Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat ij. Capittel.

A.1

SO spreeckt de Heere: ^{+ a} Ick hebbe dit volck wt der dienstbaerheyt gheuoeret, ^b dien hebbe ick mynen gheboden, door myne Dienaers de Propheten ghegheuen, die en hebben sy niet willen hooren, maer myne raedtslaghen hebben sy verachtet.

+ Eene klaghe der Synagoge, ouer hare kinderen, ende vele, dat hem op de beroepinghe der Heydenen trecket.

a Exod. 20.a.2.

b Exod. 20.c.21.22.23. Deut. 4. 5. 6.

2

De moeder diese gheboren heeft, die spreeckt tot hen: Gaet henen ghy kinderen, want ick ben een weduwe ende verlaten.

3

^c Met vreuchden hebbe ick v opgheuoedet, doch met leedt ende treuren, hebbe ick v verloren: want ghy hebbet ghesondicht voor God uwen Heere: ende onrecht voor hem ghedaen.

c Baruc. 4.a.7.

4

Wat sal ick v nu doen? ick ben een weduwe ende verlatene: gaet henen ^d myne kinderen, begheeret barmherticheyt van den Heere.

d Deut. 4.c.29. ende 30.a.2.

5

Dy O Vader, roepe ick aen ten ghetuyghe, ouer de moeder deser kinderen, die mynen Bondt niet en hebben ghehouden,

6

Dat duse te schanden brenghest, ende hare moeder ten rooue, dat sy niet meer en bare.

7

Hare namen worden verstroyet onder de Heydenen, van der Aerden worden sy wtghedelghet: want sy en hebben mynen Bondt niet ghehouden.

8

^e Wee dy Assur, dat du de onrechtueerdigen by dy verberghest: du boose volck, ^f ghedencket wat ick Sodoma ende Gomorra ghedaen hebbe,

e Iesa. 10.a.5.

f Gene. 19.c.24. Hesek. 16.e.40. Deut. 29.c.23. Luc. 17.c.29.

9

Dier landt tot peck ende asschen gheworden is: also wil ick oock alle dien doen, di my niet en hooren, spreeckt de Almachtighe Heere.

B.10

So spreeckt de Heere tot Esdra: Segghet mynen volcke, ick wil hen gheuen het Rijcke Ierusalem, dat ick Israel ghegheuen woude hebben:

11

Ende wil my hare heerlicheyt nemen, ende wil hen gheuen eewighe hutten, die ick ghenen bereydet hadde.

12

^g Het hout des leuens, sal hen zijn eene welrieckende salue: sy sullen noch arbeyden noch moede worden.

g Gene. 2.a.9. Apoc. 2.a.7. ende 22.a.2.

13

Gaet henen, so sullet ghijt ontfanghen: biddet v weynighe dagen, dat sy daerinne woonen: als nu is v het Rijcke bereydet: waket.

14

^h† Betuycht ⁱ den Hemel ende de Aerde: want ick hebbe het quade ghebroken, ende het goede gheschapen: want ick leue, spreeckt de Heere.

h† And. Neemt hen etc. ende Aerde tot ghetuychnisse. Want

i Deut. 4.c.26. ende 30.b.19. ende 31.c.28.

15

Moeder, omuatet dyne kinderen, voedetse op met vreuchden: als eene calumne maket stijf hare voeten: want dy hebbe ick verkoren, spreect de Heere.

16

^k Ende de dooden wil ick opwecken van haren plaetsen, ende wt den grauen, wil ickse vorren: want ick hebbe bekent mynen Name in Israel.

k Hiob. 14.b.12. ende 19.c.26. Dani. 12.b.12. Ioan 5.c.28. 1.Corinth. 15.f.52. 1.Thess. 4.b.16.

17

Vreest dy niet, du moeder der kinderen, want ick hebbe dy verkoren, spreeckt de Heere.

18

Ick wil dy te hulpe, myne Dienaers schicken, Esaiam ende Ieremiam, na welcker raedt ick dy gheheylicht hebbe, ende bereydet twaelf boomen voller vrucht.

19

^l Ende so vele fonteynen, die daer vlieten melck ende honich, ende seuen groote berghen, op welcken roosen ende lelien wassen, met dien allen, wil ick met vreuchden veruullen myne kinderen.

l Exod. 15.c.26.

C.20

Richtet ^m der weduwen, spreeckt recht den weesen, gheeft den armen, beschermet de weesen, ⁿ bekleedet de naeckten.

m Deut. 10.b.18. Iesa. 1.b.17. Syrac. 4.b.13.

n Iesa. 58.a.7. Tobi. 1.b.17. Matth. 25.c.25. Hesek. 18.a.7.

21

Den verwondeden ende krancken doet raedt, en spottet des lammen niet, den kreupelen beschermet, ende den blinden laett tot der ghesicht myner klaerheyt.

22

Den ouden ende ionghen binnen dynen mueren behoudt.

23

^o Waer du de dooden vindest, beteekenetse, ende begraeftse, so wil ick dy de eerste sittplaetse in myner verrijsenisse gheuen.

o Tobi. 1.c.21. Syrac. 7.d.37.

24

Weest stille mijn volck, want dyne ruste is ghekomen.

