Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat ij. Capittel.

De ghedachten der Godloosen, hoe sy alle godloosheyt voornemen ende alle Godsalicheyt wtsluyten.

A.1

VVant het zijn rouwe lieden, ⁺ ende segghen: ^a Het is een kort ende moeyelick dinck, om onse leuen, ende wanneer een mensche daerhenen is, so is het gantsch met hem wte: so en weetmen oock niemanden niet, die wt der Hellen weder ghekomen zy.

+ Der Godloosen gedachten.

a Hiob 7.a.1. Matth. 22.c.23. 1.Corin. 15.f.52.

2

^{b +} Van onuersiens zijn wy geboren, ende varen weder henen, recht als waren wy noyt geweest.

b Dat is, Wy worden gheboren, sonder Gods voorsieninge oft raet.

+ And. Wt niets.

3

Want het snuyuen in onser neuse, is eenen roock, ende onse reden, is een voncxken, dat hem wt onsen herten ruert. Wanneer datselfste wtgheblusschet is, so is het lijf daerhenen, ghelijck als een afghedaen assche, ende de gheest verdwijndt, als een dunne locht.

4

Ende onsen name wordt met der tijt vergheten, dat vrijlick niemandt onses doens ghedencken sal, ^c onse leuen varet henenwech, recht als ware daer een wolcke gheweest, ende vergaet, ghelijck als eenen neuel, van der Sonnen glantze verdreuen, ende van harer hitte verteeret.

c 1.Para. 30.b.15.

5

^d Onse tijdt is ghelijck een schaduwe henenwech vaert: ende wanneer wy wech zijn, so en is daer gheen wederkeeren: want het is vast verseghelt, dat niemant weder en koemt.

d 1.Para. 24.b.15. Sapient. 5.a.9. Iob 14.a.2.

6

^e Welaen nu, ende latet ons wel leuen, dewijle dat het voorhanden is, ende onses lijfs ghebruycken, dewijle het ionck is.

e Iesaie 22.b.13. ende 56.b.12. 1.Corint. 15.d.32. Sapi. 5.a.8.

7

Wy willen ons met den besten wijne ende salue, vullen, laet ons de ^f meybloemen niet versuymen.

f Dat is, onse schoone frissche ieughet, eer wy oudt ende onduchtich worden. Utendum est etate, etc.

8

Laet ons kranssen draghen van ionghe roosen, eer sy verwelckt worden.

9

Onser gheen en late het hem feylen met ^{g †} pralen: dat men alomme speuren mach, dat wy vrolick gheweest zijn: wy en hebben doch niet meer daeruan, dan dat.

g In suysen leuen,

† and. prangen oft prachtich zijn.

B.10

^h Latet ons den armen rechtueerdighen ouerweldighen, ende gheener weduwen noch ouden mans verschoonen: latet ons der ouden grijsen straffe niet achten.

h Prouer. 1.b.11.

11

Alles wat wy slechs doen konnen, dat sal recht zijn: want wie niet doen en kan, wat hem ghelustet, die is verachtet.

12

ⁱ So latet ons op den Rechtueerdigen loeren, want hy maeckt ons vele onlusts, ende settet hem tegen onse doen, ende scheldet ons, dat wy teghen de Wet sondighen, ^k ende roept onse wesen wt voor sonde.

i Psalm. 10.a.8. ende 37.d.32. Prouer. 1.b.11. Ierem. 9.a.8.

k Ioan. 7.a.7.

13

^l Hy geeft voor, dat hy God kent, ende roemt hem Gods kint,

l Matth. 27.e.43.

14

^m Straffet wat wy inder herten hebben.

m Ioan. 7.a.7. Prouer.13.b.19.

[fol. 25v]

15

ⁿHy en is niet lijdelick, oock aen te sien: want zijn leuen en rijmt hem niets met den anderen: ende zijn wesen is gheheel een ander wesen.

n Iesa. 53.a.8. ende 29.c.27.

16

Hy houdt ons voor ongheschickt, ende vermijdet onse doen, als ^o eenen dreck: ende gheeft voor, hoe dat het de rechtueerdigen, ten laetsten goedt hebben sullen, ende roemet, dat God zijn vader zy.

o Of, een onreynicheyt

17

So latet ons doch sien, oft zijn woort waer zy, ende versoecken, waer het met hem henenwt wil.

18

^p Is de rechtueerdighe Gods sone, so sal hy hem helpen, ende wthelpen van der handt der wederpartijders.

p Matth. 27.e.43. Psalm. 22.a.9.

19

^q Met smaedtheyt ende quale willen wy hem stocken, dat wy sien, hoe vroom hy zy, ende bekennen, hoe gheduldich hy zy.

q Iere. 11.b.19.

C.20

Wy willen hem ten schandelicken doode verdoemen, daer salmen hem kennen aen synen woorden.

21

Sulcx slaen sy aen, ende feylen: hare boosheyt heeftse verblendet,

22

^r Dat sy Gods heymelicke gherichten, niet bekennen: want sy en hebben de hope niet, dat een heylich leuen beloont worde: ende en achten der eere niets, die de onstraffelicke zielen hebben sullen.

r Rom. 1.c.22.

23

^s Want God heeft den mensche gheschapen ten eewighen leuen, ende heeft hem ghemaeckt ten beelde, dat hy ghelijck zijn sal, als hy is.

s Gene. 1.c.27. ende 2.a.7. ende 5.a.1. Syrach. 17.a.1.

24

^t Maer door des Duyuels nijdt, is de doodt in de werelt gekomen, ende die zijns deels zijn, helpen oock daer toe.

t Gene. 3.a.4. Ioan. 8.e.44.