Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

[fol. 20r]

Dat xij. Capittel.

De vader ende sone raetslagen van den loon welcken sy den leydsmanne gheuen souden, maer hy en wil niet ontfanghen, ende opent wie hy zy.

A.1

DAerna riep Tobias synen sone tot hem, ⁺ ende sprack: Wat sullen wy doch den heylighen manne, dynen gheselle gheuen, die met dy ghetoghen is?

+ Tobias raedtslaghet met synen sone, wat sy den leydsmanne, te loone gheuen willen.

2

Ende Tobias antwoordde synen vader: Lieue vader, hoe konnen wy de groote weldaedt, die hy my ghedaen heeft, verghelden?

3

Hy heeft my ghesonden daer henen ende weder ghebracht, ⁺ heeft dat ghelt selues van Gabel gehalet, ende heeft my tot deser vreuchden geholpen: daertoe heeft hy den boosen geest verdreuen, ende hare ouderen verheuget: Ia my selues heeft hy ^a verlosset, doe my de groote visch verslinden woude: ende heeft dy weder tot dynen gesichte gheholpen, ende heeft ons bouen mate veel goets gedaen.

+ De weldaedt des Enghels.

a Of, ontrucket

4

Hoe konnen wy hem dan, sulcke groote weldaet verghelden? doch ick bidde dy mijn vader, biedet hem aen de helft aller haue, die wy met ons gebracht hebben, dat hy die wille aennemen.

5

Ende beyde de vader ende sone, namen hem ^b besijden, ende baden hem, dat hy de helft aller goederen, ⁺ die sy met hen ghebracht hadden, woude aennemen.

b Of, besonderen

+ De Enghel en wil gheene belooninghe.

6

Ende hy seyde heymelicken tot hen: ^c Loeft ende dancket God van den Hemel by yegelicken, dat hy v sulcke ghenade bewesen heeft.

c Tobi. 12.b.19. Psalm. 136.c.26.

7

^d Der Koningen ende Vorsten raedt ende heymelicheyt, ⁺ salmen verswijghen: ^e doch Gods wercken, salmen heerlicken prijsen ende openbaren.

d Prouer. 25.a.2.

+ Heymelicheyt salmen verswijgen, doch Gods wercken salmen prijsen.

e 1.Pet. 2.a.9. Tobi. 4.b.11. Syrac. 4.a.2. ende 29.b.14. Luc. 11.e.41.

8

Sulck een ghebet met vasten ende aelmissen, is beter, dan vele goets tot eenen schatte versamelen.

9

Want aelmissen verlossen vander doot, ^{+ f} wisschen de sonde wt, ende behouden by den leuen.

+ Aelmissen.

f Of, delghen

B.10

Doch de Godloosen, brengen hen selues om haer leuen.

11

So wil ick nu de waerheyt openbaren, ende v het heymelicke beuel, niet verberghen.

12

^g Doe du so heftighen weenedest, ende badest, ende stondest van der maeltijdt op, ende begroeuest de dooden, onthieldest de lijcken heymelick in dynen huyse, ende begroeuestse by der nacht, doe brachte ick dijn ghebedt voor den Heere.

g Tob. 2.a.4.

13

^h Ende dewijle dat du Gode lief warest, so moeste het also zijn, sonder aenuechtinghe en moestu niet blijuen, op dat du beproeft werdest.

h Prouer. 3.b.12. Hebr. 12.a.6. Apoc. 3.b.19.

14

Ende God heeft my wtghesonden, dat ick dy heelen soude, ende den boosen gheest verdrijuen, die om Sara, dijns soons wijf was.

15

Ende ick ben Raphael, een van den seuen Enghelen, die ⁱ wy voor den Heere staen.

i Dani. 7.b.10. Apoc. 5.b.11.

16

Ende als sy dat hoorden, werden sy bedroeft, beefden, ^k ende vielen op haer aenghesichte ter Aerden.

k Iudic. 13.c.20.

17

Ende de Enghel sprack tot hen: Hebbet eenen goeden moedt, ende en vreest v niet.

18

Want God heeft het also hebben willen, dat ick by v geweest ben: ^l dien louet ende dancket.

l Tobi. 12.a.8.

19

^m Het schene wel also, als ate ende droncke ick met v, doch ick ghebruycke onsichtlicke spijse, die gheen mensche sien en kan.

m Gene. 18.a.8. ende 19.a.3. Iudic. 13.b.12.

C.20

Ende nu is het tijdt, dat ick weder henen gae tot dien, die my wtgesonden heeft: dancket ghy God, ende verkondicht syne wonderen.

21

Ende als hy dat gheseydt hadde, verswandt hy voor haren ooghen, ende sy en saghen hem niet meer.

22

Ende sy vielen neder dry vren lanck, ende danckeden God: ende daerna stonden sy op, ende seyden sulcks na, ende verkondichden syne groote wonderen.