Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat v. Capittel.

Tobias volcht synen vader, ende ontfanghet van hem beuel van het gheldt te ontfanghen, dat Gabelus hem schuldich was: ende wordt met den Engel synen leydsman, van den vader wtghesonden.

A.1

DOe antwoordde de Ionghe Tobias synen vader, ⁺ ende sprack: Alles wat du my gheseydt hebst, mijn vader, dat wil ick doen.

+ De Ionge Tobias is synen vader gehoorsaem.

2

Maer hoe ick dat gheldt inmanen sal, dat en weet ick niet: hy en kent my niet, so en kenne ick hem oock niet: wat sal ick hem voor een teecken brenghen, dat hy my ghelooue geue? so en weet ick oock den wech daer henen niet.

3

Doe antwoordde de vader, ende sprack: Syne handtschrift hebbe ick by my: wanneer du hem die wijsen salt, so sal hy dy dat ghelt wel in korten gheuen.

4

Gaet nu henen, ende soecket eenen trouwen gheselle, die om synen loon met dy henen trecke, dat du sodanich gheldt, by mynen leuen, weder krijghest.

5

Doe ghinck de Ionge Tobias wt, ende vandt eenen fijnen Ionghen gheselle staen, die hadde hem aenghetoghen, ende bereydet te wandelen.

6

^a Ende en wiste niet, ⁺ dat het de Engel Gods was: groettede hem, ende sprac: Van waer bistu, du goede gheselle?

a Iudic. 13.b.16.

+ De Engel Raphael, is des Iongen Tobie leydsman.

7

Ende hy sprack: Ick ben een Israelite: ende Tobias sprack tot hem: Weetstu den wech in het landt Meden?

8

Ende hy antwoordde: Ick weet hem wel, ende ick hebbe hem dickwils gereyset: ^b ende hebbe ter herberghen gheleghen, by onsen broeder Gabel, die daer woonet in der stadt Rages in Meden, welcke leyt op den berge ^c Egbathana.

b Heb. 13.a.2.

c Iudith. 1.a.1.

9

Ende Tobias sprack: Lieuer, toeuet een weynich, tot dat ick dat mynen vader weder segghe.

B.10

Ende Tobias ghinck henenin, ende seyde sulcx synen vader, ende de vader verwonderde hem, ende badt den Ionghelinck, dat hy in ghinghe.

11

Ende hy ghinck tot den ouden henen in, ende groettede hem, ende sprac: God geue dy vreuchde.

12

Ende Tobias sprack: Wat sal ick voor vreuchde hebben, die ick in duysteren sitten moet, ende het licht des Hemels niet sien en kan?

13

Ende de Ionghelinck sprack tot hem: ⁺ Hebbet ^d ghedult, God sal dy in korten helpen.

+ De Engel Raphael troostet den ouden Tobias, met Gods ghewisser hulpe, ende wordt des Ionghen leydsman.

d Luc. 21.b.17. Iacob. 5.a.8.

14

Ende Tobias sprack tot hem: Wiltu mynen sone brenghen in de stadt Rages, in Meden, tot Gabel? so wil ick dy loon gheuen, wanneer du weder koemst.

15

Ende de Enghel sprack: Ick wil hem daer henen brenghen, ende weder tot dy brenghen.

16

Ende Tobias sprack tot hem: Ick bidde dy, ^e segghet my, wt welcken gheslachte, ende van welcken stamme, bistu?

e Gene. 32.c.29. Iudic. 13.b.16. Exod. 3.b.13.

17

Ende de Enghel Raphael sprack: Weest te vreden: en is het niet genoech, dat du eenen bode hebst? wat behoefstu te weten, van waer ick ben?

18

Doch op dat du des te weynigher sorgen doruest, so wil ick het dy segghen: Ick ben Azarias, des grooten Ananie sone.

19

Ende Tobias sprack: Du bist wt eenen goeden gheslachte: ick bidde dy, du en willest niet

[fol. 18v]

toornen, dat ick na dynen gheslachte gheuraget hebbe.

C.20

Ende de Enghel sprack: Ick wil dynen sone, ghesondt daer henen, ende weder brenghen.

21

Tobias antwoordde: So trecket henen: God zy met v op den weghe, ende synen Engel beleyde v.

22

Doe bereydede hem Tobias, met allen dat hy woude met hem nemen, ende seyde den vader, ende der moeder goeden nacht, ende tooch met synen gheselle henen.

23

Ende zijn moeder begost te weenen, ⁺ ende sprack: Den troost onses ouderdoms, hebstu genomen, ende wech ghesonden.

+ Sara twistet met den ouden Tobia, omme haers soons wille. Tob. 10.a.4.

24

Ick woude, dat dat ghelt noyt geweest ware, daer du hem om wech ghesonden hebst.

25

Wy waren wel te vreden gheweest, met onser armoede: dat ware eenen grooten rijckdom, dat onse sone by ons ware.

26

Ende Tobias sprack: Weenet niet, onse sone sal frisch, ende ghesont, daer henen ende weder trecken, ende dyne ooghen sullen hem weder sien.

27

Want ick ghelooue, dat de goede Enghel Gods hem beleydet, ende alle dinck wel schicken sal, dat hy voor heeft, also, dat hy met vreuchden sal weder tot ons komen.

28

Also sweech zijn moeder stille, ende gaf haer te vreden.