Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat ix. Capittel.

A.1

DOe antwoordde hy, ende sprack tot my: Meet vlijtighen den tijt in hemseluen, wanneer du sien salst, dat een deel der teeckenen gheschieden, die ick dy voorgeseyt hebbe.

2

So saltu wel verstaen, dat het die tijt is, daer de Allerhoochste, de werelt, die van hem ghemaeckt is, te huys soecken wil,

3

^a Ende wanneermen in der werelt sien sal de Aertbeuinghen, ende oproeren des volcx,

a Mat. 24.a.6.c.29. 4.Esd. 13.d.31.

4

So saltu wel verstaen, dat de Allerhoochste van dien dinghen hadde gesproken, van dien daghen, die van beghin voor dy gheweest zijn.

5

Want ghelijcker wijse alle dat, dat in der werelt ghemaeckt is, een beghin ende eynde heeft, ende dat eynde is openbaer:

6

Also hebben oock de tijden des Hoochsten, openbare beginselen in wonderen ende teeckenen, maer het eynde in de werckinge ende teeckenen.

7

Een yeghelick die behouden wordt, ende die door syne wercken ontulieden kan, ^b ende door den ghelooue, in dwelck ghy ghelooft hebbet.

b 1.Timo. 1.a.5. Matth. 16.b.16. Ioan. 3.b.16.d.36. ende. 6.e.47. ende 11.c.25.

8

Die sal behouden worden, van den geseyden vaerlicheden, ende sal sien mijn Heyl in mynen lande ende lantpalen: want ick hebbe my van der werelt gheheylighet.

9

Ende dan sullen ontfermet worden, die myne weghen misbruyckt hebben, ende diese verschouen ende verachtet hebben, ^c die sullen in pijnen woonen.

c Apoca. 14.b.11.

B.10

Want die in den leuen goetdaet ontfanghen, ^d ende my niet bekent en hebben,

d 2.Thess. 1.a.8.

11

Ende die een verdriet van myner Wet ghehadt hebben, doe sy noch vrijheyt hadden,

12

Ende doe sy noch tijdt hadden der boete, ende doe sy het niet en verstonden, maer verachteden, ^e die moetent na den doodt in der pijne bekennen.

e Sapient. 5.a.6.

13

Ende daerom, en weest du nu niet wijder sorchuuldich, hoe de Godloosen gepijniget worden,

[fol. 12v]

maer vraget, hoe de vromen salich worden, ende welcke de wereldt zy, ende om welcker wille de werelt, ende wannneer sy zy.

14

^f Doe antwoordde ick, ende sprack: Ick hebbe voor henen ghesproken ende spreke alsnu, ende sal oock voort aen spreken.

f 4.Esdr. 8.a.1.

15

^g Dat daer vele meer zijn, die verdoemt, dan die salich worden, als dan de vloedt grooter is, dan de druppen.

g Matth. 7.b.13. ende 20.b.16. ende 22.b.14. 1.Petr. 4.b.18.

16

Doe antwoordde hy, ende sprack tot my:

17

Ghelijck als het velt is, also is oock het zaet: gelijck als de bloemen zijn, also zijn oock de verwen: ghelijck als de Boer is, also is oock de bouwe: want het was de tijt der werelt.

18

Ende doe ick toebereydde dien, die als nu zijn, eer de werelt was, daer sy inne woonen souden, doe wedersprack my niemandt.

19

Want op datmael was een ^h† yeghelick, ende oock nu de Schepper in der bereydden wereldt, ende der maent die niet ophoudt, ende der Wet, die niet doorgrondet en kan worden, hare zeden zijn verdoruen.

h† An. yeghelick [onderdanich] doch als nu zijn de zeden dier, die in deser toebereydden werelt geschapen zijn, door een eeuwich zaedt ende een ongrondelicke wijse, verdoruen.

C.20

Ende ick hebbe de werelt bemerckt, ende siet, daer was een vare, om der ghedachten wille, die in haer waren ghekomen.

21

Ende ick hebbe het ghesien, ende hebbe haer seer ouersien, ende hebbe my het wijnbesiken van druyuen behouden, ⁱ ende een plantinghe van velen gheslachten.

i Psalm. 80.a.9. Iesai. 5.a.1. Ierem. 2.b.18.

22

So verderue nu de veelheydt, die sonder oorsake ghewassen is, ende worde behouden myne wijnbesie ende myne plantinge, die ick met grooten arbeyt opghebracht hebbe.

