Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xiiij. Capittel.

A.1

AEn den derden dage satt ick onder eener Eycken: doe quam een stemme tot my wt den bossche, ende sprac, Esdra, Esdra: doe sprack ick:

2

Hier ben ick Heere: ende stondt op myne voeten, doe sprack hy tot my:

3

^a In den bossche ben ick Mose verschenen, ende sprack met hem, doe mijn volck in Egypten dienede,

a Exod. 3.b.2.

4

Ende sandt hem henen, ende ^b leydde mijn volc wt Egypten, op den berch Sina, daer hieldt ick hem by my, vele daghen.

b Exod. 14. 19.

5

Ende vertelde hem myne wonderen, ende toochde hem de heymelicheyt der tijt, ende het eynde, ende ^c beual hem, ende sprack:

c Maleach. 4.a.4.

6

Dese woorden saltu openen, ende ^d† niet verberghen.

d† And. dese verberghen

7

Als nu segghe ick dy,

8

Dat du de teeckenen, die ick dy ghetooghet hebbe, ende de droomen, die du ghesien hebst, ende de wtlegghinghe, die ick dy gheopent hebbe, in dijn herte verberghest.

9

Want du salt van allen ^e ghenomen worden, du salt voortaen ^f† bekeert worden met mynen rade, ende met dijns ghelijcken, tot dat den tijdt gheeyndet wort.

e onttooghen

f† An. verkeeren

B.10

Want de werelt heeft hare ieughet verloren, ende de tijt begonnen te ouden.

11

Want de tijdt is ghedeylet in twaelf deelen, ende thien deelen, ende de helft des thienden deels zijn schoon verganghen.

12

Noch is voorhanden, dat na den haluen deele des thienden is.

13

So beschicket nu dijn huys, ende straffet dijn volck, ^g troostet hare bekommerden, ende ^{h †} segghet af der verderflickheyt.

g 1.Thess. 5.b.14.

h Of, ontslaet,

† and. versaket

14

Laett varen de menschelicke gedachten, werpt van dy de menschelicke lasten, ⁱ trecket wt de swacke natuere, legghet aen een zijde de allerswaerste ghedachten, ende haestet te gaen van desen tijden.

i Ephes. 4.c.22. Coloss. 3.a.9.

15

^k Want de quaden ende boosheydt die du als nu hebst sien gheschieden, dier sullen sy noch vele boosers doen.

k Matth. 24.a.7.

16

^l Want so vele de werelt ende tijt meer swack wort, so vele sullen de sonden ende quaden meer toenemen, in dien, die op Aerden woonen.

l 1.Ioan. 2.b.18.

17

^m Want de waerheyt is wijdt henen gheuloden, ende de leughen heeft haer als nu hier toe ghemaeckt: want als nu sal dat komen, dat du ghesien hebst.

m Iesai. 59.b.15.

18

Doe antwoordde ick, ende sprack:

19

Siet Heere, ick wil gaen, als du my geheeten hebst, ende wil het volck, dat teghenwoordich is, straffen: maer die namaels eeerst geboren worden, wie wil die vermanen ⁿ ende straffen?

n Iesai. 60.a.1.

C.20

So is nu de wereldt in der duysternisse, ende de inwooners der Aerden sonder licht.

21

Want dyne Wet is verbrandt, deshaluen niemant en weet, wat van dy gheschiet is, ofte wat noch gheschieden sal.

22

Hebbe ick genade voor dy geuonden, so sendt in my den heylighen Gheest: so wil ick alle dat schrijuen, dat van aenbeghinne in der werelt geschiet is, wat in dyner Wet gheschreuen is: daermet de menschen eenen wech vinden moghen, ende dat die oock leuen moghen, die tot den laetsten tijden zijn sullen.

23

Doe antwoordde hy my, ende sprack: Gaet henen, versamelt dijn volck tesamen, ende spreeckt tot hen, dat sy dy in veertich dagen niet soecken.

