Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat viij. Capittel.

1. Troostet. 9. ende vermaentse wederom ten gebouwete, 16. ende regimente, besluyt daermede sulcke propheteringhe syner tijdt, van den wederbouwen, 20. ende beghint voordtaen van Messia te spreken: datmen wete, de seghen ende vreuchde daer hy van spreeckt, zy gheestlick, ende worde int Rijcke Christi verkreghen.

A.1

ENde des Heeren woordt gheschiedde tot my, ende sprack:

2

So spreeckt de Heere Zebaoth: Ick hebbe ouer Zion gantsch seer gheijuert, ende hebbe in grooten toorne ouer haer gheijuert.

3

So spreeckt de Heere: ^a Ick keere my weder tot Zion, ende wil te Ierusalem woonen: ^b dat Ierusalem sal eene stadt der waerheydt heeten, ende den berch des Heeren Zebaoth, eenen berch der heerlicheyt.

a Sach. 1.b.16.

b Iesa. 1.c.26.

4

So spreeckt de Heere Zebaoth: Daer sullen noch voordtaen woonen in den straten te Ierusalem, oude mannen ende vrouwen, ende die by den stocke gaen van grooten ouderdom.

5

Ende der stadt straten sullen zijn vol knechtkens ende maechdekens, die op den straten spelen.

6

So spreeckt de Heere Zebaoth: Duncket hen sulcks ^c onmoghelick zijn, voor den ooghen deses ouerghebleuenen volcks ter ^d† deser tijdt? soude het daerom oock onmoghelick zijn voor mynen ooghen, spreeckt de Heere Zebaoth?

c Gene. 18.b.14. Hiob. 42.a.2. Sapient. 11.b.18. Matth. 9.c.20.

d† And. dier

7

So spreeckt de Heere Zebaoth: Siet, ick wil mijn volck verlossen van den lande teghen den opgange, ende van den lande teghen den nederganghe der Sonnen:

8

Ende wilse hiertoe brenghen, dat sy te Ierusalem woonen: ^e ende sy sullen mijn volck zijn, ende ick wil haer God zijn, in waerheyt ende gherechticheyt.

e Iere. 24.a.7. ende 30.c.22. ende 31.d.33. Hebr. 8.b.10.

9

So spreeckt de Heere: Stercket uwe handen, ghy die hooret dese woorden, ter deser tijdt, door der Propheten monden, dies daechs, doe den grondt gheleydt is, aen des Heeren Zebaoths huyse, dat den Tempel ghebouwet worde.

B.10

^f Want voor desen daghen was der menschen arbeydt te vergheefs, ende der dierten arbeydt en was niets: ende daer en was gheenen vrede van droeffenisse den ghenen, die wt ende in toghen, maer ick liet alle menschen gaen, eenen yeghelicken teghen synen naesten.

f Hagg. 1.a.5. ende 2.b.16.

11

Doch nu wil ick niet doen als in den ^g vorigen dagen, met den ouergebleuen deses volcx, spreeckt de Heere Zebaoth.

g Of, voorleden

12

^h Maer sy sullen zaet des vredes zijn: de wijnstock sal syne vrucht gheuen, ende het landt synen wasdom geuen, ⁱ ende den Hemel sal synen dauwe gheuen: ende ick wil de ouerghebleuen deses volcks, sulcks alle besitten laten.

h Hagg. 2.c.20.

i Hagg. 1.b.10.

13

Ende het sal gheschieden, als ghy van den huyse Iuda, ende van den huyse Israels, zijt eenen vloeck gheweest onder den Heydenen: so wil ick v verlossen, dat ghy sullet eenen seghen zijn: en vreest v slechs niet, ende stercket uwe handen.

14

So spreeckt de Heere Zebaoth: ^k Ghelijck als ick dachte v te plaghen, doe my uwe vaders vertoornden, spreeckt de Heere Zebaoth, ende het en rouwede my niet:

k Deut. 30.a.9. Iere. 31.c.28. ende. 32.e.41.

15

Also ghedencke ick nu wederom in desen dagen wel te doen, Ierusalem ende den huyse Iuda, en vreest v slechs niet.

16

Dat is het nu, dat ghy doen sullet: ^l Een yeghelick spreke met den anderen de waerheydt, ende richtet ^m† recht, ende schaffet recht in uwen poorten.

l Sach. 7.a.9. Maleac. 2.b.10. Ephes. 4.c.25.

m† An. waerheyt ende oordeel in etc.

17

Ende niemandt en dencke wat quaets in syner herten, teghen synen naesten, ende en hebbet niet lief ⁿ valsche eeden, want sulcks alles hate ick, spreeckt de Heere.

n Psalm. 24.a.4. Leuit. 19.b.12.

18

Ende des Heeren Zebaoth woordt gheschiedde tot my, ende sprack:

19

So spreeckt de Heere Zebaoth: De vastene der vierder, vijfster, seuender ende tiender maent, sullen den huyse Iuda tot eener vreuchde ende hertenlust, ende tot vrolicken Iaerfeesten worden: alleene hebbet lief waerheyt ende ^o vrede.

o Hebr. 12.b.14.

C.20

^p So spreeckt de Heere Zebaoth: Voorder sullen noch komen vele volcken, ende veler steden burghers.

p Iesa. 2.a.3.

21

Ende de burghers der eener stadt, sullen ter anderen gaen, ende segghen: ^q Latet ons henen gaen te bidden voor den Heere, ende den Heere Zehaoth te soecken: ^r wy willen met v gaen.

q Micha. 4.a.1.

r In Hebreo, Uadam etiam ego, spreeckt de eens tot den anderen.

22

Also sullen vele volcken ende Heydenen met hoopen komen, den Heere Zebaoth te Ierusalem te soecken, ende voor den Heere te bidden.

23

So spreeckt de Heere Zebaoth: Ter dier tijt ^s sullen tien mannen wt allerley spraken der Heydenen, eenen Iodeschen man by der slippen grijpen, ende segghen: Wy willen met v gaen, want wy hooren, dat God met v is.

s Iesa. 3.c.25.