Dat Eerste Capittel.
Is een schoon Exempel van het leuen des Heyligen Propheten Daniels, hoe heylich, Goduruchtich, ende rechtueerdich hy gheweest zy, ende dat hy een ridderlick ghelooue tot God ghehadt heeft, hoewel hy onder sulcke een woeste Heydensche regeringe was, waerin hy dagelicx so veel grouwelicke erghernisse heeft moeten sien ende hooren, ende is nochtans vaste ende stantuastich gebleuen, ende heeft sulcke erghernisse alle in zijn herte ouerwonnen. Daerom bewijst God hem oock sulcke groote ghenade, ende maeckt hem eerlick, ten eersten, met wijsheyt ende verstant, bouen alle menschen. Daer na maect hy hem oock heerlick ende groot voor de werelt, ende doet groote wonderlicke wercken door hem.
Daermede bewijst ons God hoe lief hy die heeft die hem vreesen, ende op hem betrouwen. Ende hy locket ende treckt ons met sulck een schoon exempel gheheel vriendelick tot de vreese Gods, ende tot een vaste onghetwijffelt ghelooue.