Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

DE PROPHEET ObadIa.

1. De Propheet propheteert, tot troost der geuanghenen te Babel, den sekeren ende stouten Edom, (10. die wt sonderlicken eewighen hate, hem teghen de kinderen Israels, oock in der wtersten ellenden, gantsch vyandtlicken bewees,) 15. syne wel verdiende straffe: 17. daertoe van Christus Rijcke, dat het sal niet alleen te Ierusalem, maer allenthaluen zijn.

A.1

DIt is het ghesichte ObadIa, So spreect de Heere ^a† Heere van Edom: ^{+ b} Wy hebben vanden Heere ghehoort, dat een bootschap onder de Heydenen ghesonden zy, Wel op, ende latet ons teghen haer strijden.

a† An. God

+ Edom ofte Esau. Hesek. 25.b.12. ende 35.a.2. Amos 1.b.11.

b Iere. 49.b.14.

2

Siet, ick hebbe dy gantsch ^c dunne ghemaect onder den Heydenen, ende seer verachtet.

c Of, kleyn, verachtet

3

De hoochmoedt dijns herten heeft dy bedroghen, dewijle dat du in den steenklouen woonest, op dyne hooghe Borghen, ende sprekest in dyner herten: Wie wil my hier onder stooten?

4

^d Wanneer du dan alschoon inde hoochte voerest, als een Arndt, ende makedest dynen ^e nest tusschen den Sterren: so wil ick dy doch van daer hier onder stooten, spreeckt de Heere.

d Ierem. 49.b.16 Amos 9.a.2. Habac. 3.a.5. Thren. 4.b.19.

e Habac. 2.a.9.

5

Wanneer ^f dieuen ofte verstoorders, in der nacht ouer dy komen sullen, O hoe saltu dan te niete worden? Ia sy sullen ghenoech stelen: ende wanneer de wijnlesers ouer dy komen, so sullen sy dy gheen nalesen ouerblijuen laten.

f De Chaldeen zijn dieuen genoemmet, dewijle dat sy Edom onuersiens beroouen ende verderuen sullen, hoewel sy voor God rechte dieuen zijn, dewijle dat sy Ia so boose schlacken zijn, als alle andere. Summa een dief moet des anderen dief zijn.

[fol. 74r]

6

O hoe sullen sy den Esau ^g wtgronden, ende syne schatten soecken?

g Of, onderpluysteren

7

Alle dyne eyghen Bondtghenooten, sullen dy ten lande henen wt stooten, de lieden daer du dynen troost op settest, sullen dy bedriegen ende ouerweldigen: die dijn broot eten, die sullen ^{h †} dy verraden, eer du het mercken salt.

h Heb. Sullen een plaester onder dy leggen,

† And. beduydent verderfnisse.

8

Wat gheldt het, spreeckt de Heere, ⁱ ick wil terseluer tijdt, de wijsen te Edom, te niete maken, ende de kloeckheydt op den gheberchte Esau?

i Iesai. 29.b.14.15. 2.Corint. 1.b.19.

9

Want dyne stercken te Theman, sullen vertzaghen, op dat sy alle op den gheberchte Esau, door den moort wtgheroeyet worden.

B.10

Om des ^k wreuels wille ^l aen dynen broeder Iacob begaen,

k Dat is, moedtwillighe onbillicke gewelts wille

l Gene. 27.e.41. Nume. 20.b.18.

11

Ter tijdt, doe du teghen hem stondest, doe de vreemden zijn heyr geuancklick wech voerden, ende wtlanders tot synen poorten intoghen, ende ouer Ierusalem het lott wierpen, doe warestu, als derseluen een: daerom saltu tot allen schanden worden, ende eeuwichlick wtgheroeyet zijn.

12

Du en salt so niet meer dynen lust sien aen dynen broeder, ter tijdt syner ellende: ende en salt dy niet verheughen ouer de kinderen Iuda, ter tijdt haers iammers, ende en salt met dynen monde so stoudt niet spreken, ter tijdt haers angsts.

13

Du en salt ter poorten mijns volcks niet intrecken, ter tijt haers iammers, du en salt dynen lust niet sien aen haren onghelucke, ter tijt haers iammers, du en salt teghen zijn heyr niet schicken, ter tijt zijns iammers.

14

Du en salt niet staen aen de wechscheydinghen, syne ontulodene te moorden, du en salt syne ouerghebleuene niet verraden, ter tijt zijns angsts.

15

Want den dach des Heeren is na by, ouer alle Heydenen: ^m gelijck als du ghedaen hebst, so sal dy weder geschieden, ende als du verdienet hebst, so salt dy weder op dynen kop komen.

m Ierem. 50.b.15. Ioel. 3.a.7. Habac. 2.b.12.

16

ⁿ Want gelijck ghy op mynen heyligen Berghe gedroncken hebbet, so sullen alle Heydenen rontom daechlicks drincken: Ia sy sullent wtsuypen ende verslinden, dat het zy, als en warer noyt niets gheweest.

n Mich. 7.a.2.

17

Doch op den berghe Zion, sullen noch sommighe verlosset worden, die sullen Heylichdom zijn, ^o ende het huys Iacobs sal syne besitters besitten.

o Sacha. 2.a.9.

18

^p Ende het huys Iacobs sal een vyer worden, ende het huys Ioseph, een vlamme, doch het huys Esau, stroo: dat sullen sy aensteecken ende verteeren, dat den huyse Esau niet ouerblijue, want de Heere heeft het ghesproken.

p Ierem. 5.b.14. Sachar. 12.a.6.

19

Ende ^q die tegent Suyden, sullent het gheberchte Esau, ende die in den ^r gronden, sullen de Philisteen besitten: Ia sy sullen het veldt Ephraim, ende het veldt Samarie besittten, ende BenIamin den berch Gilead.

q And. sy sullen den Middach met tsamen den berge Esau, besitten, ende de vlacke velden der Philisteen: oock sullen sy het etc.

r Of, leechten,

C.20

Ende de verdreuene deses heyrs, der kinderen Israels, die onder den Chananiteren tot Zarphath toe zijn, ende de verdreuene der stadt Ierusalem, die te Zepharad zijn, sullen de steden teghent Suyden besitten.

21

Ende ^s Heylanden sullen daer op komen op den berch Zion, het gheberchte Esau te richten: ^t also sal het Koninckrijcke des Heeren zijn.

s of, Heylmakers, Salichmakers,

t Sach. 14.a.9.

Eynde des Propheets ObadIa.