, onwetende, waerom sy also gheplaghet waren.

C.20

Ende op dat mael trefte oock den rechtueerdighen, des doots aenuechtinghe, ⁺ ende daer geschiedde een scheure in der woestijne, onder den hoop: doch den toorne en duerde niet langhe.

+ God straffet het volck, dat in der woestijne sondichde.

21

^l Want de onstraflicke man, die voor haer streedt, quam ^m met haest, ende voerde de wapenen zijns ampts, namelicken, het ghebet, ⁺ ende versoeninge met den reuckwercke, ende wederstondt den toorne, ende maeckte den iammer een eynde: daermede bewees hy, dat hy dijn dienaer ware.

l Num. 16 e.47.

m Of, snellick

+ Het vyer inden volcke.

22

Hy ouerwan nu, dat verschricklicke wesen, niet met lijflicker macht, noch met der wapenen kracht, maer met den woorde, wierp hy den plagher onder hem, doe hy vertelde den eedt ende verbondt, den vaderen toegheseyt.

23

Want euen doe nu de dooden, met hoopen onder malcanderen vielen, stondt hy int middel, ende stuerde den toorne, ende ⁿ weerde hem den wech tot den Leuendighen.

n Of, belette

24

Want in synen langhen rocke, was het gantsche ^o verciersel, ende eer der vaderen ^p eere, in den vier rijghen der steenen ghegrauen, ende dyne heerlickheyt, aen den hoede zijns hoofts.

o Dat is, de Priesterlicke schoone kleederen. Exo. 26.

p Dat waren de twaelf namen, der twaelf stammen Israels. Exo. 28.a.9.

25

Sulcken stucken moeste de verderuer wijcken, ende sulcke moeste hy vreesen: want het was daer aen ghenoech, dat het alleen een versoeckinghe des toorns ware.