Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xij. Capittel.

A.1

ENde het begaf hem, ⁺ als de Leeuwe dese woorden ghesproken hadde tot den Arndt,

+ Wtlegginghe des vorighen drooms.

2

Doe sach ick, dat dat hooft, dat voor de ouerhant heeft ghehadt, euen niet meer gheweest en is: ooc en zijn niet meer verschenen, de vier vleughelen, die tot hem ghekomen, ende opgerichtet waren te regeren, ende haer Rijcke is kleyne, ende vol oproers.

3

Ende ick sach, ende siet, sy en verschenen nerghens meer, ende het gantsche lichaem des Arndts werdt verbrandt, ende de Aerde verschrack seer: doe ontwaeckte ick van den onstuymen verrucken mijns ghemoets, ende van grooter vreese, ende sprack tot mynen gheeste:

4

Siet, du hebst my dat ghedaen, daer inne dat du doorgrondest de weghen des Allerhooghesten.

5

Ende nu ben ick noch ghemoeyet in mynen ghemoede, ende ben in mynen gheeste seer swack, ende weynich kracht is in my voor grooten schricken, dien ick dese nacht ontfanghen hebbe.

6

So wil ick nu den Allerhoochsten bidden, dat hy my tot int eynde stercke.

7

Ende ick sprack: O heerschende Heere, hebbe ick ghenade voor dynen ooghen gheuonden, ende ben ick gherechtueerdighet by dy voor velen anderen, ende is mijn ghebet voor dijn aenghesichte ghekomen,

8

So stercket my, ende tooghet my, dynen dienaer, de wtlegghinghe ende onderscheyt deses grousamen gesichts, dat du volkomelicken myne ziele troostest.

9

Want du hebst my goet daertoe gheschattet, dat du my willest de laetste tijden toogen. Ende hy sprack tot my:

B.10

Dat is de wtlegginghe deses ghesichts:

11

Den Arndt dien du gesien henst opgaen van der Zee, is het Rijcke, dat ghesien heeft ^a dijn broeder Daniel:

a Danie. 7.a.1.

12

Hem doch en wert het niet wtgheleyt: want als nu legghe ick het dy wt.

13

Siet, den tijt koemt, dat een Rijcke op Aerden ontstaen sal, ende dat salmen vreesen ouer alle Rijcken, die voor hem gheweest zijn.

14

In den seluen Rijcke sullen twaelf Koningen regeren, een na den anderen,

15

Onder welcke de tweedde sal beginnen te regeren, ende sal meer tijt hebben, dan de anderen.

16

Ende dat beduyden de twaelf vleugelen, die du ghesien hebst.

17

De stemme nu, die ghesproken heeft, ende die du ghesien hebst wtgaen, niet van synen hoofden, maer van midden des lijfs, beduydet,

18

Dat na der tijt des Rijcks groote twisten sullen ontstaen, ende sal in vare staen, dat het valle, ende en sal noch niet vallen, maer sal weder in zijn beghin ghestelt worden.

19

Ende de acht onderste vleugelen, die du hebst ghesien hanghen aen synen vleughelen,

C.20

Beduydet, dat in hem acht Koningen opstaen sullen, dier tijt kleyn zijn sal ende snelle Iaren: ende twee wt hen sullen ^b† genereren.

b† An. ondergaen.

21

So dan de middel tijt koemt, sullen de vier behouden worden in dier tijt, so daer begint te komen synen tijdt, dat het gheeyndet worde: doch twee sullen tot int eynde toe behouden worden.

22

Dry hoofden nu die du ghesien hebst rusten,

23

Beduyden, dat de Allerhoochste, in synen laetsten, dry Rijcken op verwecken sal, ende in hen wederroepen: ende sy sullen de Aerde beheerschen,

24

Ende die op Aerden woonen, met vele arbeyt, ouer alle die voor dien geweest zijn: daerom zijn sy ghenoemt, hoofden des Arndts.

25

Want het zijn die, die weder heruoor trecken sullen syne boosheyt, ende syne laetste voluoeren sullen.

