Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat v. Capittel.

A.1

VAnden teeckenen nu mercket also: ⁺ Siet, de daghen sullen komen, dat die ghegrepen worden sullen, die op Aerden woonen, in een groot ghetal, ende den wech der waerheyt sal verborghen, ende het landt sonder trouwe zijn:

+ Het quaedt der laetsten tijdt.

2

^a Boosheyt doch sal ouerhandt nemen, als du het dan als nu siest, ende als du het ouer langhe ghehooret hebst.

a Matth. 24.b.12. 1.Ioan. 3.b.19.

3

Ende dat lant dat du als nu siest regeren, saltu in korten woest sien.

4

Gheeft dy nu God het leuen, so saltu na den derden heyrhoorne sien, dat de Sonne snellick des nachts sal schijnen, ende de Maen drymael in den daghe.

5

Ende van houte sal bloedt druppen, ende de steen sal zijn stemme gheuen, ende het volck sal onrustigh worden.

6

Ende die sal regeren, dien sy niet en meynen, die op Aerden woonen, ende het gheuogelte, sullen haer plaetse veranderen.

7

Ende de Sodomitische Zee, sal hare visschen verwerpen, ende sal des nachts een ^b ghedeune geuen, dat niet vele en sullen kennen, alle nochtans sullen sy dat ghedeune hooren.

b Of, gheruysch

8

Daer sullen oock ^* opklieuinghen zijn allenthaluen, ende het vyer sal wt gaen, ende de ghedierten in den velde, sullen henen wech trecken, ende de Maensuchtighe vrouwen sullen wonderdrachten baren.

* klouen

9

Ende in sueten wateren, sullen bittere zijn, ^c een vriendt sal teghen den anderen strijden: dan sal beuindtlickheyt verborghen, ende het verstandt ^d afghesondert worden in syne kameren:

c 4.Esd. 6.c.24. Miche. 7.a.6. Matth. 10.d.35.

d Of, afgescheyden

B.10

Ende men sal van velen vraghen, ende dannoch niets vinden: dan sal ongherechticheyt ende onmate op Aerden ouerhandt nemen.

11

Deen landt sal het ander vraghen, ende spreken: Lieuer, is gherechticheyt door dy getogen? so sal het spreken: Neen.

12

Te dier tijdt sullen de menschen hopen, doch niet verkrijghen: arbeyden sullen sy, maer hare weghen en sullen sy niet schicken.

13

Sulcke teeckenen dy te segghen, is my toegelaten, ^e ende so du wijder bidden salt, ende weenen ghelijck als nu, ende seuen daghen vasten, saltu noch grooters hooren,

e 4.Esd. 6.d.31.

14

Doe ontwakede ick, ende een schricken ghinck door mijn gantsche lijf, ende my werdt banghe, dat ick schier vertzaechde.

15

Doe hieldt my op de Enghel, die ghekomen was, om met my te spreken, sterckede my, ende stelde my weder op myne voeten.

16

Aen der anderen nacht quam tot my Sealthiel de Hooftman in den volcke, ende sprac tot my: Waer bistu gheweest? hoe bistu so treurich?

17

Weetstu niet, dat dy Israel beuolen is, in den lande harer gheuanckenisse?

18

So staet op, ende eett, ende en verlaett ons niet, als een Herder de schapen den wreeden woluen.

19

Doe sprack ick tot hem: Gaet van my, ende naeckt dy nergens tot my: ende hy hoordde het: ende als ick seyde, also ghinck hy van my:

C.20

Doe vastede ick seuen daghen, huylede ende weende, als my dan Vriel de Enghel gheheeten hadde.

21

Na seuen daghen nu, bekommerden my weder myne ghedachten, heftighen. ⁺

+ Waerom God zijn volck door vreemden straffet.

22

Doe quam mijn ghemoet weder tot verstande, ende begonst weder te spreken, met den Allerhoochsten,

23

Ende sprack: O heerschende Heere, wt allen wouden ende houten der Aerden, ende wt allen boomen, hebstu eenen eenighen wijnstock wtuerlesen.

24

Ende wt allen landen des gantschen Aerdtbodems, hebstu dy een groene wtuerlesen, ende wt allen bloemen der Aerden, hebstu dy een lelie verkoren.

25

Wt allen diepten der Zee, hebstu een beke geuullet: wt allen bebouweden steden, hebstu dy gheheylighet Zion.

26

Wt allen geuogelte, hebstu ^f een duyue ghenoemet: wt allen vee, ^g een lammeken.

f Matth. 3.b.16. ende 10.b.16.

g I.oan. 1.c.29. 1.Corint. 5.a.6.

27

Wt allen volcken een volck, ende den volcke, (tot den welcken du eenen lust hebst ghehadt,) hebstu een Wet ghegheuen, die van allen ^h beproeft is.

h Uoor goet, oprecht, etc. aenghesien ende gehouden.

28

Ende nu Heere, waerom hebstu als nu dit eenighe volck velen ghegheuen? ende ouer de eenige wortel, hebstu andere bereydet, ende waerom hebstu dat eenighe, in vele verstroyet?

29

Die vertredense, Ia die, die dynen toeseggingen doorgaens wederstonden, ende dynen Bonde noyt ghelooft en hebben.

D.30

Ende of du schoon dynen volcke vyant warest, so soudestu het met dyner handt straffen.