25

Du goede voester, gheneeret dyne kinderen, stercket hare voeten.

26

De knechten die ick dy ghegheuen hebbe, dier en sal gheene verderuen, want ick wilse soecken van dynen ghetale.

27

Bekommert dy niet: ^p want so den dach der angst ende noodt koemt, ^q sullen de anderen weenen ende ^r treuren, maer du salt vrolick ende rijck zijn.

p Malea. 4.a.1. Zepha. 1.b.14.

q Matth. 24.c.29. Apoc. 1.a.7.

r Iesa. 51.b.11. ende 65.b.12.

28

De Heydenen sullen ijueren, doch niets en sullen sy tegen dy vermogen, spreeckt de Heere.

29

Myne handen sullen dy bedecken, dat dyne kinderen het ^s eewich vyer niet sien en sullen.

s Iesa. 66.c.24. Matth. 25.e.42.

D.30

Vervrolicket O moeder, met dynen kinderen, want ick wil dy ontlasten, spreeckt de Heere.

31

Ghedencket aen dyne doode kinderen, want ick wilse ^t wtuoeren, wt der Aerden, ende wil hen barmherticheyt bewijsen, want ick ben barmhertich, spreeckt de Almachtighe Heere.

t wttrecken

32

Omuatet dyne kinderen, tot dat ick kome, ende hen barmherticheydt bewijse: want myne fonteynen loopen ouer, ende myne ghenade en mach niet versijghen.

33

Ick Esdras hebbe een beuel ontfanghen van den Heere op den berghe Oreb, dat ick in Israel ginge: doe ick tot hen quam, doe verachteden sy my, ende versmaedden het beuel des Heeren.

34

Ende daeromme segghe ick v, ghy Heydenen, die ghy het hooret ende verstaet: ^u Verbeydet ws Herders, eeuwighe ruste sal hy v gheuen: ^x want na by is hy, die aent eynde der wereldt komen sal.

u Of, Houdet wacht,

x Hebr. 9.c.28.

35

Weest bereydt tot der belooninghe des Rijcx: ^y want het eewige licht, sal v lichten in eewicheyt.

y Iesa. 60.a.1. Apoc. 21.c.23. ende 22.a.5.

36

^z Vliedet de schaduwe deser wereldt, neemt de vreuchde uwer klaerheydt: ick betuyghe opentlick mynen Heylandt.

z 2.Pet. 1.a.4.

37

Neemt de gaue, die v ghegheuen wort, ^a ende segghet met verheuginghe danck, dien, die v tot den Hemelschen Rijcke beroepen heeft.

a Colloss. 1.b.12.

[fol. 8v]

38

Staet op, ende staet stijf: siet ^b het ghetal der beteeckenden ^c in der maeltijdt des Heeren.

b Apoc. 7.a.3. Hesek. 9.a.4.

c Matth. 22.a.2. Apoc. 19.a.9.

39

Die hen van der schaduwe der wereldt ghetoghen, ^d ende schoone rocken van den Heere ontfanghen hebben.

d Apoc. 6.b.11.

E.40

Zion neemt dijn ghetal, ende besluytet dyne bestemmeden, die de Wet des Heeren veruullet hebben.

41

Het ghetal dyner kinderen, die du ghewenschet hebst, is veruullet: biddet den gewelde des Heeren, dat dijn volck gheheylicht worde, ^e dat van aenbeghinne beroepen is.

e Ephe. 1.a.4.

42

^f Ick Esdras sach op den berghe Zion een groot volc, dat ick niet tellen en konde, die loefden den Heere met lofsanghen.

f Apoc. 7.a.9. ende 14.b.11

43

Midden onder hen stondt een rels Ionghelinck, die voor haer alle ^g wtginck, ende settede eenen yeghelicken een ^h kroone op het hooft, ende wert hoe langher hoe hoogher: dies verwonderde ick my grootelick.

g Dat is, die langher was,

h Sapien. 5.b.17. 2.Tim. 4.a.8. 2.Pet. 5.a.4.

44

Doe vraghede ick den Enghel, ende sprack: Wie zijn die, Heere?

45

Doe sprack hy: Het zijn die, ⁱ die den doodtlicken rock afgheleyt, ende eenen ondootlicken aenghetogen hebben, ^k ende hebben den Name Gods beleden: nu worden sy ghekroonet, ende ontfanghen belooninghe.

i 1.Corint. 15.f.53.

k Matth. 10.d.32. Luc. 12.a.8.

46

Doe sprack ick tot den Enghel: Wie is doch de Ionghelinck, die hen de kroone opsettet, ende palmrijs in de handen gheeft?

47

Doe sprack de Enghel: ^l Het is Gods Sone, ^m dien sy in de wereldt beleden hebben: doe begonst ick grootelick te louen die, die so stijf voor den Name des Heeren ghestaen hadden.

l Matth. 3.b.17. ende 16.b.16.

m Act. 2.c.22. ende 3.b.13. ende 4.b.10. ende 5.d.31. ende 8.b.12. ende 9.c.20. ende 10.d.36.

48

Doe sprack de Enghel tot my: Gaet henen, ende segghet mynen volcke, wat grooten wonder dijns Gods, du ghesien hebst.