23

Maer du, so du dy noch in andere seuen daghen gheeft: doch en saltu niet vasten,

24

Ende dan gaet op een bloemenueldt, daer gheen huys ghebouwet is, ende eett alleen van den bloemen des velts, en smaket geen vleesch, en drinckt gheenen wijn, maer eett alleen bloemen.

25

Bidt den Allerhoochsten sonder ophouden, so wil ick komen, ende met dy spreken.

26

Doe ghinck ick henen, ende quam op het veldt, dat Ardath heet, als hy my geheeten hadde, ende satt in den bloemen, ende att van den kruyden des veldts, ende deselue spijse versadighede my.

27

Na seuen daghen satt ick op den grase, ende mijn herte was onmoetich, als te voren:

28

Ende ick dede mynen mont op, ende begonst te spreken voor den Allerhoochsten, ende sprac:

29

O Heere, die du dy ons vertoogest, ^k du hebst dy gheopenbaert onsen vaderen in der woestijne, aen eener plaetse daer niemant woonet, aen eener onuruchtbarer plaetse, doe sy wt Egypten toghen, ende hebst gheseyt:

k Exod. 19.a.9. ende 24.a.3. Deute. 4.b.12.

D.30

Israel, hoort du my, ende du zaedt Iacobs, luystert myne reden.

31

Siet, ick saeye myne Wet in v, ende het sal in v vrucht brenghen, ende ghy sult daer inne eerlick worden eewichlick.

32

^l Want onse vaderen, die de Wet ontfingen, ^m en hebbense niet ghehouden, ende dyne wijse en hebbense niet bewaert, ende de vrucht dijns Wets en is niet openbaer gheworden: want sy en konden niet, want sy was dyne.

l Exod. 20.a.1.

m Ioan. 7.b.19. Actu. 7.f.53. ende 35.b.10.

33

ⁿ Want diese ontfanghen hadden, die verdoruen, doe sy niet en hielden, dat in hen ghesaeyet was.

n Exod. 32.c.28. Numer. 14.16.

34

Het is een ghewoonheyt, wanneer het Aertrijck het zaet ontfanghet, ofte de Zee, een schip, ofte een vat spijse ende dranck, so dat verderft of verbroken wort, daermen inne ghesaeyet heeft, ofte daermen yet in ghedaen heeft,

35

Oock die dinghen verderuen ende verbreken, die daerin ghesaeyet of ghedaen zijn.

36

Maer ons en is niet also gheschiet: want wy de Wet ontfanghen hebben, zijn in sonden verdoruen, ende onse herte dat de Wet ontfanghen heeft:

37

^o Maer de Wet en is niet vergaen, maer is bleuen in harer kracht.

o Iesai. 40.a.8. 2.Timot. 2.a.9.

38

Ende als ick dit also in mynen herte bedachte, doe sach ick omme met mynen ooghen, ende op der rechter zijden sach ick ^p een vrouwe, die was seer treurich, ende maeckte een groote klaghe, weende met luyder stemmen, hare kleederen waren verscheurt, ende asschen hadde sy op haren hoofde.

p 4.Esd. 10.e.40.

39

Doe liet ick myne ghedachten, in welcke ick was, varen, ende keerde my tot haer, ende sprack:

E.40

Waerom weenestu? ende waerom bistu treurich ende onmoetich?

41

Doe sprack sy tot my: Heere, laet my weenen ende treurich zijn, want ick ben treffelicken bekommert.

42

Ick sprack tot haer: Wat is dijn lijden? segt het my doch.

43

Sy sprack: Ick dyne maghet ben onuruchtbaer ende onbaerachtich gheweest, hebbe eenen man dertich Iaer ghehadt.

44

Ende dese dertich Iaer, en doe ick niet anders, dach ende nacht, ende alle vren, dan bidden den Allerhoochsten.

45

Na dertich Iaren heeft my dyne dienersse, God verhoort, heeft myne ellende aenghesien ende mynen angst, ende heeft my eenen sone ghegheuen.

46

Daer ouer hebbe ick groote vreuchde ontfangen, ick, mijn man, ende alle nabeuren, ende wy eerden seer den Stercken.

47

Ende ick hebbe hem met sueren arbeyt opgebracht: doe hy opwies, ende op den tijdt quam, dat hy een wijf nemen soude, doe hebbe ick een maeltijdt toegherichtet.