31

Als ick nu dese reden wtghesproken hadde, wert tot my geschicket de Enghel, die den vorighen nacht tot my komen was,

32

Die sprac tot my: Hooret my toe, ^i† ende luystert wat ick dy segghe, so wil ick dy wijder segghen.

i† And. so wil ick dy berichten: luystert my, so wil etce.

[fol. 10r]

33

Doe sprack ick: Segghet aen, mijn Heere: doe sprack hy tot my: Dus bekommerst dy seer ouer Israel: hebstu dat volck lieuer, dan die, die het ghemaeckt heeft?

34

Ick sprack, ⁺ Neen Heere: maer wt weemoede hebbe ick ghesproken: myne nieren drucken my alle stonden, dat ick gheerne onderuinden woude, den wech des Allerhoochsten, ende eens deels doorgronden zijn oordeel.

+ Gods gerichte en kanmen niet doorgronden.

35

Hy sprack tot my, Dat kanstu niet: ick sprack, Waerom Heere? waertoe ben ick dan geboren? ^k waeromme was my dan de baermoeder myner moeder, niet een graf, so en hadde ick doch niet de ellende ende den kommer Iacobs gesien, ende de moeyte des gheslachts Israels.

k Ierem. 20.b.17.

36

Hy sprack tot my: Tellet my, dat noch niet komen is: de druppen die veruloten zijn, versamelt my weder tesamen: de dorre bloemen, maket my weder groene.

37

Dat besloten is, ontsluyt my, ende de winden die versloten zijn, brenghet my voorwaerts: tooget my het beelt der stemme: dan so wil dy toogen, daer du dy om bemoeyest te vragen ende te weten.

38

Ick sprack: O heerschende Heere, wie kan dat weten? dan alleen die, die met den menschen gheene wooninghe en heeft?

39

Nu ben ick een dwaesachtigher: hoe kan ick dan van dien dinghen spreken, daer du my van vraghest?

E.40

Doe sprack hy tot my: Ghelijck du dier dinghen gheen doen en kanst, die ick gheseydt hebbe, also en kanstu ooc mijn oordeel niet vinden, ende de ^l† eyntlicke liefde, die ick mynen volcke toegheseyt hebbe.

l† And. laetste

41

Ick sprac: Heere, du bist na by dien, die gheen eynde en hebben: ende wat sullen die doen, die voor my gheweest zijn, of wy die als nu zijn, of die, die na ons zijn sullen?

42

Doe sprack hy tot my: Ick wil mijn oordeel eenen ringhe verghelijcken: als daer het laetste niet langsaem en is, also is oock het vorige niet snelle.

43

Ick sprack: Kondestu niet die gemaeckt zijn, ende die, die als nu zijn, ende die, die toekoemstich zijn, in een maken, dat du dijn oordeel sneller vertooghedest?

44

Doe antwoordde hy my, ende sprack: Het schepsel en kan den Schepper niet ^m ouerhaesten, de werelt en kan oock niet dragen op eenmael, die gheschapen sullen werden.

m Of, ouerloopen,

45

Doe sprack ick: ⁺ Hoe hebstu dan dynen knechten geseyt, dat du Leuendichmaker, leuendich gemaeckt hebst het schepsel in een, ende het schepsel dat leedt het, also kondent oock als nu draghen de teghenwoordighen, in een.

+ Waerom niet alle dinc op een mael zy ende gheschiede.

46

Hy sprack tot my: Vraghet de baermoeder der vrouwen, ende segghet tot haer: So du barest, waerom en doest du dat niet met eenanderen, maer na eenanderen? biddetse dat sy tien kinderen, op eenmael bare.

47

Ick sprack: Sy en kans niet, maer sy moet het na eenanderen doen.

48

Doe sprack hy: Also hebbe ick oock der Aerden een baermoeder gegheuen, dien die op haer ghesaeyet zijn, na den loop der tijt.

49

Te gelijcker wijse, als een ionck kindt, niet en kan ^n† baren dat, dat de ouden baren: also hebbe ick de wereldt, die van my gheschapen is, gheordineert.

n† An. genereren

F.50

Doe vraechde ick, ende sprack: So du my als nu eenen wech ghegheuen hebst, so wil ick voor dy spreken: want onse moeder, daer du my van gheseydt hebst, is noch ionck, ende als nu naket sy dat ouderdom.

51

Hy sprack: Vraghet die, die baret, so sal sy het dy segghen: spreeckt tot haer:

52

Die du als nu gheboren hebst, waerom zijn die niet ghelijck dien, die voor dy zijn gheweest, maer sy zijn van kleyner grootte.

53

So sal sy dy antwoorden: Anders zijn die, die in der stercken ieuget geboren zijn, ende anders die, die in ouderdom, so de baermoeder als nu afneemt.

54

So mercket nu du, dat ghy kleyner zijt der grootte haluen, dan die, die voor v zijn geweest.

55

Ende die, die na v komen, kleyner dan ghy, als schepselen, die als nu beginnen, oudt te worden, ende de stercte der ieughet ouergegaen hebben.

56

Doe sprack ick: Heere, ick bidde dy, hebbe ick genade voor dynen oogen gheuonden, so toocht dynen knechte, door wien soecktstu te huys dijn schepsel?