26

Ende dat du het grootste hooft, niet en hebst ghesien meer verschijnen, beduydet, dat eener wt hem, op synen bedde steruen sal, ende doch met pijne.

27

De twee nu, die ouerblijuen, sal het sweerdt verslinden.

28

Want des eenen sweert, sal den anderen verslinden, doch sal deselue met den sweerde int laetste vallen.

29

Ende de twee onderste vleughelen, die du hebst ghesien op den hoofde, dat op der rechter zijden is,

D.30

Beduydet, dat het die zijn, die de Hoochste tot in haer eynde behouden heeft, dat is een kleyn Rijcke, moeyte ende onruste vol.

31

^c Den Leeuwe dien du ghesien hebst van den woude opstaen ende brullen, ⁺ ende ten Arndt spreken, ende hem straffen om syne ongherechticheyt, ghelijck du ghehoort hebst,

c 4.Esd. 11.b.17.

+ Leeuwe.

32

Is de windt, dien God heeft ghehouden tot hen ende tot harer boosheyt, tot int eynde, die salse straffen, ende ^d† haer voor hen verscheuren.

d† And. hare roouerije op haer werpen.

33

Want hy salse leuendich voort gherichte stellen, ende salse straffen.

34

^e Want mijn ouergebleuen volck, sal hy met ellende ^f ledigen, die behouden zijn ouer mynen eynden, ende salse vrolick maken, tot dat den dach des oordeels komen sal, daer ick dy in den beghinne van gheseyt hebbe.

e Apocal. 7.c.24.

f vrijmaken, verlossen,

35

Dat is den droom, dien du gesien hebst, ende dat is de wtlegginghe.

36

Dy heeft alleen God daertoe gheordineert, dat hy dy de heymelicheydt des Allerhoochsten gheopenbaert heeft.

37

Ende daerom schrijft dit alles, dat du gesien hebst, in een boeck, ende verberghe het:

38

Ende leert het den wijsen in den volcke, dier herte sulcke heymelicheyt vaten ende behouden mach.

39

^g Maer du verbeydet noch andere seuen dagen, dat dy vertooghet worde, wat dy dan God toogen wil: Ende met dien is hy van my ghegaen:

g 4.Esdr. 9.c.23.

E.40

Ende na dat alle het volck verstondt, dat de seuen daghen voorby waren, ende ick niet in de stadt gekomen en was, doe versamelden sy hen alle in de stadt kleyn ende groot, hooch ende neder, ende quamen tot my, ende spraken:

41

Wat hebben wy dy ghedaen, ende waermede hebben wy dy vertoornet, dat du ons verlatest, ende hier aen deser plaetse woonest?

42

Dy alleen hebben wy wt allen volcke, ghelijck als een druyue van den stocke, ende als een keersse aen eener duysteren plaetse, ende als een hauen, ende schip, dat den weder ontronnen is.

43

Hebben wy niet anders onghelucks ghenoech?

44

Wanneer du ons verlatest, ware het ons niet beter, wy waren met Zion verbrandt?

45

Wy en zijn Ia niet beter, dan die, die omkomen zijn, ende bitterlicken gheweenet hebben: doe antwoordde ick, ende sprack:

46

Israel, weest manlick, ende du huys Iacobs, en verschrickt niet.

47

Want de Allerhoochste heeft uwer gedacht, ende de Stercke en heeft uwer niet vergheten in der aenuechtinghe.

[fol. 14v]

48

Want ick en hebbe v niet verlaten, ende en ben van v niet gheweken, maer aen dese plaetse ben ick gekomen, dat ick voor de ellende Zion bidde, dat ick barmherticheyt sochte, voor de vernederinghe ws Heylichdoms.

49

Ende daerom, so gaet ghy henen, een yeghelick in zijn huys, ende na dien dagen, wil ick tot v komen.

F.50

Doe tooch het volck henen in de stadt, gelijck ick hen hiet.

51

Doch ick bleef in den velde, seuen dagen, als my de Enghel bescheyden hadde, ende att alleen van den bloemen des velts, ende van den kruyderen att ick deseluen daghen.