18
Ende de Koninck ghinck wech op syne. etc.
Dit is een seer troostlick exempel, hoe God den Godureesenden Daniel wonderlick verlost, de welcke lieuer hemseluen liet in der grouwelicker leewen kuyle worpen (daer hy haestelick hadde verslonden gheworden, so hem de Enghel des Heeren niet beschermt ende beschuttet en hadde) dan hy den ghebode des Konincx, dwelck (hoewel den Koninck daer niet van wetende) tot zijns leuens beroouinghe ghestelt was, soude ghehoorsaem wesen.
Waerinne wy desen troost hebben: Ist dat wy aen God ende aen zijn woordt met een gheloouich herte blijuen vast hanghende, so en sal hy ons niet verlaten. Ia de grouwelicke leeuwen sullen eer so tam worden als hondekens.
Wederom bewijst God ons hier, hoe hy met de vyanden zijns woordts ende syner Christenen wil handelen: namelick, dat ongheluck dat sy op anderen dien sy toornich zijn, soecken te brenghen, wil God op haer eyghen hooft laten vallen.
Also verandert de sake hier wonderlick: De Godloose meynden Danielem te verdrucken, ende henseluen te verheffen. Maer God maect het also, dat Daniel hooger verheuen wert, ende dat den Naem Gods wijder verbreyt wert: ende de Godloose moeten met hare wijuen ende kinderen wtgheroeyt worden.