24

Maer du bereydet dy toe, vele Busboomen tafelen, ende neemt met dy Saream, Dabream, Selemiam, Echanum ende Asiel, die vijue, die bereydt zijn snellick te schrijuen.

25

Ende koemt hiertoe, so wil ick in dynen herte, een licht der verstantnisse ^o ontfuncken, dat nemmermeer wtgeblusschet en sal worden, tot dat sulcks veruullet wort, dat du beginnen salt te schrijuen.

o ontsteken, aensteken,

26

Ende dan saltu den volkomenen sommighe dinghen openen, ende sommige den wijsen verborghentlicken seggen, morgen op dese vre saltu beghinnen te schrijuen.

27

Doe maeckte ick my op, ghinck henen, als hy my hiet, ende versamelede alle het volck tesamen, ende sprack,

28

Hooret Israel dese woorden:

29

^p Onse vaderen waren van aenbeginne vreemdelinghen in Egypten, van daer werden sy ontlosset.

p Gene. 47.a.4.

D.30

^q Ende ontfinghen de Wet des leuens, die sy niet en hielden, die oock ghy na hen ouertreden hebbet:

q Deute. 4.a.5. ende 5.a.6. Actu. 7.f.55. ende 15.b.10.

31

Doe is v dit lant doort lott te besitten wtghedeylet, namelicken, Zion: doch uwe vaderen ende oock ghy, hebbet onrecht gedaen, ende de wegen, die v de Hoochste geboden heeft, niet gehouden.

32

Dewijle hy nu ^r een rechtueerdich Richter is, heeft hy van v by tijden ghenomen, dat hy v gegheuen hadde.

r Psalm. 7.b.12. Ierem. 11.c.20.

33

Als ghy nu hier zijt, met tsamen vwen broederen,

[fol. 15v]

34

Sullet ghy uwen verstande ghebieden, ende uwe herte verstandich maken, so sullet ghy leuendich behouden worden, ende na den doot barmherticheyt verkrijghen.

35

Want ^s het oordeel sal na den doot komen, als wy weder leuendich worden: dan so sullen der boosen ende goeden wercken openbaer worden.

s Matth. 25.d.31.

36

So en gae nu niemant als nu tot my, ende niemant vraghe na my, de veertich daghen.

37

Doe nam ick de vijf mannen, als my beuolen was, met my, ende ghinghen int velt, ende waren daer.

38

Aen den volgenden daghe roept my een stemme, Esdra, doet dynen mondt op, ^t ende drinckt dat ick dy gheue.

t Hesek. 3.a.1. Apocal. 10.a.9.

39

Doe dede ick mynen mont op: doe gaf hy my eenen vollen beker, die vol waters was, zijn verwe nu was als vyer.

E.40

Ende ick nam het, ende dranck het: ende doe ick het ghedroncken hadde, werdt mijn herte ^u† verstandich, ende wies in my de wijsheydt: want mynen gheest wert in der ghedachtenisse behouden.

u† And. met betrachtinghe of bedenckinge bekommert.

41

Ende mynen mondt werdt opghedaen, ende niet weder toeghedaen.

42

De Hoochste gaf den vijf mannen verstant, dat sy schreuen de hooge dinghen, die by nachte aengheseyt werden, die sy niet en wisten.

43

Des nachts nu aten sy, ende ick sprack den dach, ende de nachts en sweech ick niet,

44

In veertich daghen schreuen sy tweehondert ende vier boecken.

45

Ende doe de veertich dagen wt waren, sprack de Allerhoochste also: Dat eerste dat du voor hebst gheschreuen, dat segghet opentlicken, dat het de weerdighen ende onweerdighen lesen.

46

Maer de tseuentich laetste behoudt, ende segghet het alleen den wijsen dijns volcx.

47

Want in dien, is de ader des verstandts, de fonteyne der wijsheydt ende de beke der bekentenisse.

48

Ende ick dede hem also.