Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat iij. Capittel.

1. Iona wordt weder henen gheschicket na Niniue, te predicken, 5. de lieden te Niniue met tsamen den Koninck, bekeeren hen van gantscher herten, 10. ende verkrijghen van God ghenade.

A.1

ENde het woordt des Heeren gheschiedde ten anderen male tot Iona, ende sprack:

2

^a Maect dy op, gaet in de groote stadt Niniue, ende predickt haer ^b de predicke, die ick dy segghe.

a Ione. 1.a.2.

b Ierem. 1.b.17.

3

Doe maeckte hem Iona op, ende ghinck henen na Niniue, als de Heere gheseyt hadde: Niniue nu was een stadt Gods, dry dachreysen groot.

4

Ende doe Iona begonst daer henen in te gaen een dachreyse, predickte hy, ende sprack: ^c† Daer zijn noch veertich daghen, so sal Niniue ondergaen.

c† An. Noch veertich etc. [gheleden,] so etc.

5

^d Doe gheloofden de lieden te Niniue aen God, ^e ende lieten predicken, men soude ^f vasten: ende toghen sacken aen, beyde groot ende kleyn.

d Matth. 12.e.41. Luc. 11.d.32.

e Ierem. 36.a.9.

f Psalm. 69.b.11.

6

Ende doe dat voor den Koninck te Niniue quam, stondt hy op van synen throone, ende leyde zijn purpur af, ende nam eenen sack om hem, ende settede hem in de asschen.

7

Ende liet wtroepen ende segghen te Niniue, wt beuele des Konincks ende syner Gheweldighen, also: Daer en sal noch mensche noch ghedierte, noch ossen noch schapen wat smaken, ende men salse niet weyden, noch water drincken laten.

8

Ende sullen sacken om haer nemen, beyde menschen ende ghedierten, ende tot God heftighen roepen: ^g ende een yeghelick bekeere hem van synen boosen weghe, ende van ^h wreuel syner handen.

g Ierem. 18.b.11.

h Onbilicheydt, roouischer ghewelt

9

ⁱ Wie weet het, God mochte hem bekeeren, ende het hem berouwen, ende hem wenden van synen grimmighen toorne, dat wy niet en verderuen.

i Ioel 2.b.12.

10

^k Doe nu God hare wercken sach, dat sy hen bekeerden, van haren boosen wegen, berouwede hem dat quaet, dat hy ghesproken hadde, hen te doen, ende en dedes niet.

k Iesai. 38.a.5.